De vlag van Europa en de wonderdadige medaille

In mijn artikel in 'Protestants Nederland' van juni 1989 heb ik vermeld dat ik op een kleine afbeelding van de wonderdadige medaille een door een keten omgeven hart meende te onderscheiden, waarvan de betekenis mij niet duidelijk was. Na het inzenden van mijn artikel ontving ik de mei-aflevering van 'Katholieke Stemmen', maandblad van de 'Stichting Behoud R.K. Leven' in Tilburg. Daar op de voorpagina daarvan een madonna was afgebeeld, die precies zo'n hart in haar hand hield, schreef ik aan de redactie of zij mij de juiste betekenis zou willen berichten van de voorstellingen op de medaille. Als antwoord werd mij een klein formaat geïllustreerd vouwblad van 6 bladzijden toegezonden, gewijd aan 'O.L. Vrouw van de Wonderdadige Medaille'. Op de voorpagina is in kleuren Maria afgebeeld, staande op de aardbol met slang. Uit elk van haar beide handen komt een stralenbundel van licht, die, al neerdalende, steeds breder wordt. Daaronder staat het gebed: 'O MARIA ZONDER ZONDE ONTVANGEN BID VOOR ONS DIE ONZE TOEVLUCHT TOT U NEMEN'. Dit alles betreft de voorzijde van de medaille, zoals ik die beschreven heb in mijn vorige artikel. Onder dit plaatje staat, heel klein, de keerzijde van de medaille: kruis, letter M en twee harten, omgeven door een krans van 12 sterren. Dan volgen vier bladzijden, die volledige inlichtingen geven omtrent ontstaan en betekenis van de medaille. De tekst hiervan luidt als volgt:

DE WONDERDADIGE MEDAILLE
Verschijningen van Maria te Parijs
Rue du Bac 140

In de nacht van 18 op 19 juli 1830 verscheen de H. Maagd aan zuster Catharina Labouré, Dochter der Liefde van St. Vincentius. Om half twaalf 's nachts wordt Catharina wakker en hoort duidelijk tot driemaal roepen: 'Zuster Labouré'. Zij ziet in de gedaante van een kind van vier of vijf jaar haar engelbewaarder, die zegt: 'Kom mee naar de kapel; de Maagd wacht daar op u'. Zij kleedt zich haastig aan en volgt de engel, die aan haar linkerzijde blijft en omgeven is door een helder licht. In de kapel branden alle kaarsen en lichten. De engel brengt haar naar het priesterkoor. Catharina wacht en bidt. Na een half uur zegt de engel opeens: 'Daar is de heilige Maagd'. Aan de Epistelzijde daalt Maria neer, knielt voor het Allerheiligste en gaat zitten op de stoel in het priesterkoor. 'In een ogenblik', zo vertelt de zienster later, was ik bij haar neergeknield, mijn handen gevouwen op de knieën van de H. Maagd. Dat was het mooiste ogenblik van mijn leven'. Twee uur lang heeft Maria daar met Catharina gesproken over een zending waarmee God haar wilde belasten, en over de moeilijkheden die zij daarbij zou ondervinden. Dan gaat Maria weg als een licht dat langzaam uitdooft, en de engel brengt haar weer terug naar de slaapzaal.

De tweede verschijning had plaats op 27 november 1830. Catharina bevindt zich om half zes 's avonds in de kapel voor de meditatie. Na het voorlezen van het eerste gedeelte verschijnt de H. Maagd, geheel in het wit. In haar handen draagt zij een gouden bol met een kruis erop. Haar ogen ten hemel gericht, schijnt de H. Maagd die wereldbol aan God op te dragen en er genaden over af te smeken. Onmiddellijk wordt zij verhoord: aan haar vingers verschijnen ringen bezet met allerlei edelstenen, de ene nog schoner dan de andere; deze schieten stralen uit, die breder worden naarmate ze omlaag vallen. Terwijl Maria omgeven is door een helder licht, verdwijnt de bol uit haar handen. Zij ziet nu neer op Catharina, spreidt haar handen uit en, staande op een grote wereldbol, overdekt zij deze met stralen, symbolen van genaden. Dan vormt zich een ovale omlijsting rondom de H. Maagd met aan de rand deze woorden in goud: 'O Maria zonder zonde ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.' Dan geeft Maria haar de opdracht: 'Dit is het symbool van de genaden die ik geef aan hen, die er mij om vragen. Laat een medaille slaan volgens dit model; allen die ze dragen, zullen grote genaden ontvangen, vooral als zij ze om de hals dragen; voor hen die ze met vertrouwen dragen, zullen de genaden overvloedig zijn'. Het geheel draait zich nu om, en Catharina zi?t de achterkant van de medaille: de letter M, waarboven een kruis, en daaronder de twee harten van Jezus en Maria. Het eerste is met doornen gekroond, het tweede met een zwaard doorstoken. Het geheel is omgeven door twaalf sterren.

Het heeft bijna 2 jaar geduurd voordat de biechtvader de medaille liet maken.

Pas later is deze medaille door de mensen de wonderdadige genoemd: dit kwam doordat er zo bijzonder veel gebedsverhoringen, bekeringen en genezingen verkregen werden door diegenen die ze droegen als teken van hun verering voor Maria Onbevlekt Ontvangen. De oorspronkelijke naam is: medaille van Maria's Onbevlekte Ontvangenis.

Dit grote voorrecht van de heilige Maagd is ruim een eeuw geleden door de paus tot geloofspunt verklaard; dit was gedurende 24 jaar voorbereid door de verspreiding van de wonderdadige medaille. Immers het dragen van de medaille met het gebedje 'O Maria zonder zonde ontvangen' door miljoenen gelovigen, heeft er veel toe bijgedragen, dat de verering van Maria's Onbevlekte Ontvangenis tot grote bloei kwam en dat de dogma-verklaring in 1854 door heel de Kerk verlangd werd. Vier jaar later kwam Maria deze geloofswaarheid nog bevestigen door de verschijningen te Lourdes. 'Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis', zo maakte zij zich bekend aan de kleine Bernadette, die de wonderdadige medaille op zich droeg!

Dit alles gebeurde terwijl zuster Catharina nog leefde, maar tot vlak voor haar dood in 1876 heeft zij - overeenkomstig de wens van Maria - er voor gezorgd dat ze onbekend bleef. Gedurende 46 jaren wist niemand behalve haar biechtvader, pater Aladel, wie de zuster van de verschijningen was. Al die jaren heeft zij zich in stilte gewijd aan de opdracht van de hemel: de gehele wereld de grote liefde te doen kennen van de Moeder van God, haar liefde voor alle mensen, goede of slechte, voor wie haar Zoon gestorven is.

Catharina is in 1933 zalig-, in 1947 heiligverklaard. Bij de zaligverklaring werd, op last van de kardinaal-aartsbisschop van Parijs, haar lichaam opgegraven. Men kwam toen tot de ontdekking dat het nog in ongeschonden staat verkeerde; zelfs haar ogen waren nog gaaf. Daarna werd het in een glazen schrijn neergelegd op de plaats van de verschijningen. Jaarlijks komen daar miljoenen pelgrims uit alle delen van de wereld de voorspraak inroepen van Maria en haar vertrouwelinge, de heilige Catharina Labouré. Ook vanuit Susteren vertrekken ieder jaar in de zomermaanden bedevaarten naar Parijs. Ieder die de medaille draagt kan lid worden van de Vereniging van de Wonderdadige Medaille. Deze is opgericht door Paus Pius X op 8 juH 1909.

Men kan dan deelachtig worden aan vele geestelijke gunsten.

Voor inlichtingen aangaande het lidmaatschap, uitgebreider lectuur, medailles en bedevaarten wende men zich tot:

CENTRUM NOVENE ACTIE
Postbus 35 6114 ZG Susteren NL'

Tot zover de inlichtingen in het vouwblaadje. Op de laatste bladzijde daarvan volgt nog het 'NOVEENGEBED tot O.L. Vrouw v.d. Wonderdadige Medaille'. Hierin staat o.a.: 'U kunt van Uw Zoon alles verkrijgen, wat goed is voor ons. Wij danken U, dat U ons daaraan herinnert - door de medaille, waarop onze verlossing is afgebeeld ' Wil voor ons uw kinderen de genade verkrijgen, waarom wij nederig vragen. (Hier maakt men zijn intenties). Moeder Maria - verkrijg voor ons niet alleen tijdelijke gunsten - maar vooral dat wij bereid mogen zijn tot gebed en offer.' Het gebed eindigt met: 'O Maria, zonder zonde ontvangen, bid voor ons, die onze toevlucht tot U nemen. (3 X)'.

'Cum approbatione ecclesiastica.'

Uit dit alles blijkt wel hoe belangrijk de medaille voor de R.K. Kerk is; zelfs de afkondiging van een dogma is er door bevorderd. Daarom is het des te ernstiger dat verzwegen werd hoezeer de vlag van Europa op die medaille is geïnspireerd. Bovendien heeft deze misleiding veel misverstand veroorzaakt.

Vóór 1986 wist het grote publiek over het algemeen niets van een Europese vlag. Dit veranderde toen de Europese Gemeenschap een eigen vlag kreeg. Op 15 april 1986 besloot het Bureau van het Europese Parlement goed te keuren dat de vlag van de Gemeenschap rechthoekig en hemelsblauw was, met in het midden een krans van 12 gouden sterren met 5 punten die elkaar niet raken. Op 29 mei 1986 werd de Europese vlag in Brussel voor de eerste maal officieel gehesen voor de gebouwen van de Europese Gemeenschappen, naast de 12 nationale vlaggen. Men hoopte door dit symbool alle burgers en met name de jongeren meer te kunnen betrekken bij het ambitieuze plan van de Europese eenmaking.

Daartoe moest ook het gebruik van een Europese hymne bijdragen.

Uit de zittingsdocumenten van het Europees Parlement, waaraan de gegevens over de vlag zijn ontleend, werd tevens begrip getoond voor het misverstand, dat de vlag had teweeg gebracht. Daar de Europese Gemeenschap sinds 1 januari 1986 12 leden telde, werd vrijwel algemeen aangenomen, dat de 12 sterren de 12 leden symboliseerden en iets geheel nieuws was; men opperde de vraag of er een andere vlag moest komen bij verandering van het ledental. In het Verslag namens de Politieke Commissie over de Europese vlag (9 juni 1988) staat: 'Men zou kunnen denken dat de 12 sterren op de Europese vlag de 12 lid-staten weergeven (zoals het geval is met de vlag van de Verenigde Staten); dit is zuiver toevallig. Een eventuele uitbreiding van de Gemeenschap zal geen verandering brengen in de vlag.' De vlag wordt het symbool genoemd van vrede, solidariteit en eenheid. Het getal 12 is symbool van perfectie en volheid.

De vlag was ook niet nieuw in 1986. De in 1949 opgerichte Raad van Europa had reeds in 1955 op grond van diezelfde symbolen-theorie een hemelsblauwe vlag met 12 sterren als embleem aanvaard. De gedachte van de eenmaking van Europa is ontstaan uit angst voor Rusland. Na de Tweede Wereldoorlog wilden de V,S, allereerst Duitsland weer op de been helpen; zij stonden niet toe dat van Duitsland behoorlijke schadevergoeding werd geëist. Rusland dat zo onvoorstelbaar geleden had, nam toen zelf schadevergoeding uit de Oost-Europese landen. Andere landen, waaronder Nederland, dat ook haast niets vergoed kreeg, namen genoegen met de Marshall-hulp in 1947; maar dat was een lening, die terugbetaald moest worden. In datzelfde jaar begon in West-Europa angst voor een Russische aanval. Vanuit de V.S. werd toen de suggestie gedaan een blijvende organisatie voor samenwerking in West-Europa in het leven te roepen. Dit leidde in de jaren 1950-1954 tot ontwerpen voor een Europese Defensie Gemeenschap, waarop een politieke eenheid moest volgen. De Raadgevende Vergadering van de Raad van Europa nam reeds op 30 mei 1952 een resolutie aan inzake de beste wijze om het statuut van de Europese Gemeenschap uit te werken. Er werd een ontwerp-grondwet opgesteld voor een supranationaal politiek gezag. Het moest het Europa van 6 worden. De grote stuwkracht hierachter was Pius XII, die een afgevaardigde naar Straatsburg stuurde om tot spoed aan te sporen. Hij was bezeten van angst voor het atheïstisch bolsjewisme sinds hij kort na de Eerste Wereldoorlog als nuntius in München bolsjewieken van de Radenrepubliek in zijn paleis binnen kreeg, die hem met vuurwapens bedreigden. Sedert steunde hij iedere regering, die zich anti-Russisch noemde. Als pauselijke staatssecretaris tekende hij in 1933 het Concordaat tussen de Heilige Stoel en Hitler- Duitsland; dit als navolging van de Verdragen met Mussolini, waarin hij ook een grote rol gespeeld had. Hij zag in het fascisme en nationaal-socialisme de enige beveiliging tegen Rusland. En hier ziet men het verband tussen de pauselijke politiek voor de eenwording van Europa en de medaille: de zaligverklaring van Catharina Laboure had plaats in 1933, haar heiligverklaring in 1947.

Er is in de jaren van de koude oorlog niets terecht gekomen van een supranationaal geregeerd Europa, geleid door de Heilige Stoel. Moge ook in de toekomst Nederland, het enige land ter wereld, dat zich onafhankelijk vocht ter wille van de gewetensvrijheid, ervoor gespaard blijven een provincie te worden van Europa, waarin de paus, de Habsburgers, Nazi's en de door aartsbisschop Lefebvre gesteunde Le Pengroep zo'n hoge toon aanslaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen