De Christinncrcis is voor jong en oud

3

Toen Christinne de volgende morgen was opgestaan en gebeden had,enenigetijdmethaar kinderen gesproken had, werd er hard aande deur geklopt. Zij antwoordde: „Zo gij komt in de naam des Heeren, kom dan binnen”. Hierop hoorde zij iemand zeggen: „Amen”, terwijl de deur geopend werd en iemand binnentrad met de woorden: „Vrede zij dezen huize!”

Toen hij dat gezegd had, zeihij: „Christinne, weet ge waartoe ik hier gekomen ben?”

Zij bloosde en beefde en haar hart trilde van verlangen om te weten van waar hij kwamen welke tijding hij voor haar had.

Gedrongen door de blijken van haar belangstelling naar het doel van zijn komst, zei hij: „Mijn naam is Verborgenheid. Ik woon bij hen, die in de hoge zijn. Daar, waarik woon, heb ik gehoord, dat gij begeerte hebt om ook daar te komen. Ook zegt men, dat gij leed gevoelt over het verdriet uw echtgenoot aangedaan door uw hart te verharden tegen zijn weg, en uw kinderen in hun onwetendheid te laten. Christinne, nu heeft Hij, Diebarmhartig is, mij tot u gezonden om ute zeggen, dat Hij gereed is om tevergeven, gaarneen menigvuldig. Hij wil ook, dat gij zult weten, dat Hij u tot Zich nodigt en u aan Zijntafelwil ontvangen, en u verzadigen met het vette van Zijn huis en met het erfdeel van uw vader Jakob. Christinne, uw echtgenoot leeft nu reeds met duizenden gezaligden, altijd aanschouwende het aangezicht des Heeren. Hoe zullen zij zich verblijden als zij uw voetstappen zullenhoren op de drempel van het Vaderhuis”.

Op de nacht van ontdekking en ontgronding, van droefheid en gebed,strijden vertroosting, is een heerlijke morgenstond voor haar aangebroken. Bij de aanvang van de dag was het hart van Christinne als vervuld met Gods goedertierenheid. De geur,diedaarvanuitging in haar gebed, was ook tot zegen voor de kinderen, zodat er met vrucht van gesproken werd. Deze jeugdige harten gevoelden dat moeder iets van de Heere mocht vertellen. Zijn genade was haar dierbaar, het enige lichten steunpunt van haar hart, in al haar droefheid.

Op deze aangename morgenstond volgde een heerlijke dag vol zoete vertroostingen.

Terwijl Christinne met haar kinderen in het licht van Gods bijzondere heilsopenbaring stond, de tempel van de Heilige Geest, werd het gezin door het kloppen en binnenkomen van Verborgenheid wonderlijkverrast. Metde woorden: „Vrede zij dezen huize!” werd vande vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, gesproken. Gelijk als bij Job kwam Gods verborgenheid over de tent van Christinne totzegen voor haar huis. Vanuit Zijn barmhartigheid en vergevende liefde kwam Hij tot haar te spreken, Zijn hemelpoort te openen met de verzekering dat zij daar verwacht werd.

De Heere kende haar in haar droefheid over haar zondigen tegen Hem. In haar droefheid over het blijven met haar kinderen in de stad Verderf, toen haar man haar smeekte mee te reizen naar Sion. O, dat niet luisteren naar die welmenende roepstemmen van Gods genade, waarmee zij ook haar kinderen verhinderde in te g an. En in deze droefheid is zij vertroost vanmi Zijn ontfermende liefde.

Bij het horen van al deze goede woorden werd Christinne zeer beschaamd en boog zij ootmoedig het hoofd. Zij kwam in verlegenheid te staan tegenover de Heere vanwege Zijn nederbuigende goedheid. De gedachte tegen Hem gezondigd te hebben, maakte haar zo klein, zo ootmoedig. ’t Deed haar komen in verwondering! Naar recht had de Heere Zijn hand van haar af kunnen trekken.

Daar Verborgenheid de verborgenheden des Heeren kent, is het hem aangenaam daarvan te spreken tot vertroosting van bedroefden. Ook is het de aard en gewoonte van Verborgenheid zichzelf verborgen te houden. Nooit treedt hij op de voorgrond. Alsgezant spreekt hij van de Vader en de Zoon.

Na een levendig gesprek met Christinne vanuit Gods ontfermende liefde, overhandigdi Verborgenheid haar een brief van de grote Koning, die voor haar innerlijk leven van grote betekenis zou zijn zo hij recht gebruikt werd.

Het is een brief van Christus van Zijn liefde tot haar, opdat zij in haar leve ns openbaring een leesbare brief van Christus bevonden mocht worden. Een brief, die niet te schrijven is met inkt, maar door de Geest vande levende God. En dat niet in stenen tafelen,maar in vlesen tafelen des harten.

Bij het openen van de brief, die Christinne zo plechtig en deftig ter hand gesteld was door Verborgenheid, kwam er een geur uit als van de welriekendste olie. In alles wat u van de Heere mag ontvangen, is de geur des hemels, die het hart inneemt en verkwikt. Het is de reuk van Zijn heiligdom.

De brief was geschreven in letters van gouden de inhoud was, dat de Koning verlangde, dat zij Zijn voorbeeld zou volgen door Zijn voetstappen te drukken gelijk dat ook door de Pelgrim in het geloof betracht was. Want dat is het middel om in Zijn stad te komen en in eeuwige vreugde voor Zijn aangezicht te verkeren.

Onder het lezen van de brief kwam deze moeder in grote verwondering over de liefde des Heeren. Vanuit die liefde bad zij: „Heere, trek mij en mijn kinderen tot U om in die rechte wegen te gaan en U te aanbidden in Uw heerlijkheid”.

De zoete vertroostingen van Gods genade verbinden ons hart steeds inniger aan Hem inde beleving van onze onwaardigheiden afhankelijkheid.

Verborgenheid heeft ook nog een andere opdracht ontvangen voor Christinne. Haarmoet in de naam des Heeren gezegd worden, dat de weg naar de Hemelstad loopt door veel verdrukkingen. En dat kan niet anders!

De wereld, die in het boze ligt, staat ons in het zoeken van de Heere om voor Hem te leven, altijd tegen. En dat is nog niet eens het ergste. In het leven der genade worden wij wel het meest verdrukt door ons verdorven bestaan, dat met satan, zonde en ongeloof samenspant. Van dag tot dag hebbenwij de hulp des Heeren nodig om daarin niet onder te gaan. Gelijk de Pelgrim moet zijn vrouw met de kinderen ook over de vlakte heen naar de enge poort. En zij zal het van haar man wel gehoord hebben, dat men heeft te letten op de stenen van Gods beloften om enerzijds niet te vervallen in moedeloosheid, en anderzijds niet op te gaan in het zedelijke leven met wat eigengemaakte vroomheid! Wie dierbaarheid ziet in de beloften van het Evangelie komt er mee in de dood der onmogelijkheden, want zij kunnen door ons niet vervuld worden. Hij, Die de beloften gaf, kan en wil ze vervullen. En in dat besef worden we er door gebonden aan de troon der genade. Vanaf de levendmaking gaat het om de waarachtige bekering tot op de dag, dat de ziel bevrijd wordt van het lichaam der zonde. En zo is het altijd een gaan door de enge poort.

De brief, die Christinne vanuit de hand des Heeren ontvangen had, moest zij altijd bij zich dragen, en gedurig daarin lezen met de kinderen, totdat zij hem geheel van buiten kende. Maar al jagen wij met al de liefde van ons hart naar de volmaaktheid, dan wil dat niet zeggen, dat de volmaaktheid in dit leven te bereiken is. En zo is het met lezen van de brief ook, om hem van buiten te leren. Maar niettemin zal de volmaaktheid eenmaal verkregen worden in Sion.

Uit deze brief wordt u opgewekt tot hetzingen van de wegen des Heeren. La at uw hart gesteld zijn op de weerklankder bergen. Uwenst toch eenmaal eeuwig te zingen van degoedertierenheden des Heeren?

Verlies de brief niet, want u hebt hem nodig voor de reis en daar zal naar gevraagd worden bij de hemelpoort!

Nijkerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen