Waar komt het heil vandaan?

Wanneer we over deze dingen willen nadenken, moeten we maar bij het begin beginnen. Adam en Eva zijn goed geschapen. Ze hadden hun plaats van de Heere gekregen in het schone paradijs. Ze leefden in heerlijke harmonie met hun Schepper. Totdat ze op de verzoeking van de satan ingingen en in brute opstand tegen de Heere zondigden. Toen hebben ze zichzelf en hun nakomelingen in de ellende en onder de vloek gebracht.

En juist dan zoekt de Heere hen op, spreekt hen aan, stelt de zonde aan de orde, en maakt Zijn heil bekend. Dat is kenmerkend: de HEERE maakt Zijn heil bekend. Dat gaat helemaal van Hem uit. Adam vroeg er niet naar. En Eva ook niet. Ook komt Adam, als de Heere hem aanspreekt, niet vanuit zichzelf tot schuldbelijdenis en de vraag om genade en eventueel herstel. Het gaat allemaal van de Heere uit.

Eeuwige raad

We zeggen wel: de Heere was de duivel een eeuwigheid voor. De duivel kwam in opstand tegen de Heere en wilde de mensheid in deze opstand meetrekken. Hij wilde alles aan de Heere ontnemen. IVlaar dat is hem niet gelukt. Integendeel. De Heere zal straks in het straffen van de duivel en de goddeloze opstandelingen Zijn eer eeuwig ontvangen. Maar niet alleen daarin. Juist ook in het redden van zondaren zal de Heere verheerlijkt worden. Want de Heere had al ver voor de zondeval Zijn gedachten van heil om uit de gevallen mensheid sommigen te redden. Al voor de schepping, in de eeuwigheid, heeft Hij raad gehouden en besloten Zijn Zoon te zenden Die mens zou worden om Zijn heil te verwerkelijken.

Op meerdere plaatsen in de Bijbel lezen we daarover. De Heere heeft ons deze verborgenheden willen openbaren. Soms zijn deze heilgeheimen heel nadrukkelijk beschreven, zoals in Genesis 3:15 en bij Abraham. Soms ook staan zulke openbaringen als het ware zomaar ineens, tussen andere gedeelten van profeten of psalmen in. We treffen dan

een enkele opmerking aan die op het heil Gods in de Messias betrekking heeft.

Toch zijn het echt profetische woorden over Gods heil in de Messias. Dat weten we zeker met name door uitleg vanuit het Nieuwe Testament. Zo wordt Psalm 16:8-10 in Handelingen 2:25-28 verklaard met betrekking tot de Heere Jezus. En Mattheüs 4:1 5 en 16 geeft aan dat Jesaja 8:23 en 9:1 vervuld is in het optreden van de Heere Jezus in Galilea. Om nog een voorbeeld te noemen: it Hebreen 10:4-9 leren we dat Psalm 40:6-9 gelezen moet worden als een voorzegging van Christus als Degene Die Gods welbehagen kwam doen en de offerdienst zou vervullen.

Zo mogen we op meer uitspraken letten en meer van de heilgeheimen van de Heere opmerken. Ook als het gaat over de herkomst van het heil. In Psalm 2 lezen we van het eeuwige besluit tussen de Vader en de Zoon. En in Psalm 40 gaat het over de bereidheid van de Zoon om het welbehagen te doen. In Jeremia 30:21 lezen we van de Heerlijke Die met Zijn ziel borg wilde worden.

Uit de samenvoeging van meerdere van zulke schriftgegevens mogen we gelovig weten dat er in de eeuwigheid een (be-)raad des vredes is geweest tussen God (de Vader) en de Zoon. Toen reeds is het besluit genomen om mensen, de uitverkorenen, zalig te maken en dat daartoe Gods Zoon mens zou worden om de schuld te verzoenen en het heil te bewerken. Dit eeuwige genadeverbond heeft de Heere meteen na de zondeval aan Adam en Eva bekendgemaakt. Niet satan is winnaar, maar Hij zal triomferen. De Heere is de satan inderdaad een eeuwigheid voor geweest. En Hij heeft in de donkerheid van het mensenbestaan Zijn heil bekend gemaakt en de moederbelofte gegeven.

Welbehagen

Deze lijn vinden we ook aan het begin van de Dordtse Leerregels. Weliswaar ligt daar het accent niet op Gods eeuwige Gave, maar op de toepassing

ervan. Maar de lijn is dezelfde. In de eerste paragraaf van hoofdstuk 1 wordt de totale verlorenheid van ons mensen getekend. En in dat diepe, donkere dal wordt melding gemaakt van de openbaring van Gods liefde in Christus (paragraaf 2). Vervolgens wordt geschreven over de prediking die de Heere geeft "opdat mensen tot het geloof worden gebracht". Dit geloof is van beslissende betekenis, want die dit evangelie niet geloven, op die blijft de toorn Gods. Maar die de Zaligmaker Jezus met een waar en levend geloof omhelzen die worden door Hem van de toorn Gods en het eeuwige verderf verlost en met het eeuwige leven begiftigd.

We zijn inmiddels in paragraaf 5. Daar wordt beleden dat het ongeloof schuld is van de mens en dat het geloof een gave van God is. Vanuit onszelf verharden wij mensen ons, zelfs bij de vriendelijkste nodigingen en ernstigste waarschuwingen. Daarom is het zo'n groot wonder van Gods genade dat er toch mensen tot geloof en bekering komen. Dat is door de werking van Woord en Geest. Zo wordt het geloof gewerkt in harten van zondaren.

Waar komt dat onverdiende onderscheid vandaan? Deze vraag wordt in paragraaf 6 beantwoord. Dat verschil komt uit het eeuwige besluit van God. Degenen die niet zijn uitverkorenen laat Hij naar Zijn rechtvaardig oordeel in hun boosheid en hardigheid. Maar de harten der uitverkorenen, hoewel zij hard zijn, vermurwt en buigt Hij om te geloven. Dat is het wonder van Gods eeuwige, verkiezende ontferming over verloren zondaren die het evenmin als de anderen verdiend hadden. Die evenmin aanleg hadden. Maar het is enkel genadige ontferming. En dat op kosten van Gods eigen Zoon Die daartoe Zijn leven gaf. Hij zal loon zien op Zijn arbeid, want het welbehagen gaat door Zijn hand voorspoedig voort. Daarom worden er nog mensen bekeerd. Ook in 2006.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen