Wisselstroom

Hallo allemaal,
Apolina Simonse heeft al heel wat sollicitatiebrieven verstuurd, maar tot nu helaas zonder resultaat. Wilma Kooiman heeft zo veel te vertellen, dat we jullie in het volgende nummer het tweede deel van haar brief laten lezen. Harm Smit uit Staphorst is lasser. Sinds 1994 heeft hij een eigen bedrijf Smit stuurt zijn grote CNC-lasmachine aan vanachter de computer, waarin hij bijvoorbeeld maat en snijpatroon kan aangeven.
Nicoline

Na je diploma onder aan de ladder
Omdat ik m'n studie MDGO-SPW in juni heb afgerond, ben ik verwoed aan het solliciteren. Het liefst zou ik met verstandelijk gehandicapte oudere mensen willen werken. En om niet al te lastig te zijn ook 'n beetje in de buurt, omdat m'n vriend hier ook werkt. In deze sector is helaas weinig werk voor een full-timer. Na heel veel bellen, netjes opstellen van brieven en nóg netter schrijven, heb ik toch al heel wat open sollicitaties door de bus kunnen doen. Gelukkig kreeg ik meestal een net briefje terug. Op dit ogenblik is er helaas geen baan vrij, komt er een vacature, dan hoor ik ervan. Dus nu maar hopen dat er iemand stopt (misschien een beetje cru uitgedrukt, maar ik begin er van te balen). Heb je eindelijk je diploma, waar je zo hard voor hebt gewerkt, sta je gewoon onder aan de ladder. Niemand heeft je nodig. Terwijl ik weet dat ik zoveel voor deze mensen zou kunnen betekenen. Wat zou ik graag een baan willen hebben! Dus Terdege-mensen (lezers), zou iemand me kunnen helpen aan een baan?
Groetjes, Apolina Simonse, Luttelgeest

"Ik dacht: dat lukt wel, maar helaas.."
Na het afronden van de havo startte ik, na veel twijfel over het feit of ik nu op een kantoor of met kinderen wilde werken, aan het MDGO met de opleiding Agogisch Werk (tegenwoordig Sociaal Pedagogisch Werk, als ik het goed heb). Die opleiding kon ik met mijn havo-diploma prima aan, maar de praktijk ervan trok me niet. Na slechts 7 maanden stopte ik ermee. Ik wist echter niet goed wat ik dan wèl wilde. De vader van de mensen bij wie ik tijdens de vakanties op de kinderen paste, had een accountants- en adviesbureau. Ze liepen daar wat achter met het werk en van het een kwam het  ander. Zonder te hoeven solliciteren mocht ik komen. Manusje-van-alles was ik er: kopieerwerk, correspondentie, archiefwerkzaamheden, het inbinden van rapporten, urenverantwoording en het invullen van de belasting-aanslagformulieren aan de hand van uitgewerkte overzichten. Later mocht ik ook de boekhouding van de kleinere klanten en nog later ook die van de wat grotere klanten doen op papier en via de pc. Ook leerde ik iets van de loonadministratie. Ik deed hier dus mijn eerste kantoorervaringen op.
Na een jaar was ik de cijfertjes zat en de woorden loon- en omzetbelasting kwamen me de neus uit. Ik richtte een open sollicitatie aan wat toen nog het Plancius College voor VBO heette en de R.S.G. Guido de Brés, beide te Rotterdam. Ze hadden daar op dat moment niemand nodig, maar als dit wel het geval zou zijn, dan kon ik schrijven op de advertentie die dan in het RD zou komen te staan. Enkele maanden later was dat het geval. Het Plancius College voor VBO zocht een administratief medewerker op het secretariaat. Ik schreef en mocht op gesprek komen op 10 juni 1992. Ik weet nog dat het bijna 30 graden was. Ik ging op mijn paasbest op weg, compleet met blazer. Ik was nog nooit eerder op gesprek geweest. Wat kon ik verwachten? Ik kreeg vragen als: Waarom wil je weg bij je huidige werkgever? Waarom kies je voor een reformatorische instelling? Wat houdt je huidige functie in? etc. etc. Ik maakte meteen al een blunder door niet op te staan toen de directeur voor me stond en zich aan me voorstelde. Ik werd niet aangenomen en bleef dus op mijn plaatsje bij het accountantskantoor zitten. We waren daar echter zo met het werk ingelopen. We liepen niet meer achter, maar juist voor met bepaalde dingen. De afspraak werd gemaakt dat ik weg zou gaan, maar nog drie maanden uitbetaald zou krijgen. In die maanden zou ik een andere baan zoeken. Dat is een tijd, dacht ik. Dat zou ik zo voor elkaar hebben! Dat viel echter tegen. Ten eerste was ik kieskeurig wat betreft kantoorwerk. Ik zou bijvoorbeeld veel liever als administratief medewerkster bij een krant werken dan op de administratie van een bouwbedrijf, maar het moest ook niet te ver weg zijn en liefst iets met een kerkelijke achtergrond. Dan valt er zo al een heleboel af, want het RD is landelijk. Dus een kleine kans op iets in de buurt. Nee, het viel tegen.
wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen