Lam geslagen

Vijf van de honderd lammeren die we hebben gekregen, moesten we onderbrengen bij gastgezinnen. Het ging om lammeren die niet genoeg melk zouden krijgen wanneer ze bij de ooi zouden blijven. Vorig jaar vingen mijn vrouw en ik deze diertjes aanvankelijk zelf op. Het aantal drielingen was toen buitengewoon groot -ook landelijk bekekenen dat betekende veel lammeren die als derde rad aan het wagentje aan hun trekken moesten komen. Om in de sfeer te blijven, plaatsten we deze lammeren in de kamer in een kinderledikantje. Warm stro onderop en een warmtelamp boven de diertjes. Toen we er maar liefst vijf in het Bedje hadden, begon de zoetige lucht ons flink tegen te staan. We gingen op zoek naar gastgezinnen en die waren snel gevonden. Hun ervaringen waren zo plezierig dat zij dit jaar al in de rij stonden voor ,,weer zo'n lammetje".
Vrienden van ons waren vorig jaar teleurgesteld dat ze niet aan bod waren gekomen voor lammerencrisisopvang. Dit jaar mochten ze als eerste een lam ophalen. Het beestje werd goed in de watten gelegd en had grote bewegingsvrijheid binnens- en buitenshuis. Het mocht zelfs mee naar school om enkele lessen bij te wonen. Zonder problemen kon het lam door het verkeer worden geloodst: Een halsband was niet eens nodig. Een ander gezin - - kwam -- laat op een avond het hun toebedachte lam ophalen. Het werd vertederd in ontvangst genomen. Zoals ieder gastgezin kregen ook zij hooi, stro, brokjes, melkpoeder en een flesje mee naar huis.
Ik had geen reden om er geen vertrouwen in te hebben dat het hun dit jaar net zo goed zou bevallen als vorig jaar. Maar enkele dagen later kwamen ze alweer terug naar de schaapskooi. De hulpherder mocht alles zomaar in ontvangst nemen. Was er iets mee verkeerd gegaan? Welnee. Ze hadden plotsklaps besloten op vakantie te gaan en toen was het wollige kostgangertje toch wel een sta-in-de-weg. Simpel toch? Daar zaten we nu met een lam, waarvoor we dus voor de tweede maal een gastgezin moesten vinden. Daarin slaagden we gelukkig binnen een uur. Het der& gezin was dolgelukkig met de toewijzing van een lam. Ze vertroetelden het als een baby. Het sliep op hun schoot en was een fijn speelkameraadje voor de drie jongens. Het at van hun bete, dronk van hun beker en het was hun als een dochter. Werkelijk waar! Zozeer hechtten zij zich aan het lam dat de dag van terugbrengen naar de kudde hen vooraf al somber maakte. Wat zou het afscheid hen zwaar vallen. Om die dag niet langer in het vooruitzicht te hebben, zat er niets anders op dan het lam eerder terug te brengen. Huilend, van slag, lam geslagen brachten zij het op een koude avond terug. Met een schuldig gevoel namen we het dier in ontvangst. Hoe hadden we onze vrienden verwend met dit lam, en hoe moesten ze nu door een verdrietig vaarwel heen. Betrokkener pleeggezin konden we ons niet wensen. Schatten van vrienden! De pijn van het afscheid was de keerzijde van een gelukkige opvangperiode. Het spijt ons dat het zo verlopen moest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen