ELKANDER LIEFHEBBEN!

Want dit is de, verkondiging, die gij van den beginne gehoord hebt, dat wij elkander zouden liefhebben. 1 Johannes 3 : 11

Ter nadere verklaring van deze woorden kunnen de gelijkluidende teksten dienen, waarnaar we bij deze tekst in onze Statenvertaling worden verwezen. Zo lezen we in Johannes 13:34, dat Jezus tot Zijn discipelen gezegd heeft: en r-ieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefihebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat ook .gij elkander liefheht. En in Johamnes 15:12 lezen we; Dit is Mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijkerwijs Ik u liefgehad heb.

Als Johannes hier schrijft over de verkondiging die men van den beginne gehoord heeft, heeft hij ongetwijfeld in het bijaonder het oog op deze uitspraken van de grote Leraar der gerechtigheid. Dit was dus de verfcomdiging die men van den beginne gehoord had. Christus Zelf had Zijn jongeren van het begin af dat ze He^m gevolgd waren, in deze wet der liefde onderwezen.

Hoe moest Hij in Zijn diiscipelen steeds maar weer aanschouwen, wat de iiiens door de val gewordeii is. Getwist hadden zij met elkander in Zijn tegenwoordigheid over de vraag wie van hen de meeste ware. Zelfs in de paaszaal hebben zij daarover nog getwist. Ze wilden altijd maar boven elkander staan.

Het boven-elkander-willen-staan is dus niet iets van de laatste tijd. We hebben dit allen meegebracht uit onze diepe val. De mens heeft in de val God gelijk willen zijn. Hij gedoogt dus nie-mand meer naast zich, noch minder boven zich. Het is onder de algemene genade, als hij zich nog gewillig onderwerpt aan het gezag dat over.hem is gesteld.

Bijzondere genade zal echter verheerlijkt moeten worden, ora in waarheid weer aan de eis van Gods Wet te kunnen beantwoorden in de liefde tot God en de naasten, waaronder vanzelf dan ook valt het buigen onder het wettig gezag. De genade Gods vernedert de mens. En to'ch hebben zelfs de allerheiligsten in dit leven maar een klein beginsel van de volmaakte gehoiorziaamheid. Met alle ontvangene genade blijven we in onszelf maar eigenlievende en zelfbedoelende schepselen.

Op 'de genade die ons geschonken is, willen we ons zelfs nog zo igaarne verheffen. We hebben dan nog meer geestelijk licht en zelfkennis dam een ander. We onderwijzen liever dan dat we onderwijs willen ontvangen. Maar Jezus heeft gezegd, dat Hij niet wilde, dat er een rabbi of een meester onder Zijn discipelen zou zijn. Aan ons meesterschap zijn we echter zo gauw nog niet gestorven.

We zullen daar de laatste snik wei voor moeten geven. Toch is het nodig, dat we dat meesterschap bij onszelf zullen ontdekken. Als we daar geen erg in krijgen, dan blijven we met ons vermeend licht boven op. de Libanon zitten.

En het is nooit teizeggen, waar de mens ai rjet toe in staat is als hij een ander m-aar zal kunnen overmeesteren. Hij wil de gernade nog wel bij een ander erkennen, lalsook de gaiven die God aan andere ambtsdragers geschonken heeft, maar hij zegt evenals Farao: Alleen op deze troon zal ik groter zijn dan, gij.

O, dat strijden om de meeste te zijn!

Hoeveel beroeringen heeft dat door alle tijden niet in de Kerk teweeg gebracht. De mens waagt er uit zichzelf alles aan, oim zijn doel maar te kunnen bereiken. En hij is zelfs nog zo vermetel, dat hij denkt God erin mee te hebben. Och mochten we allen met het woord van de a, postel eens recht tot onszelf inkeren. We kunnen Farao ook altijd maar beter bij een ander ontdekken dan bij onszelf.

Maar we dragen allemaal die Farao bij ons o^m. En de vruciit openbiaart het wel of we er nogi erg in hebben en of de Heere or^ vernederende .genade schenkt. We klimmen wel graag in de boom, maar niet zoals Zacheüs, om Jezus to zien. We zien meestal liever onszelf en willen graag door anderen gezien worden.

Maar als we onszelf eens goed krijgen te zien, dan komen we van de boom wel op de grond terecht en worden we ao beschaamd over onszelf, dat we ons aan de mensen haast niet meer durven te vertonen. We kmmen het meest maar niet zien dat het zo nuttig is, ais God Oinsi in zuJike vernederende wegen brengt. We zien ons dan tot niets goeds meer geschikt of bekwaaon. Liever zouden we willen vluchten naar het andere einde der wereld, dan ooit nog op de voorgrond komen.

Maar die zichzelf vernedert, zal verhoogd worden. God wil Zijn kracht in zwakheid volbrengen en genade doen triumpheren in hetgeen niets in zichzeK is. Dit is het wat Jezus Zijn jongeren heeft voorgehouden. Dat was de verkondiging, die zij van den beginne gehoord hadden. Maar deze grote Meester, Die waarlijk alleen maar Meester genoemd kon worden, heeft Zelf het voorbeeld gegeven.

Hij heeft de voeten Zijner discipelen gewassen. Voor hen allen was dat werk te gering. Voor Hem wias het niet te gering. Hij deed het uit liefde tot de Zijnen. En als Hij het gedaan had, heeft hij gezegd: Gij heet Mij Meester en Heere, en gij zegt wel, want Ik ben het. Indiien dan Ik, de Heere en de Meester, uwe voeten gewassen heb, zo zijt gij ook schuldig elkanders voeten te wassen.

Want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat gelijkerwijs Ik u gedaan heb, gijlieden ook doet. Johannes was deze vernederende les van Jezus niet vergeten. W-ant dit is de verkondiging, die gij van deni beginne gehoord het, dat wij elkander zouden liefhebben. Bij Christus was de liefde volmaakt. Niet alleen de liefde tot de Vader, maar ook tot ZijrJ KJerk. Hij droeg de Wet Zijns Vaders in het binnenste Zij^ns ingewands. Maar zo heeft Hij de irJioud van de Wet Zijn jongeren ook recht kunnen verklaren. Hij heeft zicihzelf willen vernederen voor degenen die zichzelf verhoogd hadden en als gevolg van hun diepe val niet anders meer konden doen dan zichzelf verhogen. Voor haters van God en de naasten heeft Hij Zichzelf in de dood overgegeven.

En dat uit eeuwige liefde. Hij heeft de eer Zijns Vaders bedoeld tot zaligheid van degenen die uit zichzelf niet anders meer dan zicihzelf bedoelen ikiumen.' En dat, op­ dat zij weer ware liefde tot God en elkander zouden krijgen.

Maar om nu wat van die liefde te openbaren, moeten de ranken die in Christus zijn ingeënt, gedurig gereinigd worden. Johannes doet ons weten in zijn zendbrief; dat dit de weg tot de zaligheid is. God weet de hoogten bij Zijn voilk wel af te breken. Hij heeft een gruwel aan Jacobs hovaardij. Er komen wel doodslagers in de hemel, maar gezaligde dooidslagers. Maar verder worden de doodslagers buitengesloten, volgens Openbaring 22:15.

God weet ons het moorden en doodslaan wel af te leren, zoals de apostel ons in het vervolg van dit hoofdstuk nog wel zal doen horen. We moeten het Beeld van Christus gelijkvormig worden. Zijn voetstappen moeten we leren drukken in de vernedering en verloochening van onszelf. En tegenover het doodslaan staat het liefhebben van elkander. Dat is de vervulling der Wet. Wat zou het er in Gods Kerk anders uitzien, ook in deze tijd, als we elkander zo eens meer lief mochten hebben. Hoe zouden we het goede van elkander en van Gods Kerk zoeken.

De liefde zou ook bij elkander brengen, die nu nog zo van elkander gescheiden leven. We mochten er nog eens toe opgewekt worden, om zO' het gebod der liefde te moigen betrachten. Wat we uit het vervolg van dit hoofdstuk daaarvan nog willen beluisteren, mocht daartoe eens dienstbaar worden gesteld.

V.

M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen