ATTENTIE Het grote verschilpunt

Belijden en beleven!

Deze woorden staan naast elkaar, maar toch ligt er een onnoemelijk verschil tussen. Het verschilpunt is hier het LEVEN!

Dat leven is ondefinieerbaar, onverklaarbaar, dat leven is leven uit God! Wij noemen dat leven: wedergeboorte!

Onze belijdenis zegt daarvan: „En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, die nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schriften gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt niet in ons teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderbare verborgen en onuitsprekelijke werking, dewelke naar het getuigenis der Schrift (die van de Auteur dezer werking is ingegeven) in haar kracht niet minder is, noch geringer is dan de schepping, of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtig wedergeboren worden en metterdaad geloven” (Dordtse leerr. 3, 4, 12).

Zo heeft onze belijdenis gezocht naar woorden om het wonder van de levendmaking, van de wedergeboorte enigszins weer te geven.

Hier valt alles van de mens buiten.

Hier valt niets van de mens te grijpen of zelf te bewerken.

Hier is alles gave! Een gave van God de Heilige Geest!

Hier triomfeert alleen het vrije soevereine genadewerk Gods!

Hier ligt ook de door God getrokken scheidslijn tussen dood en leven, tussen belijden en beleven!

Hier ligt ook het grote verschilpunt der geesten, een verschilpunt, dat wij moeten zoeken op dit geestelijke vlak!

Zo kunnen wij één zijn in belijdenis, één in het uiterlijk belijden, en dat wij toch maar niet tot eenheid van leven kunnen komen! De afstand blijft! Ondanks vele besprekingen groeien wij meer uit elkaar dan tot elkaar!

Is daar iets van gevoeld toen deputaten van onze kerken in lange besprekingen met deputaten van de vrijgemaakte kerken hebben uitgesproken, dat er ondanks eenheid in belijdenis o.a. een groot verschil openbaar kwam in de leer van de toepassing of toeëigening des heils? Het leerstuk dus waarbij het juist gaat over het vrije soevereine werk van God de Heilige Geest!

Zou het niet dienstig zijn om in onze tijd van geestelijke verwarring en aanpassing genoemd artikel van onze Dordtse leerregels in het oog te houden? Daarnaar te leven en daarnaar te handelen! Om op te passen, dat ook in de prediking niet alleen het aksent gelegd wordt op de noodzakelijkheid van het geloof, maar dat men tevens het aksent legt op de wortel van dat geloof, namelijk verkiezing en wedergeboorte, en het daaraan noodzakelijk verbonden werk van God de Heilige Geest!

Dan kunnen wij ook onze methodische denkwetten niet voorschrijven als het gaat over het vrijmachtige werk van God de Heilige Geest. Dan verliezen wij ons systeem van belijdenis doen en avondmaal vieren. Dan verliezen wij al onze andere systemen, waarin het vrije soevereine werk des Geestes wordt gemist. Dan worden wij hulpbehoevende, diep afhankelijke mensen, die beleven moeten alleen van genade te kunnen leven, en dat het waar is wat Hellenbroek heeft geschreven in zijn vraagboekje: „Hij moet invloeien tot elke bijzondere daad, daartoe opwekkende en medewerkende, Fil. 2 : 13. Het is God, Die in u werkt, beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen”.

Houden wij dit voor ogen bij alle verontrusting, die er is in vele kerken. Dat bij alle verontrusting dit punt niet worde vergeten! Het is van betekenis, dat men verontrust is over het al meer en meer loslaten van de objektieve waarheid, maar hoe noodzakelijker is het om diep in onze ziel verontrust te worden over het al meer en meer negeren van de subjektieve waarheid, van het innerlijk beleven van de waarheid!

Het is van betekenis verontrust te zijn over het Schriftgezag en alle verderfelijke theorieën daaraan verbonden, maar waar blijft de verontrusting over de leer van een veronderstelde wedergeboorte, en alle praktische gevolgen daaraan verbonden?

Prof. Wisse heeft eens gezegd: „Zie een aktie tot handhaving van het geloof in Gods Woord is kostelijk, doch dan moet evenzeer onverminderd daarmede gepaard gaan een streng vasthouden, onafwijsbaar, aan de realiteiten van de daden Gods in ons, aan hun noodzakelijkheid en onveranderlijkheid. Aan het beleven van de drie stukken van onze Catechismus om getroost te kunnen leven en zalig te kunnen sterven”.

Vinden wij elkander op dat kernpunt, dan zal er een waarachtige geestelijke eenheid worden geboren. Dan geldt nog steeds dwars door alle kerken heen: Ik ben een vriend, ik ben een metgezel van allen, die Uw naam ootmoedig vrezen.

Het was dan ook een goede gedachte van verschillende studenten uit de gereformeerde gezindte, die deze dingen van het belijden en het beleven voorstaan, om tot meer begrip en tot meer beleven van deze eenheid te willen komen.

U zult daar wel meer van lezen in de kerkelijke bladen, en de Heere geve dat die eenheid ook tot openbaring mogen komen, die geestelijke eenheid, opdat alzo de bede van de Koning der kerk in vervulling moge gaan: „Opdat zij allen één zijn, gelijkerwijs Gij Vader in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen