Even langs bij christen-asielzoeker Antonio

Uit de luidsprekers klinkt The New London Chorale met Tom Parker's The Youngh Messiah. Bij Steve Jerome's "Hallelujah" blinkt het zwarte gezicht van Antonio op. En bij Madeline Bell's "I know that my Redeemer liveth" zegt hij uiterst bescheiden dat ook hij mag weten dat zijn Verlosser leeft. Antonio is 30 jaar. Hij is gevlucht uit Angola. „Vanwege de politieke problemen in dat land", zegt hij. Ik mag kiezen tussen koffie of thee. Het wordt koffie. Oploskoffie weliswaar, maar het is uit een goed hart. Voor Antonio verder gaat vertellen, wil hij eerst met mij bidden. Het gaat langzaam. Toch wil hij het in het Nederlands doen. Af en toe zoekt hij naar woorden. „Heere God, het gaat niet om mij. Antonio betekent niets. Veel liever blijf ik anoniem. Het gaat om Jezus, om Zijn eer. Laten wij U zijn toegewijd. Wilt U het gesprek leiden en mij helpen. Ik wil Uw naam prijzen en wilt U de boze verdrijven. Amen." Zakenleven Antonio stapte ruim drie jaar geleden op een boot die hem naar Vlissingen bracht. Zijn ouders vluchtten naar Zaïre. Of ze nog leven weet hij niet. Een broer en een zus liet hij achter in Angola. Zij waren gehecht aan verschillende dingen in het land. Of zij nog in leven zijn. weet hij evenmin. Antonio zat in Angola in het zakenleven. Hij is het land ontvlucht. In Vlissingen vroeg hij asiel. Via de asielzoekerscentra Crailo en 's-Gravendeel woont hij nu al een jaar met nog een asielzoeker zelfstandig in een klein stadje in Brabant. Zijn woningmaat noemt hij "een broeder in Jezus". Nog altijd heeft hij geen verblijfsvergunning. „Natuurlijk hoop ik erop dat ik die krijg, maar mijn echte hoop is gevestigd op Jezus. Of ik een verblijfsvergunning krijg of niet, het is de wil van God", zegt hij moedig. Antonio is niet van jongsaf christen geweest. „Toen mijn ouders via evangelisatie in contact waren gekomen met het christendom werden zij gedoopt. Ik ben toen ook gedoopt en ben gaan inzien dat ik overtreden had regen Jezus. Het was met mij net als in het leven van het volk Israël. Dat las ik in de Bijbel. Het was alsof daar over mij geschreven stond", zegt Antonio. Wat betekent het nu voor hem dat hij uit het geloof leven mag? „Daar draait voor mij alles om. Ik wil altijd contact met Hem hebben. Ik wil van Hem leven en Zijn wil doen. Zo leef ik van zondag tot zondag. Dan ga ik naar de kerk in het asielzoekerscentrum hier. Daar probeer ik over Jezus te vertellen en wie Hij voor mij geworden is. Zo wil ik mijn geloof vertellen. Zelf heb ik veel contact met Jezus, meer dan met de mensen om mij heen. In de kerk voel ik me een beetje oudste." Hij zoekt naar het juiste woord en pakt zijn woordenboek. „Diaken heet dat", zegt hij, als hij het heeft gevonden. „Zo moedigen we elkaar aan om Jezus nog beter te leren kennen. Want door die kennis van Hem zien wij veel verder dan alleen maar het leven op deze aarde."

Vreemdeling
Het getuigenis van Antonio raakt me diep. Zo ver van huis en haard getuigt hier een vreemdeling die ook werkelijk een vreemdeling op deze aarde is. Tegen alle Nederlanders wil Antonio zeggen: „Geloof in Jezus, en gij zult zalig worden." Hij zoekt het op in zijn Bijbel en wijst het met zijn vinger aan. „Dat is het grootste geschenk in het leven. Dat geeft hoop, blijdschap en vrede. Veel jongeren die ik in het asielzoekerscentrum spreek, weten niet meer wie Jezus is. En als ze erover spreken, dan hebben ze het niet over Jezus als de Zoon van God. Ze zijn er blind voor. Terwijl je Hem kunt leren kennen in de Bijbel", zegt Antonio.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen