Gebedsgenezing

„Gebedsgenezing", een woord wat een magische klank heeft gekregen. Tienduizenden en nog eens tienduizenden sparen zich kosten nog moeite om vele kilometers ver te reizen wanneer de één of andere gebedsgenezer ons land bezoekt.

Dit is ook geen wonder, want Gods woord leert ons „huid voor huid en al wat iemand heeft zal hij geven voor zijn leven." Op zichzelf gezien is het begrijpelijk en ook niet strijdig met de H. Schrift wanneer men door het gebed tracht genezing te krijgen van zijn ziekten.

Echter dient men de ergste ziekte die ons allen aangetast heeft, niet te vergeten. Deze is chronisch en accuut, erfelijk en overerfelijk. Het is de kwaal van ons hart dat verdorven is van onze geboorte af. Als zovele natuurlijke ziekten bemerken we deze kwaal niet, tenzij de allergrootste Medicijnmeester er ons aan ontdekt. En helaas de wonderpredikers van deze eeuw verkleinen deze kwaal of spreken er helemaal niet over, waardoor hun werk wel tevergeefs moet zijn.

Wanneer we deze avond over gebedsgenezing spreken dienen we eigenlijk eerst wel eens te spreken over het oprechte gebed.

We weten allen dat God op verschillende wijze tot de mens spreekt door de natuur en voornamelijk wel door de schriftuur. Onzerzijds is er echter maar één mogelijkheid om tot God te komen en dat is door het gebed. De geweldige betekenis van het gebed hoeven we U dus niet te vertellen. Maar wat houdt oprecht bidden dan wel in? Bidden is een erkentenis van steile afhankelijkheid en tevens een oefening van vertrouwen in Hem die machtig is te verlossen uit alle nood. Zulk bidden is somtijds clan ook meer zuchten dan woorden en meer geloof dan verstand.

Weet U wat zulk een oprecht en ootmoedig gebed veroorzaakt?

Met één voorbeeld zullen we dit trachten aan te tonen en dan zien we een Petrus, die gevangen genomen is door Herodes. Vier maal vier wachten moeten hem bewaken, hij wordt geboeid en vastgeklonken aan 2 bewakers. Kan Petrus nog vrij komen? Onmogelijk!

Maar Dan verschijnt er een engel, cle deuren gaan open, de boeien vallen los alsof het rietjes zijn en de wachters horen niets. En waarom gebeurt dit? Omdat God het gebed van Zijn discipelen gehoord heeft. Dit gebed was geen hoogmoedig gebed, vervuld van eigen kunnen en denken. Ganselijk niet, want als de dienstbode opendoet omdat Petrus belt, zeggen ze tegen haar „je raast" en laten Petrus buiten staan. Was dit dan ongeloof? Neen, zeer zeker niet. Doch deze mensen waren zo vervuld van de onmogelijkheid van hun EIGEN kunnen dat ze eigenlijk niet durfden hopen dat God hun gebed verhoren zou. Ze baden als het ware op hoop tegen hoop.

En gelukkig heeft God nog meer van

die bidders op aarde, ook thans nog. En zij zullen het niet durven erkennen, maar toch zijn zij degenen die de machtigsten op aarde naar de kroon steken. Niet Amerika of Engeland, niet de één of andere regeringsvorst, belangrijke politicus of z.g. gebedsgenezer heeft s werelds loop in handen, maar God, die aan het gebed van Zijn volk meer waarde hecht, dan aan iedere grootspraak van de aardse goden, waarnaar wij zo graag ons oor te luisteren leggen.

Een oprecht gebed is dan ook een steeds weer vragen „leer mij bidden" in alle nederigheid en bovendien is het vervuld van Gods eer en gericht naar Gods wil.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen