De juffrouw is toch wel leuk...

De juf, zich waarschijnlijk niet eens bewust van haar goede daad, heeft heel hoog gescoord na de herfstvakantie. Door zijn griep ging Robert enkele dagen later naar school. In z'n rugzak zat z'n psalmkaart. Daarop moest de nieuw te leren psalm vermeld worden. Ook moest hij z'n sticker nog verdienen door de vorige psalm op te zeggen. Daar zag hij wel tegenop. De andere kinderen hadden dat maandag al gedaan en nu moest hij nog, helemaal in z'n eentje.
Hij kwam er op een leuke manier vanaf: Juf keek hem even aan en zei: „Jij kent je versje vast wel he?" en zonder antwoord af te wachten plakte ze een sticker op z'n kaart.
„En ik had niet eens ja of nee gezegd!", vertelde hij me blij en opgelucht. Dat juf zomaar het volste vertrouwen in hem had, doet hem deugd. In de dagen die volgen hoor ik meer positieve geluiden over de juf Dat kwam niet eerder voor.
Nu zit hij op het puntje van z'n stoel en vertelt trots dat z'n tweede schrijfschrift alweer bijna vol is, „en ik heb bijna altijd een stickertje verdiend of een vouwplaatje."
„Vouwplaatje???", echo ik verbaasd. ,Ja, die plaatjes maakt ze zelf!", zegt hij vol bewondering. „Die vouwt ze uit hele kleine gekleurde papiertjes. Ik heb al een vlieger en een vlinder en een potloodje en nog een heleboel." „Hee, dat is leuk", reageer ik verrast. „Dan mogen we die schriftjes wel goed bewaren. Ik geloof warempel dat je de juf steeds leuker gaat vinden." Hij knikt bevestigend en zegt: „Het valt toch wel mee hoor, al zeggen de anderen nog steeds dat ze streng is. Maar ja, die krijgen wel eens straf Freddie heeft al eens in de hoek gestaan, of eh... was het Mark? En Jessica praat zo dikwijls en juf pakt Anita's stoeltje wel eens af en dan moet ze staan achter haar tafeltje want ze kiept en draait altijd!" In één adem vervolgt hij: „Kijk mam, hier staat bèl." Hij wijst naar dubbel, dat op de pak vla staat.
Als ik hem uitgelegd heb dat je in dit geval "bul" moet lezen, kijkt hij of hij water ziet branden. „Dan staat het eigenlijk verkeerd", trekt hij zijn conclusie. Maar als ik hem probeer uit te leggen dat het zo toch goed is en waarom, geeft hij het op; wat een moeilijk gedoe als het veel makkelijker kan! Soms vraag ik me inderdaad wel eens af hoe het bestaat dat iemand ooit Nederlands onder de knie krijgt, want goed beschouwd zitten er toch heel wat (schijnbaar) onlogische toestanden in. Neem nou geluk. "Geluk" lees je dan, maar bij het woordje geld lees je géén guld.
Leg zoiets maar eens uit aan kindertjes in de leeftijd van Robert. Petje af dus voor de juffen die dat de "eersteklassertjes" zo'n beetje al voor de zomervakantie aangeleerd hebben. Steeds meer leest Robert alles wat voor z'n oog verschijnt hardop voor. Ben ik aan het Bijbellezen, dan gluurt hij mee en heeft de grootste moeite te wachten tot ik klaar ben om het woord dat hij herkent aan te wijzen en voor te lezen. Zo blij is hij dat hij sommige woorden al kent. Ook leest hij al wat zinnetjes uit kinderboekjes. Ze leren het lezen op school aan de hand van de woordenreeks: boek, toos, tim, en elke week wordt ons trots het nieuwe woord gemeld. Nu zijn ze bij het woordje "wieg" beland. Een leuk systeem, met al die werkbladen, zo leer je het meer spelenderwijs. Al hadden de boekjes uit onze tijd: van aa-p, oo-m, aa-f en op en af ook iets speciaals, met die Jetsesachtige tekeningen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen