De geestelijke strijd

Remonstranten kenmerken zich door een oppervlakkig roemen in Jezus, zonder de ware ontdekking aan onze ellendige staat. De vermaning om zichzelf nauw te onderzoeken (2 Kor. 13:5) wordt overbodig geacht. Vaak gaat dit oppervlakkig roemen gepaard met een antinomiaanse, lichtzinnige levenswandel.1

Het strijdtoneel

Tegenover deze oppervlakkigheid tekent canon V,11 de geestelijke strijd van Gods volk die nooit ophoudt.2 De bitterheid van deze geestelijke strijd blijkt als we letten op diverse aspecten van die strijd. Er zijn, zo zegt canon V,11, ‘onderscheiden twijfelingen des vleses.’ Twijfel is een woekerplant, die voortkomt uit ons eigen hart. Het zijn twijfelingen ‘des vléses’. Twijfel is een vorm van ongeloof. Bij twijfel is sprake van schuld en zonde. Het Godsbestaan, de vastheid van Gods Woord, de waarheid van het innerlijk leven, de zekerheid van gebedsverhoring, het kan alles in twijfel worden getrokken. Twijfel wordt in Gods Woord bestraft (Matth. 14:31, Mark. 16:9-14, Hebr. 11:6, Jak. 1:5-7). Dat neemt niet weg dat Gods kinderen er soms zwaar mee te kampen hebben (Ps. 73:11-13, 77:8-10). Met name als men toegeeflijk is geweest aan de zonde. Dan zijn de kenmerken van de genade verduisterd. Dan kan de klacht weerklinken: Doch Sion zegt: De HEERE heeft mij verlaten, en de Heere heeft mij vergeten (Jes. 49:14).

Anders ligt het bij aanvechting en bestrijding. Aanvechting is het werk van de satan of kan gestalte krijgen in de confrontatie met de (verleiding) van de wereld en de zonde, die van buíten komt. Deze strijd is onlosmakelijk aan het kindschap Gods verbonden. Indien gij van de wereld waart, zo zou de wereld het hare lief hebben; doch omdat gij van de wereld niet zijt, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat u de wereld (Joh.15:19). Zijt nuchter en waakt; want uw tegenpartij, de duivel, gaat om als een briesende leeuw, zoekende wien hij zou mogen verslinden (1 Petr. 5:8).

Tegen deze strijd heeft Christus geleerd te bidden. En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van den boze (Matth. 6:13). De bidder vraagt of God hem wil bewaren voor wegen en situaties, waarin de verleiding tot zonde en het gevaar van struikelen groot is.

Niet altijd

Het is dit complex van zonde, twijfel, strijd, aanvechting en verzoeking, dat de troost en het gevoel van de zekerheid des geloofs en van de verzekering der volharding aan Gods kinderen ontneemt.

Toch dienen we hier ook een kanttekening te plaatsen.

Soms wordt, bijvoorbeeld door jonge mensen, aan Gods kinderen gevraagd of het leven met God wel iets is waar je naar moet verlangen. Men ziet soms zo weinig dat de dienst des Heeren een liefdedienst is (bijv. Ps.119:65-167). Bij jonge mensen is soms het beeld ontstaan, dat twijfel en onzekerheid bij uitstek de kenmerken van het leven der genade zijn. Een beeld dat in strijd is met de aard van het ware zaligmakende geloof (Hebr. 11:1).

We schrijven deze dingen met grote voorzichtigheid. En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem beter dat een molensteen om zijn hals gedaan ware, en dat hij in de zee geworpen ware (Mark. 9:42). Toch spreekt onze belijdenis over een ‘niet altijd gevoelen van de zekerheid.’ Als dat veranderd is in een "vrijwel nooit gevoelen", moet ons dat toch dringen om te letten op de ernstige vermaning uit Gods Woord: Daarom, broeders, benaarstigt u te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen (2 Petr. 1:10). Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus (2 Petr. 3:18). Het al te zeer ontbreken van die genade en kennis van Christus zou wel eens de oorzaak van veel twijfel en strijd kunnen zijn.

De Vader aller vertroosting

Ten slotte. In de canon wordt ten slotte ook 1 Kor. 10:13 geciteerd: Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke; doch God is getrouw, Welke u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij vermoogt, maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven, opdat gij ze kunt verdragen. Met de beproeving geeft God de uitkomst. Dat wijst op het Godsbestuur, waardoor God soms opzettelijk de beproeving doet komen. En gij zult gedenken aan al den weg dien u de HEERE uw God deze veertig jaar in de woestijn geleid heeft; opdat Hij u verootmoedigde, om u te verzoeken, om te weten wat in uw hart was, of gij Zijn geboden zoudt houden of niet (Deut. 8:2). Maar ook dan geldt voor al de Zijnen: …met de verzoeking ook de uitkomst geven!

Noten

1. Overigens kunnen ook Gods kinderen tot vleselijke gezindheid en verzekerdheid komen. J.C. Philpot: De nauwe weg en de leidende stem. Preek over Jes. 30:21. Tien predikaties, deel III. Gorinchem, z.j.

2. H.C. vr. 127

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen