Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bij de Sinaï

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bij de Sinaï

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De pelgrim met het pak op zijn rug moet veel teleurstellingen beleven. Zo verliest hij al snel zijn medepelgrims, Halsstarrig en Gezeggelijk. Zo komt hij gehavend uit de poel Mistrouwen. Maar op het moment waarop we hem nu tegenkomen, vinden we hem bij de berg Sinaï.

Afgedwaald

Hoe is hij daar toch terechtgekomen? Ach, de arme pelgrim heeft een raadgever op zijn weg gekregen, die hij klakkeloos vertrouwde. De man heette Werelds Wijze. Hij wist wel een manier om van dat pak verlost te worden. Het was, volgens hem, een goede raad om op een veel makkelijker manier van het pak af te komen dan Evangelist had voorgesteld: Ga naar het gehucht Zedigheid en vraag naar de edelman Wettisch. Die man kan u wel van uw kwaal afhelpen. En anders weet zijn zoon Burgerlijkheid wel raad. En zo was Christen afgedwaald van het pad naar de Poort.

Zo vergaat het menig zondaar, die zijn voeten zet op de weg naar de hemelstad. Hij komt niet zo snel vooruit als menig godsdienstig mens, die geen last op de schouders gevoelt. Dan komen ze in de strikken van een wettisch leven. Ze laten het een na en doen het ander en zo proberen ze voor God een gerechtigheid op te bouwen. O zeker, de liefde tot God is wel in hun hart te vinden, maar ze zijn zo blind voor hun eigengerechtigd en hoogmoedig hart.

Vastgelopen

Maar zie eens wat er gebeurt! Op zijn reis naar het huis van Wettisch komt Christen dichtbij een berg die dreigend over het pad hangt. Uit die berg schieten plotseling bliksemstralen en vuurvlammen. Christen is bang dat hij verteerd wordt door die vuurvlammen en hij voelt zijn pak nog zwaarder drukken dan ooit tevoren! Christen moet beleven dat de weg die hij bewandelt een doodlopende weg is. Hij loopt vast onder de vloeken van de wet. Daar staat een doodschuldige pelgrim!

Dit is geen vreemde gang in het leven van een door God opgezochte ziel. Zeker, enerzijds is het eigen schuld als een ziel door de werken der wet probeert zijn zaligheid op te bouwen en het lukt hem niet. Anderzijds zijn deze lessen zo noodzakelijk om aan een einde te komen met een eigen werkheilig bestaan. Zo laat de Heere het in het leven van de ware pelgrims een keer vastlopen.

Kennen wij de ogenblikken ook dat we moesten vastlopen bij de vloekende berg Sinaï? Ach, hoevelen zijn al lang bij de Poort, Christus, maar weten van deze vloekende berg niets? Hoevelen willen van de Wet niet weten, maar roemen wel in een Evangelie, waar nooit plaats voor gekomen is?

Heengewezen

Zie, daar staat een bevende man! Bij een vuurspuwende berg, met een pak op zijn rug en nu ook een beschaamd aangezicht. Daar komt Evangelist naderbij. Boos en dreigend met de indringende vraag: ‘Wat doet u hier, Christen?’ Na een nauwkeurig onderzoek houdt Evangelist hem Gods Woord voor: ‘Ziet toe, dat gij Dien, Die spreekt niet verwerpt…’. Daarna volgt de toepassing: ‘U bent de man die uzelf in deze ellende stort’. Zo wordt Christen vernederd onder het rechtvaardig vonnis Gods. ‘Toen viel Christen als dood aan zijn voeten neer en riep: Wee mij, ik verga!’ Dat is de gezegende vrucht van de Heilige Geest in het hart van deze eerlijkgemaakte pelgrim. Dan is er plaats voor een Goddelijke boodschap. Evangelist grijpt hem bij de rechterhand en richt hem op, onderwijst hem in de strik waar hij in gezeten heeft en houdt hem eerlijk zijn grote schuld voor.

Christen verwacht niet anders dan dat hij de dood sterven moet en noemt zichzelf de grootste dwaas. Hij vraagt zich af of er nog hoop voor hem zou zijn, dat hij ooit door het poortje zou mogen komen. Dan wijst Evangelist hem op zijn grote zonden: de goede weg verlaten én de verkeerde weg ingeslagen. Maar Evangelist mag hem toch ook hoop geven dat er plaats is bij dat poortje vanwege de genade Gods.

Hoe eenvoudig tekent ons Bunyan de weg naar de enige Poort Christus. De weg van het hartelijke en onvoorwaardelijke buigen onder Gods recht. De weg, die we in onze Catechismus terugvinden in de Zondagen 4 en 5. Kennen wij die weg? Dit is de weg, wandelt in dezelve!

De raad van Wereldswijze,
doet Christen dwalen gaan,
Hij wil zijn pak wel kwijt,
maar blijft voor Sinaï staan,
Daar leert hij wenend buigen,
onder ‘t vonnis van de dood,
En mag hij toch nog horen,
van Gods genade groot!

(wordt vervolgd)

ds. B.J. van Boven, De Valk-Wekerom

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 februari 2019

De Saambinder | 16 Pagina's

Bij de Sinaï

Bekijk de hele uitgave van donderdag 21 februari 2019

De Saambinder | 16 Pagina's