Tot een voorbeeld

‘Tot een voorbeeld dergenen, die in Hem geloven zullen ten eeuwige leven’. Zo schrijft Paulus in zijn eerste brief aan zijn jonge, onervaren broeder Timótheüs. Paulus heeft zorgen over de gemeenten. Met name over het feit hoe er geestelijk leiding gegeven wordt aan de zielen. Dat is van levensbelang voor de toekomst van de kerk, toen en nu. Deze zorg is in de loop van de (kerk)geschiedenis aldaar geheel terecht gebleken. Want wat is er van de kerk in Éfeze (Turkije) over? Het gaat om de verhouding tussen wet en Evangelie; tussen dat wat God eist en dat wat God werkt. Het gaat om de (geloofs)beleving van deze zaken. Door de inspiratie van de Heilige Geest mag en moet hij dan bovenstaande woorden aan Timótheüs schrijven: God heeft in en door mij een voorbeeld gesteld. Een voorbeeld tot bemoediging en ook tot toetsing. Tot bemoediging: let er eens op dat God mij als een eerste-rangs-zondaar (vers 15b en 16m) gered heeft. Met niemand heeft de Heere meer geduld gehad dan met mij. Onbevattelijk, dat de Heere ‘al Zijn lankmoedigheid betoond’ (vers 16m) heeft. Een hopelozer geval is niet denkbaar. Schep daar toch moed uit!

Maar nu de tweede bedoeling, om onszelf te toetsen aan Paulus’ bekering: zijn bekering is namelijk uitdrukkelijk door de Heilige Geest bedoeld ‘tot een voorbeeld’, een schets, een grondpatroon, schrijft hij zelf. Er wordt zo gemakkelijk gezegd, dat we niet bekeerd hoeven te worden als Paulus: ‘geen Paulusbekering, nee dan liever als Timótheüs’. Maar hier schrijft Paulus toch dat Timótheüs zich zal toetsen aan de bekering van Paulus en niet omgekeerd? (Deze toetsing kan Timótheüs trouwens goed doorstaan: (2) ‘mijn oprechte zoon in het geloof ‘). We moeten bij de toetsing goed onderscheid maken tussen de weg van de bekering - die (heel) verschillend kan zijn - en het wezen van de bekering. Met dit laatste staat of valt de waarheid van de bekering. De oprechten vrezen zelfbedrog; de geveinsden vrezen zelfonderzoek. Wat is nu wezenlijk voor het patroon, de grondstructuur van de waarachtige bekering naar het voorbeeld van Paulus? Dan gaat het kortweg om de volgende grondlijnen:

1. Een zondaar wordt stilgezet en néérgeworpen.

2. In het licht van de hemel wordt gezien een vijand in plaats van een liefhebber van God te zijn.

3. We gaan God recht toeschrijven: de hand gaat op de mond.

4. We worden gedood door de wet: overal in doen en laten vinden we de dood.

5. Christus wordt geopenbáárd aan het hart: toen het Gode behaagde Zijn Zoon in mij te openbaren.

6. We leren het ‘om niet’ kennen van Gods vrije genade tot verlichting, verzoening en vernieuwing.

Dit lezen we in Paulus’ brieven en leren we uit zijn leven. Nauwgezetter dan Paulus leven, lukt toch niet? Deugdzamer zijn als hij, is dat denkbaar? En toch God miskennen, zich misdragen en Jezus totaal niet nodig hebben. De Geest werkt langs onderscheiden wegen, afhankelijk van onder meer leeftijd, omstandigheden en omgeving. Maar wel langs deze vaste lijnen. Laat daar onder ons toch geen enkele onduidelijkheid over zijn! Innerlijk niet en ambtelijk niet. Heeft Immanuëls Geest dit ook zo in uw hart en leven gewerkt? Kunt u de toetsing aan het voorbeeld van Paulus doorstaan? Want Timótheüs is wezenlijk net zo bekeerd als Paulus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen