Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ook mannen moeten leren koken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ook mannen moeten leren koken

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik begin met een vraag die ik zelf zo nooit zal stellen. „Hebt u wel eens gegeten bij een alleenstaande man? En, smaakte het eten?" Ik houd niet van deze vraag, omdat er een vreemd vooroordeel in opgesloten zit. Het vooroordeel dat mannen niet lekker kunnen koken. Dat is onzin. Er zijn nog steeds meer koks dan kokkinnen in hotels en restaurants. Veel mannen kunnen thuis ook prima koken. Waar komt het vooroordeel ten aanzien van de kookkunst van mannen vandaan? Uit de geschiedenis. In het verleden was het inderdaad zo dat mannen zich niet bemoeiden met wat zich in de keuken afspeelde. Koken hoorde ook niet bij de opvoeding van
jongens. Als een man vrijgezel bleef, moest hij noodgedwongen zijn eigen potje koken. Dat was dan eigenlijk zielig voor zo iemand. Heimelijk hadden de mensen dan ook geen hoge pet op van zijn kookkunst. Dat zo'n man voor zijn plezier heerlijk zou koken, kon niemand zich goed voorstellen. 

Tijden veranderen. Dat is soms maar goed ook. De taakverdeling thuis
tussen mannen en vrouwen is niet meer zoals vroeger. Opvoeden van kinderen, het huishouden doen, eten koken; het zijn gelukkig niet meer in alle gezinnen zaken die alleen aan moeder toevallen. Hopelijk zet deze ontwikkeling door en gaat het ook gewoon worden dat jongens van hun moeder (of vader!) leren hoe het eten klaargemaakt moet worden, of de was in de trommel gedaan. Ben ik zo modern? Nee hoor, ik vind het prima als de vrouwen verantwoordelijk zijn voor alles in de huishouding, maar de mannen moeten het wel leren en wat ze leren regelmatig in praktijk brengen. („Pa kookt op zaterdag.") Ik ben niet modern, ik ben nuchter. Veel mannen komen vroeg of laat, net als vrouwen, alleen in het leven te staan. Je kunt vrijgezel blijven, een echtscheiding meemaken, weduwnaar worden. Veel "ouderwetse" mannen -en die zijn er in onze gezindte zeker- worden in zo'n situatie tobbers in de huishouding en in de keuken. Wat kun je dan krijgen? Dat iemand weduwnaar wordt en van tafeltje-dekje moet gaan leven, of alle dagen bij een dochter gaat eten. Natuurlijk moet zo'n man dat zelf weten. Hij is blij met de gastvrijheid van zijn dochter. Die dochter zal er ook een plezierig gevoel aan overhouden. Zij kan nog iets voor haar alleenstaande vader doen. Toch is het niet aan te bevelen. Als iemand alleen komt te staan, is het namelijk bevorderlijk voor de verwerking van het verdriet als hij (na enige tijd van hulp) zichzelf kan redden. Afhankelijk zijn van anderen maakt het verdriet sterker. Dat geeft de alleenstaande het gevoel dat hij anderen tot last is, al zeggen die nog zo vaak dat dat niet het geval is. Laten we het even omkeren: Als een alleenstaande vader zijn kinderen kan uitnodigen en een voortreffelijke maaltijd kan voorzetten, heeft hij daarna een tevreden gevoel. Met die zorg betekent hij nog iets voor zijn kinderen en kleinkinderen. Als hij daarentegen altijd bij zijn dochter zou aanschuiven, zit hij in de rol van een kind dat zijn hand moet ophouden. Dat knaagt aan zijn zelfbewustzijn en versterkt de eenzaamheid.

Vertel dit verhaal eens aan een ouder echtpaar. En vraag aan de man of hij al kan koken. Zijn reactie is: „Hoezo?" Zeg dan eerlijk: „Uw vrouw kan eerder wegvallen dan u, wat moet u dan, bereidt u zich daar niet op voor?" Hij zal u vreemd aankijken. U hebt grote kans dat hij zegt: „Als het moet, red ik mezelf wel!" Dit is een standaardvergissing. Hij redt zichzelf, als het zover is, niet en zal noodgedwongen op kindderen of vreemden terugvallen. Of hij redt zich door een diep dal heen. Het kan jaren duren voor een alleenstaande man echt zijn draai gevonden heeft in de huishouding. Hoe komt dat? Als een man kan koken en zijn vrouw sterft, dan heeft het koken niets met zijn verdriet te maken. Dat deed hij toch al. Koken herinnert hem juist aan de gezellige momenten dat hij samen met zijn vrouw in de keuken bezig was. In het begin kan die herinnering pijn doen, maar later is het een stimulans. Als hij daarentegen niet kan koken en zijn vrouw sterft, dan heeft elke aardappel die hij schilt met het sterven van zijn vrouw te maken. Dus heeft hij helemaal geen zin om te (leren) koken. Hij sjoemelt met de warme maaltijden of vlucht naar zijn dochter of naar het bejaardenhuis.

Ik heb nu de weduwnaar en het koken eruit gelicht. In principe geldt dit alle alleenstaande mannen en de hele huishouding. Hoe langer iemand zich zelfstandig kan redden, des te beter is het voor zijn gezonde gevoel van eigenwaarde. Uiteraard gaat dat ook op voor vrouwen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 april 1995

Terdege | 95 Pagina's

Ook mannen moeten leren koken

Bekijk de hele uitgave van woensdag 19 april 1995

Terdege | 95 Pagina's