Frederique

Frederique ligt al in bed als ik haar nog even welterusten ga wensen. „Mam, mag ik nog even aan uw haar frutselen?", bedelt ze. Ze doet niets liever dan kammen, staartjes maken en de vreemdste modellen uitproberen. Nog leuker vindt ze het gebruik van gel of lak daarin en het allerleukst is eigenlijk wel écht knippen, maar dat mag helaas nooit. Meestal leven Miriam en Frederique zich uit op elkaar. Af en toe ben ik het slachtoffer. Voor ik ja zeg bedenk ik vliegensvlug de voor en tegens: och, ik moet morgenochtend toch m 'n haar wassen, nee, ik verwacht deze avond geen visite nteer (want eigenlijk moet ik haar creaties laten zitten tot papa het gezien heeftj „Nou, vijf minuutjes dan", geef ik toe. Fréglundert, omdat die vijf minuutjes meestal geruisloos verschuiven naar een halfuur. Ik: „Nu is het tijd hoor!" Fré: „Maar mama, ik ben nog helemaal niet klaar!"Ik: „Als dit klaar is moetje echt gaan slapen hoor!" Fré met een kennersblik: „Nee, dit staat helemaal niet leuk, nee dit kan echt niet, even over doen." Onder het genot van een zacht muziekje -natuurlijk met iets van panfluit of dwarsfluit erin, daar is ze weg van - zit ik op de rand van haar bed terwijl er boven m 'n hoofd over van alles en nog wat gebabbeld wordt. Al zou je van dat geborstel en het muziekje haast doezelig worden, helemaal op m 'n gemak zit ik niet. Terwijl Frederique tussen de bedrijven door volop van de dwarsfluitsolo's geniet, lijkt het mij steeds of ik de bel hoor. Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat ik trapafrennend vliegensvlug alle knipjes en elastiekjes uit m 'n kapsel gris om met een hoofd als een ragebol de deur te openen voor een dame met een collectebus of zoiets. „En nu is het welletjes", zeg ik, terwijl ik opspring en de borstel in beslag neem. „Nog even uw bril opzetten", smeekt ze, „anders weet ik niet of het staat.... Tja eh", aarzelt ze nadat ze m 'n bril op m 'n neus geparkeerd heeft, „tja eh, sorry dat ik het zeg hoor, maar eigenlijk staat het nooit eens leuk. Dat ligt niet aan uw hoofd hoor", zegt ze dan, verschrikt kijkend of ik niet gekwetst ben, „eigenlijk meer aan uw bril!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen