Dubbele ecclesialiteit

Nee, in de “dikke Van Dale” is het begrip “ecclesialiteit” niet te vinden, maar een enkele keer wordt het toch gebruikt en naar analogie van het begrip “nationaliteit” zou je het kunnen omschrijven als “de hoedanigheid van tot een bepaalde kerk te behoren”.

Met interesse heb ik via de krantenverslagen ervan kennis genomen hoe op onze synode gesproken is over de afvaardiging van ambtsdragers uit samenwerkingsgemeenten naar meerdere vergaderingen. Het wordt voorgesteld als een groot probleem. Maar is het dat ook ?

Samenwerkingsgemeenten ervaren het als pijnlijk als zij bijvoorbeeld al decennialang geleden als zodanig ontstonden en geen niet-christelijke gereformeerde predikant met stemrecht kunnen afvaardigen.
In zulke maar ook in andere samenwerkingsgemeenten zijn er soms onvoldoende “eigen”, stemhebbende ambtsdragers voorhanden om afgevaardigd te worden naar een classis.
Aan de andere kant is de vrees niet te veronachtzamen dat leden van kerken die niet in alles in de pas lopen met wat goed christelijk gereformeerd heet teveel invloed krijgen op “onze” gang van zaken.

Waarom geen lidmaatschap van twee of drie kerken tegelijk, naar analogie van de zogeheten “dubbele nationaliteit” ?
Waarom zou wat nationaal mogelijk is kerkelijk onmogelijk zijn ?
Alle leden van de samenwerkingsgemeente worden dan lid van de betreffende kerkelijke partijen. Voor afvaardiging naar meerdere vergaderingen kan elke ambtsdrager voortaan in aanmerking komen.

Uiteraard zijn er (kerk-)juridische aspecten, zoals ook bij een dubbele nationaliteit.
Als het gaat om bijvoorbeeld kerkelijke afdrachten, kan een samenwerkingsgemeente met een totaal aantal van 750 leden uit drie kerkelijke bloedgroepen formeel 1/3 voor elk kerkgenootschap noteren . Elk lid is op papier dan voor 1/3 lid van elk kerkverband.
Verder moet duidelijk zijn welk kerkrechtelijk spoor gevolgd wordt in zaken van opzicht en tucht. Wat dit soort zaken betreft, blijft elk lid vallen onder de kerkelijke jurisdictie van één kerkverband, naar een van tevoren vastgelegde keuze die natuurlijk niet gewijzigd kan worden op het moment dat er een kwestie gaat spelen. Aanspreekbaar zijn op verplichtingen is ook in kwesties die de nationaliteit betreffen niet vreemd. Bekend is dat men in geval van een dubbele nationaliteit in sommige gevallen bijvoorbeeld oproepbaar blijft voor een dienstplicht of kiesplicht. Sommige landen heffen belastingen op basis van staatsburgerschap, andere op basis van het land waar je gevestigd bent.

Wat betreft het recht van appèl: elk lid kan in appèl gaan bij elke kerkelijke meerdere vergadering. Het zal duidelijk zijn dat dit problematisch ligt in zaken waar de verschillende kerken er verschillende regels op na houden. Stel, een lid van de gemeente gaat in appèl bij een Nederlands Gereformeerde regionale vergadering tegen het besluit van de kerkenraad om enkel mannen te kandideren voor de ambten. Ongeacht de uitkomst, de uitspraak van de meerdere vergadering kan de kerkenraad niet tot een ander besluit brengen, omdat de kerkenraad zich zal moeten conformeren aan de strakkere regel. Maar dat is niet nieuw, in samenwerkingsgemeenten moet altijd al worden “geschikt” naar het kerkverband met de “strengste” regel.

De vrees voor invloeden van meningen die ”ons” minder welgevallig zijn, is daarmee niet weggenomen. Maar ach, ook “onder ons” zijn we het lang niet met alles onderling eens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen