Het feest van de baai

Tijdens het eerste weekeinde van de grote zomervakantie wordt in Vains het jaarlijkse "fête de la baie" georganiseerd, het feest van de baai. Om precies te zijn, heet dat gedeelte van Vains eigenlijk Saint Léonard. Heel vroeger was dat dus eigenlijk een zelfstandig vissersdorpje, maar tegenwoordig valt het onder Vains, het dorp waar ik zes jaar gewoond heb. Tot vorig jaar toe. Het jaarfeest is een beetje te vergelijken met een Hollands Oranjefeest (althans, zoals wij dat meemaakten in ons dorpje tussen Gorinchem en Zaltbommel, langs de Waal). Ten eerste wordt de datum van het feest uitgekozen met de getijdenkalender in de hand. Het moet namelijk een bijzonder lage vloedstand zijn gedurende die week, want de twee enorme feesttenten worden aan de voet van de baai, in het zilte gras, opgezet. Dit gras wordt een paar maal per jaar, bij hoge vloedstanden, overspoeld door de zee. De eerste feesttent wordt eigenlijk zo'n beetje in tweeën verdeeld. In een gedeelte ervan wordt een expositie gehouden, meestal voor schilders of andere kunstenaars wier werk de Mont Saint Michel of eromheen liggende landschappen weergeeft. In 1994 werd er een uitzondering gemaakt: men had als thema "de inval in Normandië" gekozen, geïllustreerd met vele foto's en andere documenten, vooral natuurlijk van Avranches en omstreken. 'Wat heeft deze stad 50 jaar geleden een leed doorgemaakt! De andere helft van de tent wordt gebruikt voor de mis. In deze tent worden ook de "pains benis" uitgedeeld aan degenen die daar kaarten voor gekocht hebben. Dat is hier veelal dé manier om een beetje extra geld voor de rooms-katholieke kerk, scholen en verenigingen op te halen. Huis aan huis worden er door vrijwilligers dus kaarten verkocht voor een "pain beni", dat veelal als ontbijt of góuter gegeten wordt. De smaak ervan zit zo'n beetje tussen witbrood en cake in, lekker zacht en zoet dus. In de andere grote witte feesttent kan men 's middags eten (hoe kan het ook anders hier in Frankrijk). Er wordt een simpel menu geserveerd, allemaal door vrijwilligers. Vaak is het er zelfs erg druk, en komen de mensen van ver om de dag daar door te brengen. Rondom die twee tenten aan de voet van de baai, met op de achtergrond een statige Mont Saint Michel, staan allerlei kraampjes, waar alle verenigingen van Vains, en niet te vergeten scholen, een extra centje proberen te verdienen. Zo kan men er bussen gooien, forellen vissen in een enorme kuip, schieten met een buks, vissen in een zandbak vol met cadeautjes voor de kleintjes, prullen kopen, springen en rollen in een of andere opblaasstructuur. Het rad van avontuur, dat kraakt en piept vanwege zijn ouderdom, levert heel wat op. De prijzen zijn echter allemaal levend, gegeven door dorpelingen: konijnen, kippen, eenden, hoenders en af en toe zelfs een kalkoen. Menigmaal heb ik met mijn kinders rondom het rad gestaan, en ozo hopend dat ik geen levende prijs mee naar huis hoefde te nemen. Tot nog toe altijd geluk gehad en niks gewonnen! Als het weer het toelaat, is er ook altijd een "marché aux puches", een echte rommelmarkt, wat een exta trekpleister vormt voor vele Fransen. Men mag graag snuffelen in die ouderwetse rommel hier! Wel, en als je dan na een hele middag rondslenteren moe en hongerig of dorstig bent geworden, dan kun je altijd nog even een crêpe of galette kopen met een glaasje cidre, in een van de lekker ruikende kraampjes. Als je tenminste nog niet platzak bent!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen