Bijbelse geschiedenis

Lot, de neef van Abraham

7. Lot gaat verhuizen

De Heere liet Abram niet in de nacht van het heidendom zitten. Hij openbaarde Zich in zijn leven. Toen ging er veel veranderen en kon hij niet langer de afgoden in dat heidense land meer dienen.

Als eeuwen later Stéfanus zijn rede voor het sanhedrin houdt, begint hij over vader Abraham te spreken en zegt: ij mannen broeders en vaders, hoort toe. De God der heerlijkheid verscheen onzen vader Abraham, nog zijnde in Mesopothamië, eer hij woonde in Haran, En zeide tot hem: a uit uw land en uit uw maagschap, en kom in een land dat Ik u wijzen zal (Handelingen 7:2 en 3).

Wij horen hier Stefanus zeggen dat ”de God der heerlijkheid” vader Abraham verscheen. De Heere riep hem met een krachtdadige, inwendige roeping. Dat was een blijk van Gods opzoekende liefde. De Heere haalde Zijn kind uit de zwarte nacht van het heidendom. Door genade werd hij van de brede weg afgehaald en op het smalle pad des levens geplaatst.

Wat Stéfanus sprak, kunnen we ook lezen in Genesis 12:1. Daar staat: e HEERE nu had tot Abram gezegd: a gij uit uw land en uit uw maagschap en uit uws vaders huis naar het land dat Ik u wijzen zal.

Toen de Heere Abram een nieuw hart gaf en hij Gods roepstem door genade gehoorzaamde, vertrok hij niet alleen. Er staat in vers 5: En Abram nam Sarai, zijn huisvrouw, en Lot, zijns broeders zoon, en al hun have, die zij verworven hadden (…) en zij togen uit…

Nu lezen we in Genesis 11:31: n Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons zoon, en Sarai, zijn schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram, en zij togen met hen uit Ur der Chaldeeën…

We moeten echter niet vergeten dat de Heere in Abrams leven was gekomen. Hij had hem bevolen zijn land te verlaten. De God der heerlijkheid was immers aan hem verschenen en niet aan Terah. Waarom wordt dan in de laatstgenoemde tekst Terah genoemd?

De kanttekening zegt dat Terah het sein tot vertrek gaf, nadat hij door zijn zoon Abram verstaan had, dat God hem had geroepen uit zijn vaderland te gaan, volgens Genesis 12:1 (zie kanttekening 32 op Genesis 11:31).

Abram moest van de Heere zijn land en familie verlaten en toen vader Terah dat vernam, ging hij als hoofd van de aartsvaderlijke familie de verhuizing regelen. Abram heeft als zoon onderdanig naar zijn vader geluisterd en hem alles laten regelen. De door God geroepen Abram eerde hiermee zijn vader en sprak niet: ”Vader, de Heere heeft tot mij gesproken en daarom neem ik voortaan de leiding op me en u en de anderen dienen naar mij te luisteren.” Zo sprak Abram niet. Het zou ook niet goed zijn geweest. Abram was door genade niet hoogmoedig, maar ootmoedig gemaakt en daarom liet hij zijn vader de verhuizing regelen.

Ook Lot ging mee, want in de zo-even aangehaalde tekst staat: n Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons zoon (zijn kleinzoon). In Genesis 12:4 staat nadrukkelijk: n Abram toog heen, gelijk de HEERE tot hem gesproken had, en Lot toog met hem.

Abram hoefde dus niet alleen te gaan. Zijn vader, zijn vrouw en ook zijn neef Lot gingen met hem mee. Onverwachts en ongedacht ging Lot zijn geboortestreek verlaten om met oom Abram te gaan naar het land dat de Heere hem wijzen zou.

Denk nu niet dat het voor Lot zo eenvoudig was om Ur te verlaten. Hij was daar geboren en getogen, zijn vader was er gestorven en lag er begraven en hij had er heel wat kennissen opgedaan en er een bestaan opgebouwd. Omdat Lots vader was gestorven, was hij de wettige erfgenaam van de rijkdommen van zijn vader en had in de aartsvaderlijke tent als vertegenwoordiger van zijn overleden vader bepaalde rechten ontvangen.

Maar ook Lot werd door de Heere ingewonnen en overwonnen om alle voordelen van Ur vaarwel te zeggen. Ook in zijn hart was de oprechte keus geboren voor de Heere en Zijn dienst. Zo kwam het tot een breuk in de familie. Sommigen bleven in Ur achter, anderen gingen die plaats verlaten.

De ware dienst van God brengt altijd een scheiding teweeg. Wie door genade de Heere mag volgen, krijgt soms zijn eigen huisgenoten tegen. De Heere Jezus heeft gezegd: n zo wie zal verlaten hebben huizen of broeders of zusters of vader of moeder of vrouw of kinderen of akkers om Mijns Naams wil, die zal honderdvoud ontvangen en het eeuwige leven beërven (Mattheüs 19:29).

Lot mocht door genade alle wereldse voordelen prijsgeven en hij ging met oom Abram op reis naar het land dat de Heere hem wijzen zou.

Laten we eraan denken, jongens en meisjes, dat wij allemaal eens moeten verhuizen. De Bijbel zegt dat we hier geen blijvende stad hebben. Wij zijn immers op doorreis. Gelukkig zijn zij die net als Abram de Heere mogen leren kennen. In de Bijbel staat van hem geschreven: ant hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is (Hebreeën 11:10). Met ”de stad die fundamenten heeft” wordt de hemel bedoeld. Smeek de Heere of je door genade op het smalle pad naar de eeuwige hemelstad mag worden geleid.

Men denkt niet meer aan hun voorleden staat, Wijl al hun glans met hen in 't graf vergaat; Maar na den dood is 't leven mij bereid; God neemt mij op in Zijne heerlijkheid (Ps. 49:6)

(Volgende keer D.V.:8. Het vertrek uit Ur en de grote scheiding)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen