Ambtelijk contakt met Canada

In het opschrift schuilt dunkt mij een goede gedachte. Canada is wel ver, maar het is op allerlei manier goed te bereiken, zeker per brief en blad. Hoewel onze kerken in Holland en Canada een zelfstandig bestaan hebben, is ambtelijk contact over en weer van harte toe te juichen. Een vrij jong kerkverband als het onze kan leren van wat door anderen door de jaren heen, in een weg van goede organisatie is tot stand gebracht. Voor de kerken in Holland is het nuttig kennis te nemen van de situatie hier. De ontwikkeling van het wereldleven brengt mee, dat men zich hoe langer hoe meer internationaal gaat richten en moet richten. Kerken in verschillende werelddelen verkeren vanzelfsprekend in sterk verschillende omstandigheden, maar voor de Evangelieverkondiging, kerkregering en alle ambtelijke arbeid zijn we gebonden aan het ene Woord van God. Het kerkelijk leven kan alleen gebaat zijn met een nauw contact, met name als dat zich rieht op sterking van elkander in de strijd van het heden en voor de toekomst. Zeker zij, die naar afkomst en beginsel een zijn, kunnen elkander zelfs over de wijde oceaan heen de sterkende broederhand reiken.

Het heeft lang geduurd voor u op deze wijze iets van mij hoort, maar wat moet je schrijven zolang je nog niet volledig bent ingewerkt in de nieuwe situatie. De zaak, die mij veel bezig houdt, is die van contact. De band van correspondentie is kostelijk. Toch kan zij een officiële. min of meer stijve band blijven. die wel contact geeft bij tijden, maar geen contact dat diepere weerklank vindt in de kring der kerken zelf. Dat is een moeilijke zaak, zal men zeggen. Hoe kan men kerkelijk verder gaan?? En heeft dat zin?

Het ligt voor de hand, dat de behoefte aan nader contact aan deze zijde van de oceaan het sterkst gevoeld wordt, zij het niet door allen. Ik denk aan hen, die hun leven lang al in Canada of de States wonen. Anderen, die later gekomen zijn, zijn niet afkomstig uit de Chr. Geref. Kerken in Holland. Zij hebben geen bijzondere binding aan die kerken. Daar staat echter tegenover, dat velen, wellicht de meesten, daaruit afkomstig zijn. En wat het sterkste spreekt is, dat we hetzelfde kerkelijke standpunt hebben, dat zoekt volledig recht te doen aan Schrift en belijdenis. Dat bindt in bijzondere zin samen en dringt tot bezinning op de vraag in hoeverre de kerkverbanden elkaar kunnen steunen en dienen.

Volledige correspondentie tussen beide houdt al heel wat in. Erkenning van de ambten, uitwisseling van attestaties, contact door middel van vertegenwoordigers, toezenden van acta, mededeling van genomen besluiten, kennisgeving van bijzondere gebeurtenissen enz. Inderdaad, het is heel wat, maar er kan meer gebeuren, zonder dat we de kerkelijke regel geweld aandoen.

Ik schrijf puur persoonlijk, zonder enige kerkelijke opdracht en kan daarom niet verder gaan dan de aandacht vragen voor de mogelijkheid van meerder contact. M.i. dringt de praktijk er toe. Aan onze kant om aan de ontwikkeling van het kerkelijke leven meer vorm en stuwkracht te geven. En wat de kerken in Nederland betreft om meer begrip te kweken voor onze kerkelijke positie en daardoor tegelijk bijzonder hen te dienen, die te eniger tijd geroepen worden om naar Canada te gaan. Er is nog te veel reserve, te veel onbekendheid. Ook is er nog te veel een, wat ik zou willen noemen, afwerende houding, omdat men dienst aan de kerk hier vanuit Holland ziet als afbreuk aan eigen kerkelijk leven. Allemaal punten, waarover stuk voor stuk geschreven kan worden. Het ligt niet direct in mijn voornemen dit te gaan doen, maar waar nodig en mogelijk ben ik gaarne bereid m’n aandeel in het geheel te nemen. Het is dan ook een zaak, die groeien moet, doch daarbij kunnen stuwing en leiding niet ontbreken. Mogelijk dwingt de praktijk om t.z.t. officiële stappen te ondernemen.

De uitbouw van het conferentiewerk voor ambtsdragers in Nederland blijkt uit de verschijning van „Ambtelijk Contact”, dat in de plaats van het mij zo bekende „Diaconaal Contact” is gekomen. Hopelijk vindt het blad een ruime plaats in de kerken. Het zal de kerkelijke en ambtelijke praktijk stellig ten goede komen.

Er zijn plannen om ook hier de ambtsdragers van tijd tot tijd bijeen te krijgen. De grote afstanden van woonplaats tot woonplaats vormen wel een belemmering, maar het conferentiewerk heeft hier zeker niet minder zin. De meesten, die tot het ambt geroepen worden, hebben voorheen nooit in het ambt gediend en daarom is te verwachten, dat men de gelegenheid om voorlichting te krijgen, gaarne zal aangrijpen. Alles kan echter niet in een keer. De weinige predikanten, die er zijn, zijn al belast met velerlei arbeid. Het lijkt mij belangrijk „Ambtelijk Contact” aan de kerkeraden in Canada aan te bieden. De kerkeraadsleden kunnen met de inhoud winst doen.

Om te voorkomen, dat de redactie met een speciaal Canadees nummer moet uitkomen, beëindig ik dit artikel. Als er ruimte beschikbaar is, wil ik een volgend maal gaarne iets schrijven over het werk van onze diaconieën.

Mer hartelijke broedergroeten en heilbede, uw

St. Thomas (Ont.), Canada G. Bilkes

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen