DE ZONDE VAN DUBBELHARTIGHEID

Een dubbelhartig mens is ongestadig in al zijne wegen.

Jacobus 1 : 8.

Daar is al wat dubbelhartigheid in de wereld altijd geweest. Zie het in Israël. Al bij de woestijntocht uit Egypte naar Kanaan kwam dat uit. Het hart van verreweg de meesten stond niet zuiver tegenover de Heere en Zijn zoete en zalige dienst, doch stond een met afgodische elementen vermengde godsdienst voor. En met name kwam dat al droevig uit in het dansen om het gouden kalf. En in de dagen van Elia, de profeet, was het al niet beter. Daar staat Elia op de Karmel tegenover het volk en zegt tot hen: Hoelang hinkt gij op twee gedachten? Zo de Heere God is, volgt Hem na, en zo het Baal is, volgt hem na. Daar ook stond hij tegenover de 450 priesters van Baal. Neen, hij kon daar onmogelijk mee samenleven, maar stond er als een trouwe wachter op Sions muren tegenover. En zonder enig aanzien des persoons mocht hij daar uitkomen voor de naam en de zaak des Heeren. En de Heere deed het alles ten goede van het volk en tot Zijne ere uitlopen.

Niet anders spreekt ook de Heere Jezus in de bergrede, in Matth. 6: 24: Niemand kan twee heren dienen; want of hij zal de ene aanhangen en de andere verachten; gij kunt God niet dienen en de mammon. Ook hier spreekt de Heere Jezus Zijn veroordelend vonnis uit over een dubbelhartig mens in de volle breedte van het leven. Ook hier wordt hij veroordeeld, die naar twee kanten uitkijkt en uit wil, en in die weg ook van twee wallen voordeel wil hebben; twee tegenovergestelde gangen wil maken, en daarom ongestadig is in al zijne wegen. Want, immers, als het van binnen niet vast ligt, dan wordt men zwevend in heel zijn gang en richting. Men wil dan de wereld vasthouden en toch met Gods volk de eeuwigheid ingaan. Bileam, die wel met Gods volk wilde sterven, maar niet er mee leven, is er een waarschuwend voorbeeld al mede van. En de Heere Jezus waarschuwt er hier al heel sterk tegen. Zo nu is het ook inzonderheid al vaak in het godsdienstig en kerkelijk leven. Hoe kan men daar toch, als men recht op zijn plaats is, samenleven en samengaan met richtingen en mensen, die maar al te zeer blijk geven, dat ze vijanden zijn van Gods vrije genade en zuivere waarheid! En wat wordt er al niet uit de hoek gehaald, om zo'n diep zondig samenleven en samengaan nog te trachten goed te praten, waarbij het ook al niet meer om God en Zijne eer, maar om de mens gaat. Wat zullen ook uitvluchten als deze: , , Men kan daar todh ook nog wel zalig worden", toch baten als de dood komt. Ja, wat zullen er al veel mensen omkomen, die het nog 'Wel zagen liggen, en wel goed wisten, dat het zo niet gaan zou, en ze anders zouden moeten zijn, zal het goed met 2e aflopen, maar die toch maar in het uitwendige blijven liggen op de eigen droesem van een valse leer en godsdienst. Ze zullen niet beklijven, die Valse godsdiensten bedrijven, waarschuwt ook al het oude rijm van de psalm. Wat een wispelturigheid ook al vaak, dat men wegloopt van de Zuivere waarheid Gods, die is naar de Godzaligheid, en zich keert tot de afgoden van de tijd, en Valse leringen. Ja, ook wat een roepen vaak, dat men niet van kerk veranderen mag, om zodoende eigen zondige weg, maar goed te praten en tegelijk de waarheid maar verkrachten. Wat een on­ bestendigheid menigmaal, dat men enerzijds met de wereldse modes en levensvormen wil meegaan, en anderzijds nog wat wil vasthouden aan de godsdienst, nog wel praat over de godsdienst, maar in de uitleving naar buiten met de wereld en het ijdele der wereld meegaat en er in opgaat, eerst nog wat voorzichtig, en straks volop. Kan het wel anders of men zakt zodoende al verder weg naar de wereldgelijkvormigheid? Kan het ook wel anders, of men krijgt de Heere in die weg tegen? Wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid; en wat samenstemming heeft Christus met Belial, zegt de Apostel Paulus. Gewis, het is een ernstige zonde, men denke er niet licht over heen. De waarheid Gods zegt het toch zo waarschuwend en uitdrukkelijk, opdat men toe zie voor zichzelven: Een dubbelhartig mens is ongestadig in al zijne wegen. O, wat waarschuwt de Heere nog getrouw, ook tegen deze droeve gestalte van het hart en onvaste levensgang. Mocht de mens maar veel ontdekt worden in de rechte weg, dat het ook al een droeve vrucht is van de val en bondsbreuk in het paradijs. Mocht het ook maar veel de bede in waarheid worden met de psalmdichter: Schep mij een rein hart, o God! en vernieuw in het binnenste van mij een vaste geest. Het is dan ook een dierbare vrucht van Jezus' zoenverdiensten, dat de waarheid in beginsel in het hart van Gods volk gelegd wordt, en dat de Heere in de rechte stand van het leven een keuze werkt in het hart om de Heere aan te mogen hangen, in Volstandigheid. Want die de Heere aanhangt is een geest met Hem.

G.

St.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen