Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een uitgestoken hand naar moslims

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een uitgestoken hand naar moslims

„Waarom houden zo veel christenen zich stil?

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Met de Twin Towers stortte het geloof in een vreedzame multireligieuze samenleving in. Ook in schijntolerant Nederland voelen asielzoekers zich bedreigd. Voor Marco Vermin, directeur van stichting Gave, onderstreept het de noodzaak van Evangelieverkondiging onder islamieten. Faraidoun Mohammedali deelt dat verlangen, maar waarschuwt voor naïviteit. „Veel moslims spreken met twee monden.

Tot zijn zestiende jaar boog Faraidoun Mohammedali onvoorwaardelijk voor het gezag van de koran. Strikt hield hij zich aan de vastentijd, zijn plek in de moskee was nimmer onbezet, vijf keer per dag zond hij het gebed op, in de vaste overtuiging de waarheid te bezitten.
Het was de ontmoeting met een christen in het asielzoekerscentrum van Dronten, die voor het eerst twijfel in zijn hart teweegbracht. De jonge Koerd, afkomstig uit Noord-Irak, raakte verward door de bewogenheid van de wildvreemde bezoeker, lid van de Gereformeerde Gemeente te Kampen.
Het contact mondde uit in het bijwonen van een kerkdienst en het aanvaarden van een Bijbel. Het lezen daarin bracht de moslim tot de overtuiging dat hij zich altijd had vergist. De ontdekking dat niet Mohammed maar Christus de grote profeet is, gekomen om Zijn bloed te storten voor zondaren, veranderde zijn leven radicaal. Onder zijn volksgenoten was de Koerd vanaf dat moment een paria. Dusdanig dat het hervormd-gereformeerde echtpaar Ten Brinke uit IJsselmuiden besloot de tot bekering gekomen asielzoeker in huis te nemen.

Voorzichtig
De aanslagen in Amerika ziet de ex-moslim primair als een waarschuwing aan de mensheid. „Het gaat niet om Osama Bin Laden, Arabische terroristen of de Amerikaanse politiek. Die vallende torens waren een roepstem van God om ons wakker te schudden. Heel veel mensen leven alleen voor deze wereld, bijna niemand denkt aan de Heere Jezus.
In de voorzichtige houding van de Amerikaanse overheid na de aanslagen zag de Koerd iets van de doorwerking van het christelijk geloof. „Als in Koerdistan de ene partij aanvalt, slaat de andere partij onmiddellijk terug. Dat is typisch islamitisch. De contacten die hij zelf nog met moslims onderhoudt, hebben uitsluitend tot doel het Evangelie uit te dragen. „Ik kom in het AZC van Dronten, van Kampen, van Ede-Wageningen. Het is moeilijk om met moslims over de Heere Jezus te spreken, maar als ik echt in Hem geloof, diep in mijn hart, dan kan ik niet mijn mond over Hem houden.
Hij heeft wel geleerd voorzichtig te zijn. „Als iemand wil luisteren, doe ik eerst de deur op slot. De internationale situatie laat hij liefst onbesproken. Bijna alle moslims vinden het een goede zaak dat Amerika een klap heeft gekregen, al zeggen de meesten dat niet openlijk. Zelf sta ik achter Amerika. Als ze de terroristen in Afghanistan niet pakken, kunnen we aanslagen blijven verwachten. Ik hoop dat ze na de strijd in Afghanistan ook Saddam Hoessein aanpakken.

Angst
Rien van der Toorn, voor stichting Gave werkzaam onder Afghaanse asielzoekers, ondervond van nabij het effect van de oorlog op de Afghaanse gemeenschap in Nederland. „De groep die tegen de Taliban is -dat geldt niet voor alle Afghanen in Nederland, al denken we dat graag- durft dat nu openlijker te zeggen. Men voelt zich gesterkt door de keuze van de internationale gemeenschap, inclusief islamitische landen. Voor 11 september waren de Afghaanse vluchtelingen onderling heel gesloten, omdat ze niet wisten wie met de Taliban sympathiseerde. De angst voor elkaar, het grootste obstakel in het evangelisatiewerk, is nu wat afgenomen.
Voor Marco Vermin is de huidige situatie een extra stimulans om moslims het Evangelie te verkondigen. Sinds 1 januari 2000 geeft de voormalige belastinginspecteur leiding aan Gave, een geloofszending die zich bezighoudt met evangelisatie onder vluchtelingen in Nederland. Het merendeel daarvan hangt de islam aan, al is het gros volgens Vermin naammoslim. „Een Nederlander die wat studie van de islam heeft gemaakt, bezit meer kennis van het islamitische geloof dan de doorsnee moslim die ik in het asielzoekerscentrum van Utrecht ontmoet. Het zijn voornamelijk hoogopgeleide mensen uit Iran, Irak en Afghanistan, die juist zijn gevlucht omdat ze de cultuur als verdrukkend ervoeren. Ze noemen zich moslim vanwege het feit dat ze in een moslimland zijn geboren en in een moslimgezin zijn opgegroeid, maar in de moskee komen ze zelden of nooit.

Religieus conflict
Het fundamentalisme moet volgens Vermin vooral in de gevestigde Marokkaanse en Turkse gemeenschap worden gezocht. „Het is algemeen bekend dat er imams zijn die in de moskee de heilige oorlog prediken en de vernietiging van de joodse staat propageren.
Onder asielzoekers ontmoet hij nauwelijks sympathie voor Bin Laden en diens aanhangers. „Er zijn ook economische vluchtelingen bij. Vanwege de enorme werkloosheid in islamitische landen zijn ze hiernaartoe gekomen, met het ideaal veel geld te verdienen. Dat wordt alleen maar doorkruist door de acties van Bin Laden.
Sinds de terreuraanslagen in Amerika voelen alle Arabische vluchtelingen zich min of meer bedreigd, constateert de directeur van Gave. „Niet alleen de moslims, ook de christenen. Op grond van hun uiterlijk worden ze allemaal als moslim beschouwd. De wereld ziet het huidige conflict in de eerste plaats als een religieus conflict, een strijd van de islam tegen het christendom. Voor een deel terecht, hoezeer westerse politici dat ook proberen te ontkennen.

Oppervlakkig
De aanslagen hebben voor Vermin het ware gelaat van de Nederlandse samenleving blootgelegd. „Er is jarenlang gesuggereerd dat we een tolerant land zijn. Volkomen onterecht. Nederland is een uiterst oppervlakkig land, net als Amerika. Ik durf de instorting van het World Trade Centre niet de val van de toren van Babel noemen, maar we moeten evenmin suggereren dat Amerika een christelijke natie is. Het is prachtig als Bush voor het oog van de hele wereld God aanroept en de naam van Jezus belijdt, maar daarmee zijn de Verenigde Staten als geheel niet gekarakteriseerd.
Verbazingwekkend is voor Vermin de geringe belangstelling voor evangelisatie onder moslims bij bijbelgetrouwe christenen. „We zamelen gigantisch veel geld in voor zendelingen die het Woord naar vergelegen gebieden uitdragen. Hebben ze na vijf jaar vier mensen rond de koffietafel, dan doen we daar heel enthousiast over. Tegelijk zie je een omgekeerde beweging: mensen komen naar het Woord. Van de asielzoekers uit islamitische landen staat een deel open voor het Evangelie. We zien werkelijk moslims tot geloof komen. Toch zijn er nog steeds heel veel gemeenten die de geboden kansen laten liggen, en aan de zijlijn blijven staan. Ik bespeur onder christenen een grote angst voor moslims.

Uitgestoken hand
De directeur van Gave verklaart de openheid voor het Evangelie onder moslimvluchtelingen uit het wegvallen van de knellende cultuur waarin ze leefden. „Het is uiterst moeilijk om in Iran of Irak christen te zijn. In Saoedi-Arabië is het vrijwel uitgesloten. In onze open cultuur is de druk veel minder groot, al is hij zeker in de asielzoekerscentra nog wel aanwezig. Bovendien geeft de huidige internationale situatie polarisatie onder moslims, daar ontkom je niet aan. Dat is een reden te meer om hen te tonen Wie in ons leeft.
Juist na de wereldschokkende gebeurtenissen van 11 september zijn er geweldige mogelijkheden om te laten zien wie Christus wil zijn. Een beter handvat is niet denkbaar. Met uitgestoken hand moeten we naar deze mensen toe gaan en het Woord van God openen. Dat staat vol met geschiedenissen van mensen die uit hun land zijn verdreven. Vanuit de Bijbel kun je vluchtelingen lotgenoten aanreiken, hen laten zien welke weg God met die mensen ging. Begin maar met het Oude Testament. Daar zijn ze niet bang voor, een aantal geschiedenissen kennen ze al.

Twee monden
Door zijn achtergrond weet Faraidoun Mohammedali hoe moeilijk het is om te bepalen of de boodschap werkelijk overkomt. „Als een moslim het niet met je eens is, zal hij dat nooit openlijk zeggen. Zeker niet wanneer hij als vluchteling in een christelijk land leeft. Maar een moslim die christen wordt, heeft het ook hier heel moeilijk. Ik had geen leven meer in het AZC van Dronten. Daarom heeft God mij de familie Ten Brinke gegeven, waar ik nu mag wonen.
Vanuit zijn verleden kan de Koerd de houding van zijn voormalige geloofsgenoten maar al te goed begrijpen. „Vroeger hoorde ik in de moskee elke week de jihad, de heilige oorlog, preken. De groei van de moslimgemeenschap is een gevaar voor Nederland. Ze zeggen wel dat ze vreedzaam met christenen willen samenleven, maar velen spreken met twee monden.
Tegelijk is de ex-moslim ervan overtuigd dat het christelijk getuigenis levens kan ombuigen. „Waarom houden zo veel christenen zich stil? Moslims hebben de koran, maar wij hebben de grote Verlosser. Als baby in het geloof krijg ik kracht van de Heere Jezus om hen Zijn Evangelie te brengen. Ik heb een paar liederen over de Heere Jezus gemaakt, die begin ik voor hen te zingen. Wanneer ze vragen waarom ik zo blij ben, is mijn antwoord: Omdat ik de liefde van God heb ontvangen. Het is niet makkelijk om het Evangelie aan moslims te brengen, maar God wil wijsheid geven om het op de goede manier te doen.

Doordrenkt
Christenen dienen volgens Marco Vermin wel te beseffen dat ook tot bekering gekomen moslims hun verleden met zich mee dragen. „Als je doordrenkt bent geweest van een bepaalde cultuur, blijft die nog heel lang in je wezen zitten. Ik ben zelf in de Rooms-Katholieke Kerk opgegroeid. In mijn vroege jeugd was ik misdienaar. Sinds ik tot bekering ben gekomen, is het voor mij ondenkbaar dat ik ooit zou terugkeren. Maar als ik in een roomse kerk kom, de sfeer ervan onderga, de geur van kaarsen en wierook ruik, dan doet me dat iets. Er zit een hele wereld achter, die op een bepaalde manier blijft trekken. Binnen de islam is dat nog veel sterker. Een goede vriend van me is fundamentalistisch moslim geweest. Hij heeft een bedevaart naar Mekka gemaakt en bij de beroemde zwarte steen in de Kaäba gestaan, hét heiligdom van de islam. Hoewel hij nu christen is, zal hij nooit vergeten wat toen door hem heen ging. De cultuur blijft zuigen. En de scheiding die is ontstaan blijft schrijnen.
Faraidoun, die in juni werd gedoopt, nadat hij in het openbaar zijn geloof had beleden, heeft nog steeds niet de moed om zijn ouders te laten weten dat hij christen is geworden. „Via de telefoon praat ik met mijn moeder. Zij zegt: Mijn zoon, ik bid voor jou, dat Allah je zal bewaren. Ik zeg: Mama, ik bid ook voor jullie. Zo bidden we voor elkaar, maar er is een groot verschil. Dat maakt me heel verdrietig. Zij verlangen naar mij en ik verlang naar hen. Wat zullen ze doen als ik zeg dat ik christen ben geworden? Ik bid steeds tot de Heere Jezus: Geef mij wijsheid om het op de goede manier te vertellen. Ik wacht op het moment dat ik het Evangelie aan mijn ouders kan brengen. Die dag komt, dat weet ik zeker.


Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 12 december 2001

Terdege | 164 Pagina's

Een uitgestoken hand naar moslims

Bekijk de hele uitgave van woensdag 12 december 2001

Terdege | 164 Pagina's