De charme van een huttentocht in de Oostenrijkse Alpen

Het is twee uur' s nachts. Naast me ligt een oude man met een grote baard luidruchtig te snurken. Zo af en toe wordt hij wakker gemaakt door zijn vrouw, die hem verbiedt om zo veel lawaai te maken. Maar ach, een poosje later snurkt hij weer "rustig" verder en nu is ook zij in diepe slaap. Behalve mijzelf zijn er nog een tiental "slachtoffers", die zich min of meer liggen te ergeren, al laat de een dat wat duidelijker merken dan de ander. Ik dacht nog aan,, gedeelde smart is halve smart'', maar was toch blij toen ook mijn ogen dichtvielen. Ja, dat kan je overkomen als je in een berghut overnacht. Op de slaapzaal ligt een Europees gezelschap: Duitsers, Fransen, Belgen, Nederlanders, Zwitsers, Denen èn natuurlijk de Oostenrijkers. Allemaal zijn ze gekomen voor het bergwandelen, hoewel iedereen dat op z' n eigen manier ervaart.

Wisselend weer
Het maken van een berghuttentocht heeft twee kanten. Overdag loopje in een brok ruige schepping onder zeer wisselende weersomstandigheden, die kunnen variëren van felle zon, via dichte mist, tot zware sneeuwbuien toe. En hoog in de bergen vallen deze sneeuwbuien ook midden in de zomer, 's Avonds kom je vermoeid aan bij een hut, en is daar opeens de knusse en gezellige sfeer rondom de open haard. In deze sfeer kun je internationale gesprekken voeren, maar ook gewoon spelletjes doen met je gezin. Oostenrijk, een land waar je van berghut naar berghut kunt lopen. Vanaf de hoge bergen bekijk je de wereld op een andere manier. Vooral op mensen van de vlakte maken de gigantische bergen grote indruk. En dat het lopen in de zuivere berglucht gezond is, zal iedere bergwandelaar bevestigen.

De hut
Als je een hut binnengaat, dan struikel je al gauw over een bonte verzameling bergschoenen, wantin de hut is het regel om de schoenen uit en de sloffen aan te doen. Als er veel wandelaars zijn, moetje 's morgens wel even zoeken naarje rechter en je linker, al zal niemand per ongeluk de verkeerde stappers aantrekken, want alle voeten zijn verschillend. Dus kun je gerust je trouwe makkers uittrekken en vragen naar de"Hüttenwirt", de beheerder van de hut. Hij kan je een slaapplaats wijzen en je kunt hem alles vragen over de omgeving en over wat daarin groeit en bloeit. Voor een bed heb je meestal de keus tussen een "Lager' ', wat neerkomt op een slaapzaal met andere mensen, of een aparte slaapkamer. Op de bedden liggen voldoende dekens, dus laat het de komende nacht maar vriezen! Niet alleen ik, maar ook anderen geven de voorkeur aan hun eigen vertrouwde slaapzak. Naast je bed kun je al je bagage kwijt.

Warm of koud
Na zich wat verfrist te hebben gaan de meeste wandelaars wat drinken. De weersomstandigheden van de afgelopen dag bepalen of er iets kouds, of juist iets warms wordt gedronken. Iets kouds komt neer op limonadesiroop met ijskoud water als je het goedkoop wilt houden. Als je koffie of thee wilt drinken, dan kun je dat gewoon bestellen, maar je kunt ook om een liter heet water vragen waarmee je zelf naar eigen smaak koffie of thee kunt zetten. Ook soep is op deze manier zelf te maken. Onder het genot van zo' n eigen "bakkie" zitje gezellig pratend nog eens naar buiten te kijken in het dal. Vooral kinderen zijn trots dat ze net als die stevig gebouwde jonge kerels aan die andere tafel, ook zo'n eind geklommen hebben. Want bergwandelen is niet alleen voor ouderen; ook kinderen vermaken zich prima tijdens die avontuurlijke tochtjes over de smalle bergpaadjes. Ik heb kinderen van een jaar of zeven > sneller omhoog zien lopen dan hun ouders!

Flinke maaltijd
Het is etenstijd. Leden van de Alpenvereniging kunnen "Bergsteigeressen" bestellen, een maaltijd die voedzaam en goedkoop behoort te zijn. Alleen is de hoeveelheid soms wat weinig, zodat ze soms wat jaloers naar mijn bord keken, waar ik wat meer voor betaald had, maar waar ik dan ook niet naar mijn eten hoefde te zoeken... Tijdens het klimmen en lopen verbruikt het lichaam zo veel energie dat een normale maaltijd dit energieverlies niet geheel kan aanvullen. In een week een paar kilo afvallen is heel gewoon; alleen daarom zouden sommige mensen al een bergwandeling gaan maken... Tot de eenvoudige gerechten behoren zuurkool en erwtensoep met worst. Daarbij wordt veel gedronken want het vochtverlies moet wèl weer helemaal worden aangevuld. De maaltijd is voorbij en de avond wordt op verschillende manieren doorgebracht. Ikwerkm'n dagboekbij: ,,Gearriveerd in de Bonn-Matreierhütte op 2750 meter, dus ongeveer 900 meter geklommen in 3 uur. Je moet wel wennen aan de ijle lucht. Ademnood is niets bijzonders. Het weer is wat opgeklaard, hoewel het net miezerig sneeuwde. Vandaag hoorde ik gefluit en dacht eerst aan een roofvogel, maar later zat ik midden tussen de mormeldieren. De kaart voldoet goed, alleen ikzelf één keer niet. Het blijft letten op stenen met rode en witte strepen. Ik verheug me op de mormeldieren morgen in de zon. Het moet lukken als er geen anderen mensen langskomen. De soep is naar binnen; het was wel een beetje weinig. Misschien morgen twee porties? Werd net even weggeroepen door een paar Oostenrijkers. Ze hadden wat pyriet en kristallen gevonden." bergkam." 's Avonds mag je één ding beslist niet vergeten. Je voeten verdienen extra aandacht. Deze zorg begint al bij het invetten van de wandelschoenen, want met natte voeten loopje niet zo prettig. Vocht maakt je voeten zacht en dat eindigt vaak in blaren, die elke stap erg pijnlijk kunnen maken. Bij vlak lopen gaat het nog, maar bij klimmen en dalen komt er een extra schurende werking bij. Blaren kunnen worden voorkomen door blaargevoelige plekken onder je voet of op je hiel in te " tapen''. En natuurlijk is het van tevoren inlopen van je voeten de beste methode om een huttentocht niet voortijdig te hoeven beëindigen. Hier en daar staan al mensen op om naar bed te gaan. Al om tien uur moet het rustig zijn in de hut. ledereen houdt zich aan deze regel en dat kan eigenlijk van alle regels die er in een hut gelden gezegd worden. En vrijwel zonder uitzondering stelt iedere bergwandelaar zich schappelijk op. Om tien uur is het inderdaad rustig en als er niemand begint te snurken kan iedereen aan z' n welverdiende nachtrust beginnen.

Gemzen
Een ingebouwde klok maakt me om vijf uur wakker. Stil, zonder ontbijt, verlaat ik de hut en bedenk nog eenmaal of ik niets vergeten heb. Buiten is het koud en het landschap komt ruig over na de warmte en gezelligheid van gisteravond. De hut en de berg, twee werelden gescheiden door een eenvoudige, houten deur. Het vriest en ijs met scherpe punten ligt hier en daar op de grond. Een eindje verder stroomt een " gouden" beek, waarvan de kleur een weerspiegeling is van door de zon verlichte sneeuw tegen de bergwanden. Om de kou te verminderen loop ik stevig door en als ik achterom kijk is de hut nog maareen klein stipje. Het belooft een zonnige dag te worden, maar voorlopig bevind ik mij nog aan de schaduwzijde van de berg en moet er nog 600 meter geklommen worden om te profiteren van de warme zonnestralen. Door vroeg te vertrekken ben je de eerste die op het smalle paadje naar boven klimt en dat verhoogt de kans op gemzen. Deze morgen staat er eentje in silhouet op een bergkam. Eenmaal heb ik een groepje gemzen voor geiten aangezien, omdat ze vlakbij een boerderijtje liepen. Dichterbij gekomen ontdekte ik mijn vergissing, maar toen was het te laat. In vijftien seconden waren ze zo ver weg dat een foto maken geen zin meer had.

Gletsjer
Inmiddels heb ik er bijna 600 meter opzitten. Nog enkele stappen en ik ben boven. Het blijft altijd een grote verrassing hoe de andere kant van berg eruit ziet. Al heb je nog zo'n goede topografische kaart, het uitzicht kun je er niet op lezen. Ik heb de neiging om het laatste stukje de ogen dicht te doen om in één ogenblik het totale uitzicht te kunnen zien. Ditmaal ligt er een gletsjer te pronken. Zo'n bergkam is een ideaal punt om even te rusten, te eten, dagboek te schrijven en te zoeken naar mooie planten. Om een paar soorten te noemen: grootbloemige voorjaarszonnebloem, gletsjeranjer, rondbladige gentiaan en edelweiss. M'n volgende slaapplaats zie ik in het dal al liggen: de Sajathütte. Zo trekken bergwandelaars van hut naar hut. Het kost inspanning, maar als je de hooggelegen hutten hebt bereikt, dan geeft dat een stukje voldoening waar velen wat zweet voor over hebben. Het klimmen in de woeste bergen en de nacht doorbrengen in gezellige hutten is een combinatie die velen aantrekt.

Tips
Voor bergwandelen hoefje niet veel conditie te hebben. Gezondheid is een belangrijker factor. Begin de eerste dagen met relatief korte afstanden en hoogteverschillen. De spieren moeten wennen aan klimmen en dalen en ook het evenwicht bewaren gaat de eerste dag moeilijker dan daarna. Tijdens het wandelen moetje het weer in de gaten blijven houden. Onweer is het grootste gevaar, maar ook koude en natheid kunnen een tocht zwaarder maken dan verwacht. Zorg dan ook altijd dat de kleding bij elk weertype aangepast kan worden. Een paar goede bergwandelschoenen zijn beslist noodzakelijk, want met pijnlijke voeten wordt iedere tocht een martelgang. Onderweg moetje voedsel en vooral genoeg drinken meenemen. Om precies te weten waar je je bevindt en om tochten te kunnen plannen, moetje altijd een topografische kaart bij je hebben (1:25000 of 1:50000). En als je zo'n kaart plastificeert kun je ook tijdens regen of sneeuw rustig de route bepalen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen