Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een handvol stof (2)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een handvol stof (2)

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

In het vorige artikel gingen we in op alternatieve vormen van lijkbezorging. We verwachten dat de Wet op de lijkbezorging aangepast gaat worden en de mogelijkheid geopend wordt voor resomeren. De regering zal meewegen dat in ons land het cremeren in toenemende mate de voorkeur krijgt boven begraven. Resomeren is een goedkoper en milieuvriendelijker alternatief voor cremeren. Het resultaat is vrijwel gelijk: een handvol stof, dat uitgestrooid kan worden of in een urn kan worden bewaard. We hopen dat de christelijke partijen in de regering de benodigde wetswijziging tegen kunnen houden of vertragen. We hebben namelijk grote bezwaren tegen deze nieuwe vorm van lijkbezorging. Die bezwaren komen grotendeels overeen met de bezwaren tegen crematie, een onderwerp waarover men ook in de gereformeerde gezindte genuanceerder gaat denken. De publieke opinie wordt meer en meer dat we de crematie van een collega of buurman wel kunnen bijwonen, vanuit het oogpunt van burgerlijk fatsoen. En de motieven van (de familie van) de overledene zijn lang niet altijd atheistisch. Steeds vaker vernemen we dat men voor crematie kiest omdat het hygienischer is. Het is milieuvriendelijk en goedkoper. Duurzaamheid is toch een christelijke deugd? Deze argumenten lijken ook nog deugdelijk te klinken en zullen dan ook zeker worden gebruikt voor het resomeren.

Oude Testament

Laat ons bezien wat de Bijbel hierover zegt. Het valt op dat in de Bijbel aan het begraven grote waarde wordt gehecht. In Genesis 23 kunnen we lezen hoe Abraham tegen hoge prijs een graf voor zijn vrouw koopt. Van de koningen kunnen we steeds lezen dat ze begraven werden. Het was een grote schande om niet begraven te worden. Indien een man honderd kinderen gewon en vele jaren leefde, zodat de dagen zijner jaren vele waren, doch zijn ziel niet verzadigd werd van het goed en hij ook geen begrafenis had; ik zeg dat een misdracht beter is dan hij (Pred. 6:3).

Het verbranden van lichamen gebeurde alleen bij bloedschande (Lev. 20:14). In Joz. 7:15 wordt de verbranding als een verschrikkelijk oordeel uitgesproken over Achan en de zijnen. Lijkverbranding wordt in de Bijbel gezien als een (vervloekte) straf (Amos 2:1, 2 Kron. 34:5). Alleen in zeer bijzondere omstandigheden wordt gesproken over lijkverbranding, denk aan de verbranding van Saul (1 Sam. 31:12, hoewel de kanttekening ook spreekt over de mogelijkheid dat er specerijen verbrand werden, zoals bij de dood van koningen gewoon was) en de verbranding in het geval van de pest (Amos 6:10).

Ten slotte merken we op dat verbranden van lichamen een heidense gewoonte was. De heidenen brachten zelfs mensenoffers. Als de koning van Moab zijn eigen zoon brandoffert op de muur, is het volk Israël hierover zeer vertoornd en verlaat stad en land (2 Kon. 3:27).

Kortom, uit deze teksten blijkt dat begraven de gebruikelijke gewoonte was na het sterven en dat het een groot voorrecht was om begraven te worden.

Nieuwe Testament

Duidelijker nog dan het Oude Testament is de boodschap van het Nieuwe Testament, als het volle licht ook over de verwachting van het geloof voor het leven na de dood is doorgebroken. Er is ten aanzien van de waardering van het lichaam en de zorg ervoor een nauwe band tussen het Oude en Nieuwe Testament. Het lichaam is geen omhulsel van de ziel, dat gerust aan de vernietiging mag worden prijsgegeven. Bij het cremeren of resomeren wordt het lichaam moedwillig vernietigd! Dit is niet te rijmen met de wijze waarop de Bijbel spreekt over het bewaren van het gebeente. De Heere verlost niet alleen de ziel van Zijn volk, maar ook hun lichaam (Zondag 1 HC). Het lichaam is dan een tempel van de Heilige Geest (1 Kor. 6:19). Daarom behoort God ook met het lichaam geëerd te worden (Rom. 12:1, 1 Kor. 6:13, Filip. 1:20). Het graf is de plaats waar het lichaam verteerd wordt, maar ook de plaats waar de beenderen bewaard worden.

Gezaaid en opgewekt

Een christelijke visie op de lijkbezorging kan niet losgezien worden van de belijdenis dat Christus is begraven. Ja, wat meer is: Hij is ten derden dage opgestaan! Een begrafenis spreekt van Gods oordeel over de zonde. In het Evangelie lezen we dat de Heere de doden levend maakt. Jezus Christus is de Eerstgeborene uit de doden. Zijn opstanding is voor Gods Kerk een pand van de opstanding ten eeuwigen leven. Christus is begraven en heeft het graf van Zijn volk geheiligd. In navolging van Hem zal een christen zijn lichaam willen begraven en niet laten cremeren of resomeren. In dit verband wijzen we nog op 1 Korinthe 15, waar Paulus spreekt over het beeld van het zaad dat gezaaid wordt, in de aarde valt en sterft en zo vrucht draagt. Alzo zal ook de opstanding der doden zijn. Het lichaam wordt gezaaid in verderfelijkheid, het wordt opgewekt in onverderfelijkheid. Het wordt gezaaid in oneer, het wordt opgewekt in heerlijkheid. Het wordt gezaaid in zwakheid, het wordt opgewekt in kracht (1 Kor. 15:42, 43).

Hoewel Paulus in 1 Korinthe 15 de nadruk legt op het geestelijke, verheerlijkte opstandingslichaam, is er toch ook een duidelijke samenhang met het lichaam dat begraven wordt. Denk daarbij aan Zondag 22 van de Heidelbergse Catechismus: “dat ook dit mijn vlees, door de kracht van Christus opgewekt zijnde, wederom met mijn ziel verenigd en aan het heerlijk lichaam van Christus gelijkvormig zal worden.”

Bijwonen crematie of resomatie

Wanneer we op grond van de Bijbel belijden dat Christus dood en graf heeft overwonnen en dat we geloven: “al degenen die gestorven zullen wezen, zullen uit de aarde verrijzen, de zielen samengevoegd en verenigd zijnde met haar eigen lichaam, in hetwelk zij zullen geleefd hebben” (Artikel 37 NGB) dan zullen we een alternatieve wijze van lijkbezorging niet alleen afwijzen, maar dan zullen we ook geen crematie of resomatie kunnen bijwonen. Judas leert ons: en haat ook den rok die van het vlees bevlekt is (Judas 1:23). Niet alleen de zonde zelf, maar ook alles wat daarmee te maken heeft moet verworpen worden. Dit neemt niet weg dat we uiteraard wel onze deelneming kunnen betuigen aan de familie door een rouwbezoek af te leggen of de condoleance te bezoeken. Geve de Heere vrijmoedigheid en de juiste woorden als we uit moeten leggen waarom we een crematie of resomatie niet bij kunnen wonen. En als we bedenken dat de betreffende familie in rouw is, zullen we het ook met bewogenheid doen.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 januari 2019

De Wachter Sions | 12 Pagina's

Een handvol stof (2)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 januari 2019

De Wachter Sions | 12 Pagina's