Dr. J. Hoek, Hoop op God; eschatologische verwachting. Uitg. Boekencentrum, Zoetermeer, 2004. 344 blz.; € 24,90.

Talloze boeken zijn er reeds verschenen over de toekomstverwachting. Bekend en bruikbaar is nog altijd het drieluik van de gereformeerde theoloog dr. K. Dijk. Berucht werden de boeken van Hal Lindsey, die precies wist te vertellen wat er in de toekomst gebeuren zou. Dergelijke fantasievolle toekomstplaatjes blijken altijd weer mensen te boeien, ook in reformatorische kring. Dat gebeurt ook door middel van populaire romanseries als die van de Amerikaanse schrijvers LaHaye en Jenkins. LaHaye heeft een theologische rechtvaardiging van zijn standpunt gegeven. In De Here tegemoet (Uitg. Het Zoeklicht, Doorn) wil hij bewijzen dat de christenen ten hemel worden opgenomen voordat de periode van de grote verdrukking aanbreekt. De gemeente - volgens hem alle gelovigen sinds Pinksteren - zal zeven jaar in de hemel verblijven om er de bruiloft van het Lam te vieren. Niet zo lang geleden heeft de christelijke gereformeer­ de predikant dr. D. Visser in een uitvoerige studie aangetoond dat het in 1 Thessalonicensen 4:13-18 helemaal niet gaat over een voortijdige opname in de hemel van de gemeente, maar over de opname van de hele Kerk bij de wederkomst. Het zal duidelijk zijn dat we ons in het geheel niet kunnen vinden in LaHayes wijze van bijbellezen. Door het aan elkaar knopen van series bijbelteksten en door tot het uiterste vast te houden aan een strikt letterlijke uitleg van profetieën en het boek Openbaring krijgen we de meest wonderlijke toekomstplaatjes. Mede daarom kunnen we ook romans als die van LaHaye en Alcorn beter laten liggen. Er is zoveel beters te lezen.

Van veel meer evenwicht getuigt het boek Hoop op God van de hervormde predikant dr. J. Hoek. Op een nuchtere wijze plaatst hij kanttekeningen bij het consequent letterlijk toepassen van de bijbelse profetie (blz. 103-104). Aan de andere kant signaleert hij dat de kanttekeningen bij de Statenvertaling hun geestelijke uitleg van de profetie soms doorbreken door elementen letterlijk te verstaan. Ook onze vaderen vonden de bijbelteksten over de toekomst niet altijd gemakkelijk. Dan mogen wij wel helemaal bescheiden zijn.

Op een aangrijpende wijze begint dr. Hoek onze cultuur te tekenen. Hij schrijft: 'Het verleden interesseert mensen niet meer, alleen het heden is belangrijk, de toekomst is onzeker en maakt bang. Hoevele kerkmensen leven in feite niet zo? ' Hoek stelt daar geen ongefundeerd positieve toekomstverwachting tegenover. Aangrijpend is de volgende passage: 'De voortgang van de tijd staat in het laatste der dagen vooral in het teken van toenemende polarisatie. Gods geduld brengt met zich mee dat Hij toelaat dat de mens kwaad doet op aarde en wel in huiveringwekkende mate'. Deze pessimistische visie op de voortgang van de geschiedenis heeft bijbelse papieren, schrijft hij met een beroep op Openbaring 22:11.

Dr. Hoek stelt vele belangwekkende en ingrijpende onderwerpen op een voorzich­

tige en doordachte aan de orde, zoals de wijze waarop we het boek Openbaring lezen, de onsterfelijkheid van de ziel, het sterven in bijbels licht, het laatste oordeel, de eeuwige straf en de eeuwige heerlijkheid. Het treft ons dat Hoek de profetie van het nieuwe verbond uit Jeremia 31 betrekt op het Joodse volk. In de lijn van Hebreeën 8 denken we liever aan het verbondsvolk van de nieuwe dag, de uitverkoren gemeente uit Joden en heidenen die voor rekening ligt van de Middelaar van het Nieuwe Testament. Niet iedereen zal het dr. Hoek nazeggen dat het Joodse volk telkens weer klappen moet opvangen 'vanwege de verbondenheid met de levende God'.

Dr. Hoek heeft veel materiaal verzameld en citeert met grote regelmaat. Daardoor is het niet eenvoudig de lijn van zijn betoog vast te houden. Twee eerdere boekjes over de toekomstverwachting van zijn hand zijn eenvoudiger. Bovendien komt het vele citeren soms in mindering op een zelfstandige exegese van bijbelteksten die juist bij het spreken over de toekomst zo wenselijk is.

Theologisch zijn er vragen te stellen bij het boek van Hoek. Dat het diepste wat we van God kunnen zeggen is dat Hij liefde is, gaat ver. Gods deugden zijn toch één? De uitdrukking dat Christus Zich heeft 'geïdentificeerd met ons, zondaren' doet denken aan moderne theologische opvattingen over de verzoening en is tegelijkertijd heel algemeen. Verwacht dr. Hoek niet teveel van de mens als hij schrijft dat het de hoogste tijd is onze hoop radicaal op God te vestigen (blz. 19) en dat voor de verzoening met God de 'uitgestoken hand gedrukt moet worden' (blz. 153)? Hoek memoreert in het laatste hoofdstuk van het boek dat de verdrukking van de kerk vaak gepaard ging met een 'diep besef van vreemdelingschap' en een 'intens verlangen naar de wederkomst van Christus'. Deze spiegel wordt ons vanuit het boek op een indringende wijze voorgehouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen