Wat heeft Kawasaki met ziekte te maken?

Jolanda, 5 jaar, ken ik vanwege haar steeds terugkerende luchtweginfecties. ledere winter is het wel een paar keer raak, en af en toe moet er zelfs een kuurtje aan te pas komen. Ten slotte heeft de keel-neus-oorarts de neus- en keelamandelen, die steeds weer voor problemen zorgden, verwijderd. Dat lijkt wel te helpen.

Toch, twee maanden nadien is het weer mis. Ze heeft koorts, de keel is rood en ontstoken, de klieren in de hals zijn opgezet en over het hele lichaam zijn fijne rode vlekjes aanwezig. Het lijkt een onschuldige virusinfectie, die waarschijnlijk over enkele dagen verdwenen zal zijn.

Een week later heeft ze echter toch weer koorts, en ook zijn de handen en voeten wat opgezet. Daarbij klaagt ze over zere knieën. Ook begint de huid van de handpalmen opmerkelijk te vervellen. Even denk ik aan een beginnend "jeugd-reuma", een vorm van gewrichtsontsteking die enkele weken na een keelontsteking met huiduitslag ("roodvonk") kan optreden. Vasthouden van vocht door een nierbeschadiging kan daar ook bij passen.

Toch kloppen de verschijnselen ook weer niet goed met dat ziektebeeld. In elk geval tijd voor wat bloedonderzoek. Maar helaas, ook dat levert weinig aanknopingspunten op. De nierfunctie is goed, alleen de witte bloedcellen zijn iets afwijkend. Ook de test op de "roodvonkbacterie" is negatief (= normale waarde), evenals de test op de ziekte van Pfeiffer.

Toch moet er wat mis zijn, want de koorts zet weer op en de klieren in de hals blijven opgezet. Inmiddels is Jolanda al bijna drie weken ziek!

Bijscholing
We moeten het dus in de hoek van de zeldzamer ziektebeelden gaan zoeken, en het nut van regelmatige bijscholing blijkt ook hier weer. Nog niet zolang geleden hebben we met één van de kinderartsen een aantal van deze weinig voorkomende aandoeningen besproken.

En de ziekte van Jolanda begint onderhand verdacht veel op één van deze ziekten te lijken: de ziekte van Kawasaki. De oorzaak van deze ziekte is onbekend. Hij komt vrijwel uitsluitend bij jonge kinderen voor, en wordt meestal gekenmerkt door koorts die langer dan een week aanhoudt, ontstoken ogen, rode keel en tong, gezwollen handen en voeten, schilfering aan de handen, een fijnvlekkige huiduitslag en opgezette klieren in de hals.

Bloedonderzoek toont nauwelijks afwijkingen, wel vaak een teveel aan bloedplaatjes. En de ziekte geneest na een aantal weken spontaan weer, zonder medicijnen.

Complicatie
Toch is er één gevaarlijke complicatie: Door bijkomende ontstekingen van kleine bloedvaatjes kunnen er verwijdingen ("aneurysmata") van de kransslagaders van het hart ontstaan, die tot plotselinge hartdood kunnen leiden. In Japan, waar de ziekte in de jaren zeventig voor het eerst werd beschreven, werden deze afwijkingen bij 1 op de 6 patientjes aangetoond.

Eén op de 30 overleed toen aan de gevolgen van deze afwijkingen. Inmiddels weet men dat de kans op deze complicaties sterk verminderd wordt door de toediening van de ouderwetse aspirine (niet paracetamol dus), een middel dat tegenwoordig ook ter voorkoming van hart- en herseninfarcten bij ouderen wordt gegeven.

Hoe verder met Jolanda? De kinderarts denkt eveneens sterk aan de ziekte van Kawasaki en stuurt haar door naar de kindercardioloog. Zij krijgt aspirine, en een echo van het hart laat geen duidelijke afwijkingen zien. Na een aantal weken lijkt zij gelukkig hersteld en de aspirine wordt geleidelijk afgebouwd. Een controle-echo van het hart na een halfjaar laat geen enkele afwijking zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen