Er is een bijzondere vaderlijke zorg van God voor Zijn kinderen

Het is niet vanzelfsprekend dat een gelovige de bijzondere vaderlijke zorg van God belijdt. We kunnen wel geloven dat God regeert. We geloven ook dat onze levenstijden en omstandigheden in Gods hand zijn. En dat hoort bij het geloof, dat gegrond is op de Bijbel. Het gaat een stap verder om te geloven en te belijden dat er voor elk van Gods kinderen een eigen, bijzondere vaderlijke zorg en leiding is. Dat er een opvoeding van God bestaat voor ieder van de gelovigen. Dat iedere gelovige deelkrijgt aan de tuchtiging en beproeving, die bij het ware geloof horen. En dat in dit alles Gods Vaderhart over ons waakt en voor ons klopt. Toch ligt in deze belijdenis een onuitsprekelijke troost en kracht.

Gegevens uit de belijdenis en de Schrift
Onze belijdenis spreekt met nadruk over deze zorg van de Heere voor de Zijnen. Met name zijn te noemen Zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus en artikel 13 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Deze gedeelten van de belijdenis gaan terug op talrijke teksten. Bij aandachtig lezen en overdenken van de Schriften treft het op tientallen, zo niet honderden plaatsen, hoezeer er een zorg van God is voor Zijn volk. Die zorg geldt voor het volk als geheel, maar geldt evenzeer iedere gelovige persoonlijk. Het is een zorg in de unieke situatie van ieder apart. En die zorg en bemoeienis van God met de Zijnen is gericht op hun zalig worden. Dat grote doel houdt God in het oog in Zijn bijzondere zorg en aandacht voor de Zijnen. Zelfs de heilige engelen worden als gedienstige geesten uitgezonden om al de gelovigen zo te dienen, dat zij het heil zullen beërven (Hebreeën 1: 14). Vergelijk ook de Psalm van de bijzondere bewaring, Psalm 91. En zie ook bijvoorbeeld Psalm 121.
In deze bijzondere bewaring door de Heere met het oog op het verkrijgen van de zaligheid is de voorbede van de Here Jezus Christus van het allergrootste belang. Ook de voorbede van Christus bij de Vader heeft de zaligheid van de gelovigen op het oog. Ten diepste staat alles in dienst van het zalig worden van Gods kinderen met het oog op de eer van God.

Dit zijn diepe zaken
Niet iedere gelovige komt zo ver, dat hij deze dingen zo kan naspreken. De Heere moet ons er Zelf in onderwijzen. Daarbij gebruikt Hij het Woord bij het licht van de Heilige Geest. In de loop van het leven leren Gods kinderen steeds meer verstaan wie de Heere is. Hij kent ons bij naam. Onze naam is door de drie-enige God genoemd bij onze doop. Daar zit een diepgang en rijkdom in, die steeds meer voor ons wil opengaan. Er komt een zicht op en beleving van de barmhartigheid van God in Christus. We leren uit het Evangelie verstaan hoe onze levensweg is opgenomen in de uitwerking van de eeuwige, verkiezende liefde van God de Vader. En we leren hoe deze volstrekt onverdiende liefde in het kruis van Christus schittert en tot ons komt. Vandaar dat Paulus tegen de Corinthiërs zegt, dat hij niets anders wilde verkondigen dan Jezus Christus en Die gekruisigd. Uiteraard hoort daar ook de praktische uitwerking van de verkondiging van het Evangelie van het kruis bij. Niet voor niets bevatten de brieven vele praktische vermaningen om steeds weer in heiliging te leven.

Gods vaderlijke hand
In Zondag 10 wordt beleden dat niets ons bij toeval ten deel valt. De gelovige leert om in alle gebeurtenissen uit zijn en haar leven de vaderlijke hand van God te ontdekken. Dat geldt ook in de tegenslagen. Want Gods bijzondere vaderzorg over Zijn kinderen betekent niet dat hun geen tegenspoed kan overkomen. Dat kan zelfs in die mate het geval zijn, dat wij in raadsels blijven zien. Hoe is dit te rijmen met Gods vaderzorg? Er kunnen hevige aanvechtingen en twijfels ontstaan. Het kan heel diep gaan en waarom dat zo gaat kunnen wij niet nader verklaren. Toch komt de gelovige hier doorheen. Zelfs als het sterven wordt. Want de Heere laat Zich niet onbetuigd aan Zijn kinderen in de diepten van ellende en tegenslag. Zijn oneindige goedheid en barmhartigheid breken erdoorheen. Hij voedt in ons dat wondere vertrouwen, dat geen schepsel ons van Zijn liefde kan scheiden. Van de Heere komt dan ook het geduld om te aanvaarden en onder ogen te zien wat onontkoombaar en de werkelijkheid van het heden is.

Als we deze bijzondere zorg van de Heere loslaten, komen we in de grootste moeilijkheden, ook geestelijk. Men kan eindigen in ongeloof, in opstandigheid, in bitterheid en in wat niet al wat negatief en zielsverwoestend is. Waar komen de dingen dan vandaan? Van de duivel en zijn boze geesten? Zeker hebben die macht en ruimte om kwaad te doen, maar ze kunnen Gods kinderen werkelijk niet meer schaden dan God hun toelaat. Is er dan een noodlot? Hoe wil je dat verder benoemen? Vele mensen hebben er ook geen behoefte aan om zulke zaken verder te benoemen en in te vullen. Maar het houdt hen wel bij de levende en waarachtige God vandaan! Dat is de hoge prijs, die men moet betalen. Er heersen wat dwalingen in het omgaan met de raadsels en verborgenheden van het leven. Er bestaan vele duivelse dwalingen in het omgaan met de dood. Ik kan daar hier niet verder op ingaan.

Gods kind ontmoet vroeg of wat later de genade, de liefde en de barmhartigheid van God. Van God, de Vader, in Jezus Christus, in het licht van het Woord en de Geest. Dat werkt een diepe verootmoediging uit. Het wordt voor ons één groot wonder, dat de Heere zo goed, zo trouw, zo barmhartig is over ons, specifieker nog: over mij. Ik ben de goddeloze! Ik ben de zondaar. En dan zo’n trouw, zo’n onverdiende liefde. Dan krijgen we de Heere weer vurig lief en we gaan ons toevertrouwen aan Zijn vaderlijke zorg en liefde over ons. Een hoofdstuk als Romeinen 8 bijvoorbeeld gaat voor je leven en tot je spreken, persoonlijk.

Boven ons begrijpen uit
In artikel 13 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat dat Gods macht en goedheid zó groot zijn dat ze ons begrip ver te boven gaan. De Heere beschikt en doet Zijn werk zeer goed en rechtvaardig, ook al handelen de duivelen en goddelozen onrechtvaardig. En wij willen niet nieuwsgierig onderzoeken wat in het doen van God ons begrip te boven gaat. Aan ons begrijpen is een grens. In alle ootmoed en eerbied aanbidden wij de rechtvaardige beslissingen van God, die voor ons verborgen zijn. Het is ons genoeg dat wij leerlingen van Christus mogen zijn. Wij willen slechts leren wat Hij ons onderwijst door Zijn Woord. En we willen deze grenzen niet overschrijden.
Dit leerling van Christus en Zijn Woord zijn gaat heel ver. Het gaat heel ons denken beheersen en ons leven vullen. We hebben er levenslang voor nodig om zo leerling te worden en te blijven en al meer te worden.

De gelovige heeft tot taak zich lezend, overdenkend en biddend te oefenen in het geloof in de goedheid en barmhartigheid van de hemelse Vader. Het vertrouwen wil dagelijks gevoed worden. Het blijft niet vanzelf. Het beleven van de hemelse vertroosting heeft voortdurende oefening en brandstof nodig. Het is rijk om zo de Heere als de hemelse Vader van en in Christus te leren kennen. De overgave van heel je leven en zelfs je sterven aan Hem geeft een rust en vrede, die alle verstand te boven gaan. Deze beleving kan er niet elke dag even sterk zijn. Dat is hier niet mogelijk. We hebben te strijden tegen zwak geloof, tegen zonden in ons, en zonden door ons gedaan. We kunnen niet vooruitgrijpen op Gods heerlijke toekomst met en voor de Zijnen. Maar het geloof in Gods bijzondere zorg voor elk van Zijn kinderen doet ons zo blijmoedig als mogelijk is voortgaan.

J. Jonkman
Ds. J. Jonkman is emerituspredikant en woont in Zeewolde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen