Is het wel met u?

Meditatie

'Is het wel met u? Is het wel met uw man? Is het wel met uw kind? En zij zeide: Het is wel.'

2 Koningen 4:26

Geliefde lezer, Is het wel met u? Is het wel met de uwen? Deze vragen moest Gehazi in opdracht van zijn meester Elísa aan de Sunamitische vrouw stellen. Toen Elísa deze begenadigde vrouw in de verte zag aankomen, zei hij tegen zijn jongen: Zie, daar is de Sunamitische. Nu, loop toch haar tegemoet, en zeg tot haar: s het wel met u? Is het wel met uw man? Is het wel met uw kind? ” In de grondtaal luiden deze vragen: Is het vrede voor u? Is het vrede voor uw man? Is het vrede voor uw kind? ' De kanttekenaren verwijzen voor de betekenis van het Hebreeuwse woord 'vrede' naar de kanttekening op Genesis 37:14: Allerlei welvaren der mensen, niet alleen in het algemeen, maar ook in het bijzonder, ten aanzien van de gezondheid en sterkte van hun lichamen; insgelijks van hun ziel.’

Geliefde lezer, wat een indringende vraag: Is het wel met u? Is het wel met de uwen? Hoe onwaardeerbaar groot is het voorrecht als we op deze vragen ten aanzien van ons lichaam mogen antwoorden dat het goed mag gaan. Daarmee geven we dan te kennen dat de Heere ons tot op heden de gezondheid en de krachten heeft geschonken om ons werk te verrichten. Echter, hoevelen zullen er ook onder onze lezers zijn die dit in het afgelopen jaarseizoen hebben moeten missen! De Heere mocht de middelen willen zegenen voor het lichaam, maar hen bovenal genadig willen zijn naar de ziel.

We hopen dat u daarom aanvoelt hoe noodzakelijk het is dat we doordringen tot de diepere betekenis van de vraag: 'Is het wel met u? Is het vrede voor u? ' Daarom stellen we u nogmaals de vraag: Man, is het vrede voor uw ziel? Is het vrede voor de ziel van uw vrouw? Vrouw, is het vrede voor uw ziel? Is het vrede voor de ziel van uw man? Vaders en moeders, is het vrede voor de ziel van uw kind of kinderen op weg en reis naar de eeuwigheid? Kinderen, jeugd, is het vrede voor jullie ziel en voor die van jullie ouders?

Wat is uw antwoord op deze vraag? Moet u het antwoord schuldig blijven, of eerlijk bekennen dat het niet 'wel', dat het geen vrede voor u is? O, arme medereiziger naar de ontzaglijke eeuwigheid, dan moeten we u aanzeggen dat u vooralsnog in een vreselijke staat verkeert! U verkeert in een staat van oorlog met uw Schepper en Formeerder! U staat met hoogverheven schilden naar de hemel. U bent een gewillige slaaf van satan en van uw verdorven begeerlijkheden. U bent de Zoon van God ongehoorzaam; u verwerpt Zijn trouwe waarschuwingen en vermaningen; u acht Zijn bloed onrein, en als gevolg daarvan zult u het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op u (Joh. 3:36). O, zondaar, dat de schrik des Heeren u mocht aangrijpen! U bent zonder God in de wereld (Ef. 2:12); en zolang u in deze diepellendige staat blijft, is er geen vrede voor u te verwachten, noch in dit leven, noch na dit leven. Want, 'de goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede' (Jes. 57:21).

Door onze diepe bondsbreuk in Adam hebben we moed-en vrijwillig de vrede tussen God en onze ziel opgezegd, en hebben we God de oorlog verklaard. Zou het dan niet eeuwig rechtvaardig zijn geweest als die God, Wiens eer wij gekrenkt en Wiens aanbiddelijke deugden wij geschonden hebben, alle mensen voor eeuwig in hun zonden en vervloeking had laten liggen? Ja, dat zou eeuwig rechtvaardig zijn geweest, maar tegelijkertijd ook eeuwig onmogelijk. Immers, in de stilte der nooit begonnen eeuwigheid heeft God gedachten des vredes gekoesterd en niet des kwaads. De Vader heeft Zijn Kerk vrij en soeverein in de Zoon van Zijn eeuwig welbehagen tot de zaligheid verkoren. Zij allen zullen door de krachtdadige en onwederstandelijke werking des Geestes uit de diepte van hun val worden opgericht.

Welnu, tot die van eeuwigheid verkorenen behoorde ook de Sunamitische vrouw uit onze tekst. Zij mag in onze tekst op de vragen die haar gesteld worden, antwoorden: 'Het is wel', ondanks dat de Heere haar eniggeboren zoon van haar heeft weggenomen. O, welk een kostelijke genade mag er in het leven van deze vrouw schitteren! O, gelukkige vrouw! Ja, gelukkig degenen die op dat plaatsje terecht mogen komen, dat ze God recht en gerechtigheid leren toeschrijven, en mogen zeggen: 'Het is wel. Al wat God doet, is goed. Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig, Heere. Uw oordeel rust op d' allerbeste wetten. Uw loon, Uw straf, beantwoordt aan Uw eer.’

Geliefde lezer, dat onvoorwaardelijk aan de zijde Gods vallen, waarvan is dat de vrucht? Allereerst is dit de vrucht van Christus' liefde tot de aanbiddelijke deugden Zijns Vaders, waardoor Hij in de hof van Gethsémané heeft uitgeroepen: Niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede' (Luk. 22:42). Vervolgens is dit ook de vrucht van de Goddelijke liefde uitgestort in de ziel, waardoor zij niet alleen een betrekking krijgt op God, Zijn Goddelijke eer en deugden, maar ook wordt ingewonnen voor de deugd van Gods recht. Waarop kan zulkeen slechts rekenen? Op de eeuwige rampzaligheid, en dat rechtvaardig, om eigen schuld. O, daar zal toch door allen iets van gekend worden die God tot de zaligheid brengt. 'Sion zal door recht verlost worden, en haar wederkerenden door gerechtigheid' (Jes. 1:27). Alleen in zulk een weg, waarin de zondaar op het diepst vernederd wordt en God op het hoogst in Zijn deugden wordt verheerlijkt, wordt het voor de ziel zulk een 81

onuitsprekelijk wonder wanneer de tweede Persoon in het aanbiddelijk Goddelijk Wezen Zich tussen een vertoornd God en zijn schuldige ziel wil stellen en Zich als de Schoonste aller mensenkinderen aan hem wil bekendmaken in Zijn Goddelijke liefde. O, wie zal die liefde ooit in woorden kunnen uitdrukken! Welk een blijdschap en vrede zijn dan haar deel! Dan roept zij uit: 'Het is wel!

Sion zal door recht verlost worden

Echter, wat kan het later zo geheel anders worden, als de Heere de Zijnen gaat leiden in paden en wegen die zij niet geweten hebben; in wegen van druk en kruis, van moeite en tegenheden! Zeggen zij dan nog: Het is wel'? Och, als de Heere hen er niet voor bewaart, roepen zij met Jakob uit: Al deze dingen zijn tegen mij' (Gen. 42.36). Zij moeten er pijnlijk achterkomen dat de oude mens der zonde zich der wet Gods nooit onderwerpt, en dat kan ook niet (Rom. 8:7). Wat is het daarom een bijzondere genade om in uit-of inwendige beproevingswegen met de Sunamitische vrouw te mogen instemmen: Het is wel.’

Waarom acht de Heere zulke wegen voor Zijn Kerk nodig? Wel, om hen meer en meer aan Zijn beeld gelijkvormig te maken, opdat ze zullen afzien van al het aardse en gaan verlangen naar het hemelse. Daar zullen zij geen tegenheden, geen bestrijdingen en aanvechtingen meer onderworpen zijn, maar zal het eeuwig 'wel' zijn in de volzalige en eeuwige gemeenschap met Vader, Zoon en Heilige Geest. Daar zult u, o volk des Heeren, met de Sunamitische vrouw, in God verblijd, eeuwig mogen zingen van de wegen des Heeren.

Mannen en vrouwen, vaders en moeders, kinderen, wij stellen u nog één keer de vraag: Is het zó wel met u? Is het zó wel met de uwen? O, onderzoek het toch voor het aangezicht des Heeren, voor en aleer het voor eeuwig te laat zal zijn en een eeuwig wee uw deel zal zijn. De Heere binde de nood van uw onsterfelijke ziel en die van de uwen op uw hart, en lere u smeken: 'Heere, bekeer ons en onze kinderen tot U, zoals Gij al Uw ware volk bekeert, zo zullen wij bekeerd zijn.’ Amen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen