NAAR CANADA EN WEER TERUG

Van verschillende kanten heeft men ons weer gevraagd wat te schrijven over onze laatste reis naar Canada. Dat willen we dan doen.

Al meer dan een half jaar geleden werd de reis besproken. We reizen steeds met Wereldcontact. Deze vereniging organiseert verschillende reizen naar Canada en andere landen. We kunnen dan een reis kiezen, maar zijn daarbij natuurlijk gebonden aan bepaalde data van vertrek en terugkomst. We kozen een vlucht van 30 juni tot 15/16 juli j.1. Dat was voor ons in zekere zin de enige mogelijkheid. We wilden graag met mijn verjaardag thuis zijn en mijn oudste dochter, die in de regel meegaat, moest vacantie van school hebben.

Dus al lang van te voren hielden we met genoemde data rekening, maar in het besef, dat er nog zoveel tussen zou kunnen komen. Een reis zou onmogelijk kunnen worden door het wereldgebeuren, door omstandigheden in eigen familiekring of in de gemeente, die we nog mogen dienen. En ook gezien onze eigen leeftijd hebben we steeds te bedenken: zo de Heere wil en wij leven.

Enkele maanden vóór de geplande datum van vertrek leek er inderdaad een verhindering te komen. Een jonge vrouw en moeder van vier kinderen werd ernstig ziek en gevreesd werd, dat haar einde zou kunnen komen juist als we in Canada zouden zijn. Die gedachte vonden we erg. Daarom hebben we enige tijd in twijfel gestaan over de vraag of het niet beter was thuis te blijven. Dat had natuurlijk zijn bezwaren. De kinderen in Canada rekenden op onze komst. Er waren afspraken gemaakt voor preekbeurten in verschillende Canadese gemeenten. Uiteraard verlangden we zelf er ook naar onze familie en vrienden weer te ontmoeten. Het leek of het lijdensproces van Ans nog wel even zou duren en dat we haar na behouden terugkomst nog wel zouden ontmoeten. Zo is dan de reis doorgegaan.

We dronken op de morgen van ons vertrek thuis nog koffie, waarbij de meeste kinderen en kleinkinderen in ons land aanwezig waren. Voor we vertrokken lazen we samen Psalm 121 en werd het aangezicht des Heeren gezocht. Egbert, een kleinzoon, bracht ons weg. Zijn moeder en anderen gingen mee. We kwamen tijdig op Schiphol. De bagage werd afgegeven. We konden nog een poosje bij elkaar blijven, maar toen kwam het afscheid. We gingen aan boord van het vliegtuig, dat ongeveer kwart voor 2 vertrok, drie kwartier te laat. De reis was voorspoedig. Het weer was gunstig. In ons land was het regenachtig, maar in Canada scheen de zon.

In Toronto werden we afgehaald door Eric, mijn oudste kleinzoon daar, en zijn verloofde Muck. Eric zorgde voor de koffers, laadde die in zijn truck en ging naar Ancaster, ons eerste logeer-adres. Murray en Lies waren ook aanwezig om ons te verwelkomen, met een paar kinderen. Wat was het fijn elkaar weer te zien. Samen gingen we naar Ancaster. Daar kwamen we om kwart over 5, plaatselijk tijd aan. In Holland was het toen zes uur later.

We dronken koffie. Daarna kwam de maaltijd. Er was goed voor ons gezorgd en bij het lezen van Gods Woord maakte de Heere het wel. Later op de avond kwamen Bill en Marja met een stel kinderen. Er ontbraken nog een paar kleinkinderen wegens verblijf elders, maar die hebben we later ontmoet, ’s Avonds werden er als naar gewoonte cadeautjes uitgedeeld. Dat is heel goed toebetrouwd aan mijn meereizende dochter Corrie.

Bill en de zijnen vertrokken. We bleven nog een poosje praten en gingen toen naar bed. Het was voor ons een lange dag geweest. We hadden stof om de Heere te erkennen. Hij had het welgemaakt.

De volgende dag bleven we rustig thuis. Het was heerlijk weer. Zo is het de hele tijd in Canada gebleven. Wel werd het later wat warmer. Murray moest werken, maar kwam voor de gelegenheid vroeg thuis. Zo ging de eerste dag in familiekring voorbij.

Woensdagmorgen gingen we naar de familie Sommer, de ouders van mijn schoonzoons in Canada. En voor wie het niet weet: broeder Sommer was vroeger jarenlang ouderling in Meerkerk. Hij is nu 87 jaar oud en dat is in allerlei opzicht te merken. Maar het was goed elkaar weer te ontmoeten en daar te zijn.

We waren juist weer thuis, toen de familie Ds. den Butter op bezoek kwam, geheel volgens afspraak. Over en weer was er veel te vertellen en zo ging de tijd snel voorbij. Regelmatig mogen we elkaar bij bezoeken in Canada ontmoeten en van gedachten wisselen en dat is een goede zaak. Dus zo waren we in onderlinge overeenstemming bij elkaar.

Na de middag gingen we al tamelijk vroeg naar Chattam. Volgens afspraak zou ik daar ’s avonds preken. Murray reed, Corrie ging mee. Het was een afstand van 141 mijl, dus meer dan 200 kilometer. We waren er al vroeg. Om 8 uur begon de dienst. Ds. Bos, die daar staat, was juist voor veertien dagen naar de West, dus konden we hem niet ontmoeten. We preekten over Handelingen 8 : 26-39, over de kamerling. Het was een Hollandse dienst, midden in de week. Daarnaar gerekend viel de opkomst niet tegen. Eens per maand, de eerste woensdagavond, is er nog een dienst in onze taal. De Heere kan het Woord zegenen ook voor een gering aantal toehoorders. De Heere Jezus sprak tot de Samaritaanse vrouw apart en zegende Zijn onderwijs voor haar. Het gaat altijd om de persoonlijke zegen. Het was al over middernacht toen we thuis kwamen. Het was een goede dag geweest met vrede in het hart.

De volgende morgen, dus donderdag, kwamen Ds. en Mevr. Tamminga op bezoek. Ze wonen nu in Burlington en behoren tot de gemeente van Hamilton. Vijftien jaar geleden hebben mijn vrouw en ik bij hen gelogeerd. Toen woonden ze nog in Grand Rapids. Dat zijn toen onvergefelijke dagen geweest. Daarom is het altijd goed elkaar weer te ontmoeten. We spraken nog af, dat Ds. Tamminga D.V. op onze ontmoetingsdag te Sliedrecht-centrum zou spreken. Later schreef hij mij, dat dit niet door kon gaan in verband met zijn gezondheidstoestand. We namen afscheid, maar zagen elkaar ’s avonds terug in de kerk van Hamilton. Daar moest ik preken. De tekst was Handelingen 9 : 19b-22. De Heere gaf met veel opening te spreken. Er waren ook verschillende vrienden en bekenden onder het gehoor. Ook de familie den Butter was present.

Vrijdagmorgen kwam Jane op bezoek. Onze kennismaking dateert al vanaf ons eerste verblijf in Canada, nu al vijftien jaar geleden. Daarna hebben we elkaar steeds weer ontmoet en zo bleef de vriendschap. Jane vertelde wie de Heere voor haar was geweest van haar jeugd af aan, ook in moeilijke omstandigheden. Het doet altijd goed te mogen horen wie de Heere is voor de Zijnen. Jane zal dit verslag wel lezen en het ermee eens zijn als we schrijven, dat het een goede morgen was.

’s Avonds gingen we naar Nico. We hebben wel meer over hem geschreven of liever over Nico en Joke, een zuster van Bill en Murray. Maar van de winter is Joke overleden. Ze heeft veel en langdurig geleden en veel strijd gehad, maar is nu alles te boven. Ze werd 38 jaar oud. Haar man is nu weduwnaar en moet nu inleven wat dat betekent. Maar de Heere vervult Zijn Woord en ondersteunt en maakt het ook in deze omstandigheden wel.

Zaterdag bleven we thuis. Je leest wat, eet, drinkt koffie en thee, maakt een wandeling, schenkt aandacht aan de kinderen en kleinkinderen. Het kan goed doen, als er de gelegenheid is, om met elkaar te spreken over de eeuwige dingen.

We moesten ons voorbereiden voor de zondag. We zouden ’s morgens in Dundas voorgaan in een engelse dienst. Dat hadden we al enkele jaren niet gedaan. Dus dat gaf nog wel wat spanning, maar de Heere heeft het welgemaakt. Het viel die zondagmorgen alles mee.

Zondagavond moest ik in London zijn voor een derde dienst in het hollands. Daar is de regeling zo, dat de eerste zondag van de maand een derde dienst in onze taal wordt gehouden.

Murray, Corrie en ik waren tijdig in London. Daar ontmoetten we o.a. Anton en Ada. Ada is een zuster van Ans, die zo ernstig ziek was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen