Een lentelied

Nèt voor ik in Gods huis Zijn Woord zou spreken, drong door mijn denken plots een helder lied. dat de gedachten in mijn geest verstiet: een merel zong zijn avondzang, vóór 't preken.

’k Ontroerde diep door die bewogen klanken: het overstemde wat ik zeggen zou. in hoogte en in diepte en ik wou dat ik zó bidden, spreken kon en danken.

Gij zond die zang, o God, om mij te leren dat wal van mij is, U niet zó kan eren, maar wat van V is. wat Gij hebt beloofd.

Laat dan dit lentelied, zo warm gezongen, een bode zijn van '/ vuur. Uw Geest ontsprongen: Zend in Uw Kerk nieuw leven, dat U looft!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen