WAAR LIGT ONS HART?

IDOLEN IN HET HART

Het is allang weer voorbij: het WK voetbal. Nederland kleurde oranje, de koorts liep hoog op. Ook onder kerkmensen. Het lijkt wel alsof de gekte iedere vier jaar erger wordt. Neem nu het ziekenhuis in Heerlen. Daar konden hartpatiënten onder begeleiding naar het voetbalgebeuren kijken, omdat de kans op een hartaanval toeneemt tijdens spannende wedstrijden. Wat is dat toch, dat mensen dat ervoor over hebben?

We zullen ons in het licht van de Schrift moeten afvragen wat hier achter zit. Als spelers en trainers als goden worden vereerd, alles om het grote geld draait (denk aan de astronomische bedragen die voor een speler worden betaald, en aan het feit dat het WK voor ruim € 7,4 miljard was verzekerd), de belangen van de verpauperde bevolking rondom het gebouwde stadion in Zuid-Afrika volkomen genegeerd worden, de uitbuiting van vrouwen rond zo’n toernooi hoogtij viert…, dan kunnen we niet meer zeggen dat het om een onschuldig spel gaat. Om nog maar te zwijgen van de ontheiliging van Gods dag (ook door sporters die zich christen noemen!), en de lastering van Gods Naam. Over dat laatste merkte een scheidsrechter op dat er geen beginnen aan is om vloekende spelers van het veld te sturen, want dan blijven er simpelweg te weinig over.

We zijn er allemaal getuige van geweest (of was u ook deelnemer?) hoezeer een dergelijk gebeuren vele jongeren en ouderen totaal in de greep neemt.

Wat zit er achter? Het kan goed zijn om ons ook in dit opzicht weer eens te oriënteren op de vroege kerk, die haar plaats had in een cultuur waarin het draaide om ‘brood en spelen’. Zo weten we van Augustinus dat hij grote bezwaren had tegen de arena’s van zijn tijd. Volgens hem was het makkelijker om de idolen en afgoden uit de tempels te halen dan uit de harten van de mensen. Het heidendom huist in gedoopte voorhoofden.

WAAR UW SCHAT IS…

Dat zal de insteek moeten zijn in ons denken en spreken in prediking en pastoraat, ook op dit punt: ‘Waar gaat uw/jouw hart naar uit?’

Zijn we niet al te zeer geneigd om bovengenoemde zaken maar in de vrijheid van ieders geweten te laten, omdat we niet ontmaskerend meer durven zijn? Maar de taak van prediking en pastoraat is toch onder andere om de gemeente (en dan in de eerste plaats onszelf!) voor Gods gericht te dagen? ‘Zal het goed zijn als Hij u zal onderzoeken?’ vroeg job (13:9).

Dan komen de diepste roerselen van ons hart aan het licht. Dan wordt duidelijk of ons hart sneller gaat kloppen als de bal op een bepaalde manier rolt, of als ons het Evangelie van de gekomen en komende Heiland wordt verkondigd.

Natuurlijk, ik weet het: er zijn oneindig veel meer dingen te noemen waar wij mensen ons hart op kunnen zetten buiten Christus om. Zelfs kerk en kerkenwerk kunnen tot een vrome hartstocht worden en daarmee tot een afgod. Daarom keren we, nu de Oranjegekte voorlopig weer tot het verleden behoort, tot onszelf in. Waar klopt óns hart? In de hemelse Koning en zijn dienst? Waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn’. Dat kan niet missen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen