MS in bedwang met een dieet

Strijdlust kan haar niet worden ontzegd. Nog steeds staat de gepensioneerde revalidatiearts regelmatig bij de maandelijkse demonstraties voor de Japanse ambassade in Den Haag. Met circa honderd lotgenoten uit voormalige kampen strijdt ze voor excuses en compensatie. „We zijn daarmee een jaar of twaalf geleden begonnen. Iedere maand, op een vast tijdstip. De sfeer is goed, het is er altijd gezellig. Maar de Japanners vinden het vreselijk.
Anne G.A. Maas werd geboren op Java. „Vader was chirurg, moeder kinderarts. Het artsenbloed stroomde volop door de aderen van haar voorgeslacht. De nu in Wassenaar woonachtige mevrouw Maas kwam enige jaren geleden tot de verrassende ontdekking dat dr. Nicolaas Tulp, bekend van Rembrandts schilderij De anatomische les, een van haar voorouders was. „Een lijn van twaalf generaties met heel veel artsen en andere afgestudeerde mensen.
Ze verbleef als tiener met haar ouders en twee broers jarenlang in Jappenkampen. De beelden uit die tijd achtervolgen haar tot op de dag van vandaag. „Natuurlijk merkten we het na de oorlog. We hadden gewoon last van onze gehoorzaamheid, in het dagelijkse leven, in je baan. Je had niet anders geleerd.
Binnen de directe familiekring lieten de ontberingen nog zwaardere sporen na. „Mijn moeder had ook MS, dat kwam vaker in haar familie voor. Maar ze stierf in 1955 aan de gevolgen van het kampleven. Net als mijn vader, die al in 1950 overleed. Bij mijn oudste broer werd op 16-jarige leeftijd trombose aan zijn been geconstateerd. Hij werd maar 46 jaar en kwam om het leven door de gevolgen van een longembolie. Helemaal duidelijk is dat niet, maar vermoedelijk had dat ook nog met het kamp te maken.

Geen baan, geen huis, niets
Na de Tweede Wereldoorlog keerde het gezin Maas terug naar Nederland. Ze woonden in Rotterdam. De toen 16-jarige Anne deed in twee jaar de hbs. „Ik had wel wat bijles gehad in het kamp. Ze kwam terug op haar vaste voornemen om in ieder geval geen medicijnen te gaan studeren. „Ik vond het niet fijn wanneer mijn vader en moeder juist op de leukste momenten afwezig waren. Ik word nooit dokter, zei ik. Toen we echter van het eiland vertrokken en ik zag hoe beroerd vele Javanen er aan toe waren, veranderde ik van mening. Ik ga toch medicijnen studeren en kom hier terug om iedereen beter te maken, dacht ik toen. Van dat laatste is natuurlijk niets uitgekomen.Ze studeerde in Leiden. „Ik behaalde mijn doctoraal, maar bleef toen na een zomerkamp in de Verenigde Staten hangen en werkte een tijdlang in New York in een ziekenhuis. Hoewel ze later weer terugkwam en haar studie voltooide, bleef Amerika trekken. In totaal twaalf jaar verbleef ze aan de overkant van de oceaan. De periodes in de States werden steeds afgewisseld met een tijdelijk verblijf in Nederland.
„Op mijn 19e jaar was het duidelijk dat ik aan multiple sclerose leed. Toen was het al net als nu. Als je dat vertelde, kreeg je geen baan, geen huis, niets. Ik raad de mensen die ik spreek altijd aan om niet openbaar te maken dat ze aan MS lijden. Voor je het weet, zet je baas je op straat. Spreek liever van een voedselintolerantie. Dan lieg je niet eens, want dat is het.
Ze ging aan de slag als revalidatiearts. „Dat was een verdere specialisatie, net als bijvoorbeeld kinderarts. Ik had er thuis al veel mee te maken, de ouderlijke woning was aangepast, mijn moeder was vaak bedlegerig. Ook kreeg een jongen op school polio. We hebben hem met de klas opgezocht, in een revalidatiecentrum in Doorn. Dát werk ga ik doen, dacht ik, toen ik kennis maakte met de revalidatie.
Anne Maas woonde jarenlang in Amsterdam en werkte onder meer in het Wilhelmina Gasthuis en het Binnen Gasthuis, ziekenhuizen die later zijn opgegaan in het AMC. Ze zweeg als het ging over MS en hield zich dankzij haar doorzettingsvermogen staande in haar zware baan. „Iedere avond ging ik om acht uur liggen, de weekends bracht ik ook grotendeels in bed door. Als anderen me uitnodigden, verzon ik iets. Als ik de waarheid zou vertellen, raakte ik zonder werk.
Drie chocoladerepenOp 48-jarige leeftijd, ze was inmiddels getrouwd en had twee kinderen, werd ze alsnog geveld. Door een ontsteking aan de hartspier, eveneens een overblijfsel van de zware jaren in het Jappenkamp. „De arts keurde me af, mijn hart liep volgens hem gevaar. Ik belandde in de wao.
Al jaren eerder, in 1965, ontdekte ze de oorzaak van MS, de zenuwziekte die in de reguliere geneeskunde aan een virus wordt toegeschreven en die vaak met een vorm van chemokuren wordt bestreden. „Tijdens een reisje naar een Fries zomerhuisje had ik onderweg geen ander eten bij me en nuttigde ik drie chocoladerepen. Kort daarop kon ik zelfs niet meer zien en moest ik langs de weg stoppen. Min of meer kruipend kwam ik later op het vakantieadres aan.
Ze moest terugdenken aan haar moeder, een echte liefhebber van chocola, die tijdens de kampjaren ook minder last had van haar ziekte en wiens toestand bij het eten van een reep uit een pakket van het Rode Kruis aanzienlijk verslechterde. „Toen vielen de dingen op hun plek. Het niet eten van chocola, niet drinken van cola en matige koffiegebruik hielpen. „Sinds die tijd is mijn MS tot stilstand gekomen.
De verboden producten breidden zich in de daaropvolgende jaren flink uit. Allerlei conserveringsmiddelen, kleur- en smaakstoffen werden in talloze voedingsproducten gebruikt en belandden vervolgens in de schappen van de supermarkten. Dokter Maas werkt sinds die tijd aan een rijtje met voor MS-patiënten onbetrouwbare zaken. „Die lijst is in feite nooit af. Niemand reageert hetzelfde, het is een kwestie van voorzichtig uitproberen, stapje voor stapje. Bovendien komen er steeds nieuwe producten bij. Een van de belangrijkste boosdoeners noemt ze natrium glutaminaat, in vaktermen als E621 aangeduid.

Felle polemieken
In de medische wereld stuitten de bevindingen van dokter Maas op veel weerstand. Toen zij er, na haar afkeuring –„toen kon het – mee naar buiten kwam, reageerde een groep neurologen en de vereniging die opkomt voor de belangen van MS-patiënten afwijzend. „En de specialisten die dat niet doen of deden, werden of worden binnen de eigen beroepsgroep tot de orde geroepen, weet ze na jarenlange discussies en soms felle polemieken. „Huisartsen zijn meestal milder. Zij verliezen geen patiënten, die komen toch wel met een griep of met andere klachten.
De tegenstand wijt ze aan geld. „Er gaat wereldwijd voor 38 miljard euro om in de chemotherapie, 19 miljard in West-Europa en 19 miljard in Amerika. Ze steunen met veel geld het onderzoek dat door de MS-vereniging wordt uitgevoerd in samenwerking met een groep neurologen. Ik heb begrepen dat die groep geen geld meer krijgt als ze ook maar iets van mijn ideeën overneemt. Het draait om dure gebouwen en hoge salarissen.
Ze hield lezingen, publiceerde in tijdschriften en drong aan op nadere studie. Een onderzoek naar haar methode, waartoe na langdurig dubben werd besloten, liep in het honderd doordat de resultaten van MS-patiënten en niet-MS-patiënten per ongeluk werden gemixt. „Het beste werkt klinische observatie. Dan zie je ook dat mensen verschillend reageren, je kunt er net als bij talloze allergieën soms geen peil op trekken.
Voor mevrouw Maas staat echter vast dat de bestrijding van MS door middel van de voedselaanpak werkt. „Natuurlijk niet altijd. Maar het helpt in zeker 80 procent van de gevallen. Soms voelen mensen zich binnen enkele weken stukken beter en kunnen zij weer tot wel 80 procent doen wat ze voorheen gewend waren. Bij die andere 20 procent is er meestal geen sprake van echte MS, maar heeft men last van een andere ernstige neurologische aandoening.

Verergerde reacties
Ze raadt de patiënten die haar om advies vragen dan ook af om door te gaan met de behandeling met het door veel neurologen voorgeschreven middel Interferon. „Dat is een sterk levergif, het lijdt tot blijvende schade. Het is niet nodig, want MS is geen kanker. Ze weet zich bij haar uitspraken gesteund door een Schotse professor, die recent alle gangbare theorieën over het ontstaan van MS naar de prullenbak verwees.
Probleem bij het uitproberen van de voedingsgewoonten is dat het innemen van verkeerde producten verergerde MS-reacties kan oproepen. In dat geval raadt mevrouw Maas aan om het anti-allergiemiddel Terfenadine in te nemen. Huisartsen zijn bereid dat te verstrekken, weet ze uit ervaring. Het middel is evenwel voor een groot aantal MS-patiënten ongeschikt. „Wanneer zij eerder met Interferon zijn behandeld, kan men geen Terfenadine meer verdragen, het werkt dan averechts.
Het zogenaamde exclusie dieet, zoals mevrouw Maas haar therapie omschrijft, kan in dat geval wel worden gehouden, maar eventuele bijverschijnselen bij het eten van fout voedsel duren dan veel langer, één tot drie weken.
Het alleen maar uitproberen van de voedingsmiddelen, zonder Terfenadine, is volgens haar vaak succesvol. „MS-patiënten weten meestal heel goed wat ze doen, ze lijden aan een vervelende ziekte. Die geneest nooit, maar het is belangrijk dat je er zo min mogelijk last van hebt. Bovendien, zo waarschuwt ze, kunnen mensen met MS dezelfde ziektes hebben als ieder ander. Wijt dus niet alle klachten aan MS.
Sinds enkele jaren heeft zij haar methode op een eigen website uiteengezet. „Die wordt bijna honderd keer per dag bezocht. Er is ook een Engelse versie.
Ze vindt zichzelf geen alternatieve genezer. „Natuurlijk niet. Net als bijvoorbeeld bij suikerziekte moet je een bepaald dieet houden. Eigenlijk zou ik niet eens willen spreken van een dieet, het is meer goed opletten wat je wel en wat je niet eet. Meestal gebruik je zo natuurlijk mogelijke producten. Maar het is niet eenvoudig, je moet er wel elke dag aan werken, net als bij een allergie van de huid.''
Meer informatie: tel. 070-5178568 (s.v.p. niet later bellen dan 17.00 uur); www.msdieetdoktermaas.nl

Het dieet van dokter Maas
De huid en het centrale zenuwstelsel zijn nauw met elkaar verbonden. Er zijn volgens dokter Maas veel aandoeningen bekend die zowel de huid als het zenuwstelsel aantasten. Alle energieverschijnselen op de huid kunnen ook op het centrale zenuwstelsel voorkomen. Dit gebeurt echter zelden.

Toegestaan:
Gewassen verse groenten en vruchten
Vleeswaren zonder toevoegingen
Kip, gevogelte, zonder toevoegingen
Eieren
Zuivelproducten
Kaas zonder kleurstof
(E160b) en conserveringsmiddel (E251)
Gewone yoghurt
Alle soorten brood, liefst wit
Suiker, géén geleisuiker
Meelproducten
Macaroni, spaghetti
Eigen gemaakte koekjes, cakes, ijsjes
Vruchtendranken, soep, ragout
Chips naturel, zonder VeTsin, E621
Sambal zonder Ve-Tsin E 621
Kerrie van Conimex
Peper en zout
Verse, slappe thee
Snoep zonder kleur- en smaakstoffen
Cranberry van Solgar, capsules
Bayern aspirine
Paracetamol (zonder cafeïne)
Terfenadine 60 PCH of Terfenadine van Alpharma
Fexofenadine puur

Niet toegestaan:
Cacaoproducten, ook witte chocolade
Koffie, ook cafeïnevrij
Cola, ook cafeïnevrij
Aspartaam
Kaneel
Vruchten- en kruidenthee
Kleur- en smaakstoffen en conserveringsmiddelen
Etens- en drinkwaren uit pakjes, blikjes en flesjes
Amandelspijs, marsepein
Speculaas
Ontbijtkoek (cacao en kaneel)
Tomatenketchup (kaneel)
Kruiden, nootmuskaat, kruidnagel, laurierblaadjes, anijs, tijm
Drop
Winegums
Geleisuiker
Alcohol, rode en witte wijn
Blanke vla E160b = Annatto gele kleurstof (staat niet op het pak vermeld)
Alcoholvrij bier
Yoghurt met toevoegingen
Roken en nicotinepleisters
Paracetamol (cafeïne)
Telfast, Claritine, Zyrtec, Allegra
E120 = cochenille, rode kleurstof
E160b = annatto, geel
E251 = natrium nitraat, salpeterzuur
E621 = Ve-Tsin, MSG dit word ook vaak natrium-glutaminaat genoemd.

Oppassen met (wordt soms wel, soms niet verdragen):
Noten, kaas, vis, sinaasappels, diepvriesproducten, jenever, bier, whiskey, margarine, tarwe. Vitamine- en voedselsupplementen bevatten ook stoffen die door mensen met MS niet goed verdragen worden. Niet alle voedselintoleranties zijn het gevolg van MS.

Feiten over MS
De juiste oorzaak van MS is nog steeds onbekend. In elk geval verandert er iets, waardoor het zenuwweefsel door de eigen afweer aangevallen wordt. De symptomen van MS zijn dan te wijten aan de vernietiging van myeline, de isolerende laag rond de zenuwen.
• Wereldwijd lijden naar schatting 2.500.000 mensen aan multiple sclerose.
• In Nederland hebben 80 tot 100 van de 100.000 inwoners MS en komen er per jaar ongeveer 300 nieuwe patiënten bij.
• MS is een van de meest voorkomende ziekten van het centrale zenuwstelsel bij jong volwassenen.
• Ontsteking en uiteindelijk verlies van myeline verstoort de zenuwgeleiding en kan vele lichaamsfuncties aantasten.
• MS is niet direct erfelijk, hoewel genetische gevoeligheid een rol speelt.
• MS is niet besmettelijk.
• MS treft meer vrouwen dan mannen.
• De diagnose van MS wordt doorgaans gesteld tussen de leeftijd van 20 en 40 jaar, hoewel de ziekte vroeger kan beginnen.
• De levensduur wordt niet significant beïnvloed door MS.
• Vermoeidheid is een algemeen symptoom van MS.
• MS komt meer voor in gebieden verder van de evenaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen