Oog voor de samenleving

De verhouding christen - kerk (gemeente) - samenleving heeft recentelijk de aandacht gehad van twee colleges binnen de Christelijke Gereformeerde kerken. In oktober 1975 verscheen het eerste resultaat van deze bezinning: „Signalen”, het informatiebulletin van de sectie Kerk en Bedrijfsleven ( een ADMA-sectie) dat beschouwingen bevatte over het onderwerp „Als christen omgaan met mensen en dingen”. In januari 1976 publiceerden deputaten voor Kerk en Sa-menleving vervolgens een „geschrift” (deze aanduiding is van deputaten zelf), getiteld „Bijbelse lijnen voor kerk en samenleving”. De volledige tekst van laatstgenoemde publikatie is in „Ambte-lijk Contact” van februari jongstleden opgenomen en ook „Signalen” - nummer 4 zal ongetwijfeld aan de kerkeraden zijn toegezonden.

Een beschouwing naar aanleiding van deze beide stukken dient tenminste te beginnen met een hartelijke opwekking aan alle ambtsdragers om niet alleen kennis te nemen van hetgeen aldus op hun tafel is gekomen, maar er ook terdege studie van te maken en in ieder geval één kerkeraadsvergadering aan de behandeling van deze stof te wijden. Het daarin aan de orde gestelde raakt de directe verantwoordelijkheid van elk kerkeraads- (en gemeente-) lid.

Beide geschriften liggen min of meer in eikaars verlengde. Deputaten voor Kerk en Samenleving geven een aantal bijbels en theologisch gefundeerde principiële grondlijnen, de ADMA-sectie wijst op enkele mogelijkheden in de concrete praktijk van elke dag. Bij — te — oppervlakkige lezing zou hieruit een tegengestelde gerichtheid kunnen worden afgeleid. Deputaten Kerk en Samenleving leggen, in overeenstemming met hun opzet principiële lijnen aan te geven, de nadruk op hetgeen scheidt van hedendaagse opvattingen, met name waar deze suggereren, dat het Heil in Christus en het zichtbaar worden van het Koninkrijk Gods langs objectief-menselijke weg zouden kunnen worden gerealiseerd. Zij stellen daartegenover: Zonder geloof en bekering is er geen delen in het heil, de verwerkelijking van het heil door de arbeid van de Geest in de gelovige blijft in dit ondermaanse slechts onvolmaakt en ten dele, omdat er een permanente strijd woedt met zeer reëel aanwezige „vijandelijke machten” en uit dien hoofde zal dan ook voortdurend een antithetische opstelling geboden zijn.

In het geschrift van deputaten vinden we alleen tussen de vele regels door, maar gelukkig desondanks wel onverkort het standpunt dat „een christen, juist vanuit zijn burgerschap van het Koninkrijk, met heel zijn leven en werken een roeping heeft en in feite van betekenis is vóór de wereld en dus ook verantwoordelijkheid draagt jegens die wereld”.

Deputaten Kerk en Samenleving kondigen een vervolg aan, dat concrete toepassingen voor de diverse terreinen van het leven zal bieden, terwijl het vierde nummer van „Signalen” daar recht-streeks op afstevent en indicaties geeft voor het omgaan met mede-mens en materie. Zo passen deze twee publikaties goed bij elkaar. Signalen-4 geeft richting aan het denken over de opdracht mens te zijn in de samenleving, een opdracht die in het geschrift van Deputaten Kerk en Samenleving in het juiste kader wordt gezet.

Het is goed, dat beide stukken bijna tegelijkertijd op de tafels van de kerkeraden zijn gekomen. Er bestaat in onze kring vaak een grote schroom om naar buiten te treden en het mens-zijn in de wereld te beleven. Het gedegen stuk werk van Deputaten Kerk en Samenleving kan deze schroom doen veranderen in een nuchtere constatering dat het, in alle gebrokenheid en betrekkelijkheid, tóch moet, bijbels gefundeerd moet zelfs. Signalen-4 biedt daarna goede praktische oefenstof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen