PAULUS’ BRIEFWISSELING MET DE KERK TE KORINTHE.

I.

Op verzoek der Redactie schrijven wij enkede artikelen ter karakteriseering en toelichting van een der boeken van het Nieuw© Testament en wij kiezen daartoe de brieven, die Paulus schreef aan de kerk te Korinthe.

Elk der dertien brieven van den grooten Apostel der heidenen, die in onzen canon zijn opgenomen, bezit een eigen karakter. En men moet telkens weer den rijkdom van geest bewonderen van den man, dien God de Heere verkoor en toebereidde om Zijn getuige te zijn onder vele volken. Daar zijn brieven, die van meer leerstelligen aard zijn, omdat zij een breede ontwikkeling geven van eenig stuk van ons geloof. En we 'denken daarbij in de eerste plaats aan den brief aan 'de HomeinC'n, maar toch ook aan dien aan de Galaten, dien naar Efeze en dien naar Kolosse. Daar zijn andere, die meer het leven raken, de twee kleinere aan de kerk van Thessalonica, maar ook en zeker in de eerste plaats de twee groote aan Be kerk van Korinthe.

Dit feit trekt dadelijk onze aanda: cht.

Immers geen kerk heeft, voorzoover vvij weiten, zooveel op schrift ontvangen van den Apostel Paulus als juist de gemeente te Korinthe. Nemen we een gewonen kleinen Bijbel van 'het Nederlandsch Jjijbelgenootschap, dan telt de brief aan de Romeinen zestien bladzijden en de twee naar Korinthe samen bijna vijf en twintig. Bovendien weten we uit 1 Kor. 5.:9, dat Paulus nog een brief aan de Korinthiërs schreef, die aan onzen eersten voorafging, doch niet bewaard bleef. Er zijn geleerden, die oordeelen, dat de Apostel tusschen 1 en '2 Kor. in nog een schrijven aan deze kerk heeft gericht. Maar zelfs als dit niet het geval zou ^ijn, dan staat toch vast, dat Paulus zeer veel aan Korinthe heeft geschreven en evenzeer staat vast, dat deze brieven niet de leer, maax het leven betreffen.

Nu kan men opmerken, dat dit toch tot op zekere hoogte toevallig is. Ten slotte stond het niet aan Paulus, wat hij schrijven zou. 'Zijn brieven zijn echte brieven. Hij bracht maar niet eens een verhandeling op het papyrus, het papier van zijn dagen, hij was niet een geleerde, die een artikel schreef, als hij weer het een of ander na moeizaam onderzoek had gevonden, rnaar hij richtte een brief aan de kerken, die dit noodig hadden, als in haar moeilijkheden waren gerezen, waarbij voorlichting of terechtwijzing noodzakelijk was. Zoo hing het niet van den apostel af, wat hij schreef, maar veeleer van den loop der zaken. Wie zoo spreekt, ziet echter een zeer voornaam 'ding over het hoofd. Lang niet alles, wat Paulus schreef. kreeg naar Gods bestel een plaa; ts in het Nieuwe Testament. De Heere zelf heeft, middelijkerwijs door de kerken, een keus gedaan. En daarom blijft het merkwaardig, dat die keuze zóó was, dat we in het Nieuwe Testament twee 'brieven hebben aan één der grootste en belangrijkste terken uit den oud-Christelijken tijd, die ons het Christelijk leven belichlen.

Het belang daarvan schuilt, zien we wel, in twee dingen.

We kunnen eerst letten op het werk van jPaulus.

Men heeft dat dikwerf voorgesteld, aJs het brengen van een stelsel. Soms zelfs, als het brengen van een dor stelsel, dat den eenvoud van het heerlijk Evangelie, gelijk Jezus het predikte, verduisterd zou hebben. Niets is minder waar. Zeker, de apostel heeft ook ontwikkeld, wat de inhoud moest zijn van het Christelijk geloof en we wijzen weer op den brief aan de gemeente te Rome. Maar hij heeft de geloovigen willen opvoeden, opdat zij gansch en al menschen Gods zouden zijn, niet alleen zuiver in de leer, maar ook en niet minder in het leven.

In de tweede plaats brengen ons de brieven aan de kerk van Korinthe in aanraking met een groot probleem, dat bestaat voor den Christen van eiken tijd. Hij leeft in de wereld., maar mag met van de wereld zijn. De moeilijkheden waren grool voor de Korinthiërs. Hmi stad was een wereldstad, als havenstad vol goddeloosheid. Het leven was 'door het heidendom gestempeld. Ook in dit centrum van ontucht en liederlijkheid bracht Gods genade de blijde maar van het Evangelie der genade. Dat beteekende lervensvemieuwing. Maar levensvemieuwing eischt levensverandering. Het was zwaar voor de Korinthiërs om het pad zuiver te houden. Ze konden wel breken met het oude, maar dat was niet genoeg. 'Ze moesten het leven door. Hoe zou dat nieuwe leven zijn, hoe konden ze van dienstknechten der zonde worden trouwe dienstknechten van Christus (1 Kor. 6:10—20)? Dit was een levensvraag in eiken zin van dat woord. Hier wijst de Apostel den weg.

'Wij moeten dan ook niet dadelijk de schouders ophalen over al die vragen der Korinthiërs. Wij mogen ze zelfs niet terstond op één lijn stellen met de kwesties, die onder ons wel rijzen, b.v. over de Sabbathsviering en zeggen, hadden ze maar liever niet gevraagd', wat nog juist m'ag. Want het staat hier toch wel even anders. We willen niet zeggen, dat al de vragen te Korinthe gerezen, zeer belangrijk waren, dat alle getuigenis aflegden van de ernstig© begeerte om nu als dienstknechten van Christus te leven. Maar we willen wel wijzen op de ontzaggelijke worsteling, die achter vele van deze vragen ligt. Het draait tenslotte alles daarom: hoe zullen wij, die tot het geloof gekomen zijn, wandelen waardig der roeping, waarmede wij geroepen zijn, in een zóó afgodische en onrein© wereld.

En hier ligt de blijvende beteekenis van deze brieven.

Steeds staat de Christen in de wereld en heeft hij zich in de wereld te openbaren als een dienstknecht van Jezus Christus. En steeds omringt hem de wereld met haar ongerechtigheid en vindt die ongerechtigheid weerklank in zijn eigen hart.

Nu zijn natuurlijk de concrete kwesties in onzen tijd gansch anders, dan die te Korinthe in Paulus' dagen. Zij zijn ook minder zwaar, omdat wij leven in een gekerstende maatschappij. Ze worden ' weer zwaarder in zooverre de ontkerstening toeneemt.

Maar het gaat hier in de eerste plaats om het beginsel. Het groote beginsel, dat in 1 Kor. gepredikt wordt, is, dat niet de Christelijke vrijheid als zoodanig leiddraa; d voor het handtelen zijn kan, doch dat de vreeze Gods en d'e liefde tot de broeders hebben te bepalen, hoe en wanneer 3e Christelijke vrijheid moet worden gebruikt. De analogie zal dan verder aan de hand der beschreven gevallen, ons kunnen leeren, hoe wij te handelen hebben.

Zoo is dit gedeelte van Gods Woord voor ons van het hoogste belang. En het is daarom eisch, ook de brieven aan de Korinthiërs wat nader te bezien.

Hetgeen we in enkele artikelen hopen te kunnen doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen