Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kernbewapening.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kernbewapening.

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Laat ik dit keer eens beginnen met de brief van een dame uit Haarlem. Prettig, dat ook dames in deze rubriek meedoen. Wie volgt?

Zij schrijft o.m.: „Reeds enige tijd denk ik over de kernbewapening na en vraag me clan meteen af of er verschil is tussen „gewone" bewapening en kernbewapening. Velen zeggen, en naar ik meen na diep nadenken, dat voor een Christen iedere vorm van bewapening af te wijzen is, doch ook op Bijbelse gronden meen ik wel, dat men verplicht is zich en zijn land met wapenen te verdedigen. Maar kernbewapening? Ook op het gebied van conventionele wapenen zou ik willen zeggen, dat deze slechts in uiterste noodzaak, als verdediging, nooit als aanval, gebruikt mogen worden en dat in een verdedigingsoorlog hooguit die plaatsen mogen aangevallen worden, vanwaar het gevaar ons direkt bedreigt en nooit b.v. zomaar steden, dus mensen, die meestal de oorlog niet eens willen. En dit nu is onmogelijk bij een atoomoorlog. Bij een „verdedigingsaanval" worden vele mensen, die de oorlog niet willen, het slachtoffer en ook worden landen getroffen, die in het geheel niet bij een oorlog worden betrokken. En dan de argumenten van de voorstanders: slechts dreigement, geen vergelding. Het is toch zinloos om te zeggen: We bewapenen ons wel, maar gebruiken de atoombommen niet. Geen land dat aangevallen wordt, zal de verleiding kunnen weerstaan terug te gooien, ondanks alle beloften en voornemens.

En dan: een atoomoorlog is het einde van alles, maar een bezetting door het oosten ook zo ongeveer. Nu geloof ik ook, dat het leven onder communistische overheersing heel erg is, maar „te doen" is het toch wel, lijkt me. In elk geval beter dan te leven na een atoomoorlog, al leven we dan nog. Want hoe zullen onze kinderen zijn? De angst voor een misvormd nageslacht is altijd vele keren erger dan leven onder het communisme.

Ongetwijfeld is Rusland erop uit, de wereld communistisch te maken. Ze geloven, dat dit op de duur vanzelf gaat. Maar ook zij schrikken voor een atoomoorlog terug, weten dat ze daar zelf ook de nadelige gevolgen van zullen ondervinden. Laten we Rusland nooit als een grote vijand zien. Het heeft immers alle reden het „Christelijke" westen te wantrouwen, werd er vele malen door aangevallen. En gezien de vreselijke toestanden in Rusland in de tsarentijd, is het bijna geen wonder, dat men vijandig is tegen elke vorm van godsdienst. Ik vertrouw er op, dat, al wil Rusland zo snel mogelijk cle wereld communistisch maken, zij dit zal doen zonder atoomwapenen en doet zij dit toch, dan zullen we dit moeten ontvangen als een oordeel Gods en wachten op de uitkomst, clie God zeker zal geven. Dan zal het misschien blijven bij een paar bommen, maar als wij teruggooien, dan is het enige resultaat cle dood en verminking van vele mensen. Ik geloof niet, dat een Christen dit ook maar enigermate kan verdedigen. We mogen er nooit aan meehelpen, duizenden in dit opzicht werkelijk onschuldige mensen te vernietigen. De Christenen van de hele wereld zullen er met klem op moeten aandringen, alle kernwapenen zonder meer af te schaffen.

En, laten we nooit vergeten voor de Russen te bidden. Ik geloof, dat van een Christendom met atoomwapens niets kan uitgaan.

Dit betoog is misschien niet erg principieel, zonder Bijbelteksten, maar ik geloof, dat in deze zaak ook vanuit humanistisch oogpunt dezelfde oplossing gegeven kan worden.

Tot zover deze brief.

Zonder nu dadelijk over te gaan tot een bespreking van het al of niet geoorloofd zijn van een oorlog in het algemeen, zijn er in deze brief een paar zinsneden, die me niet lekker zitten. Er wordt b.v. gezegd: „Nu geloof ik ook, dat het leven onder communistische overheersing heel erg is, maar „te doen" is het toch wel." En een eindje verder: „Laten we Rusland nooit als een grote vijand zien."

Ik ben van mening, dat leven onder communistische overheersing alleen „te doen" is, als we geen rekening houden met God en Zijn gebod. Alleen dan behoeven we Rusland niet als een grote vijand te zien. Te leven onder Spaanse tyrannie was ook wel „te doen." Onze vaderen vonden het echter noodzakelijk, 80 jaar voor de vrijheid te vechten. De vrijheid van geweten stond op het spel met als inzet: Gods Woord. Wanneer dat in de verdrukking komt moeten we oppassen.

Om op het communisme terug te komen: Dr. J. Gordon Holdcroft, die meer clan 40 jaar als zendeling in het Verre Oosten heeft gewerkt, schreef onlangs in de „Christian Beacon" o.m.:

„Voordat ik Korea in het voorjaar van 1940 verliet, waren er in Pyengyan, de Noordelijke hoofdstad, minstens 3 Presbyteriaanse kerken, waaronder enkele zeer grote. Vandaag is de gehele christelijke beweging in het noorden vernietigd. Die kerken zijn door de communisten verwoest of, het is verdrietig het te moeten zeggen, hier en daar zijn er enkele, die zich onderworpen hebben. De prijs is verschrikkelijk geweest. Het theologisch seminarie wercl, nadat de Roden Korea hadden bezet, achtereenvolgens door drie mannen bezet. Van twee van hen is het definitief zeker, dat ze door de communisten geëxecuteerd zijn en dat de derde is verdwenen, (doodgeschoten, gevangenis of slavenkamp in Siberië). De school is stopgezet.

In China dezelfde geschiedenis. In 1948 kwam een Chinees predikant op het eerste congres van de I.C.C.C. te Amsterdam. In het diepste vertrouwen (hij moest weer naar China terug) vertelde hij, dat hem in het gebied, dat reeds door de communisten bezet was, twee steden bekend waren, waar de communisten, zodra ze de zaak volledig in handen hadden, de bevolking van iedere stad hadden uitgekamd en iedere christen dwongen buiten de stad te gaan en loopgraven te graven. Toen deze gegraven waren, werden ze gedwongen erin te gaan en met aarde bedekt, zodat ze stikten en stierven.

En dan cle geschiedenis van ds. Wang in Peking. Hij had nooit enige financiële hulp ontvangen van enige buitenlandse zendingsorganisatie, zodat de communisten hem niet konden beschuldigen van enige „kapitalistische banden" en voor korte tijd lieten ze hem met rust. Maar toen ze ontdekten, dat hij een echte christen was en voorstander van een vrije kerk, hebben ze hem gearresteerd en gemarteld en tenslotte, toen ze hem toestonden de gevangenis te verlaten, verklaarden zij, dat hij een bekentenis had getekend, waarin hij toegaf het communisme te hebben bestreden, maar had toegezegd, dat hij clat niet langer zou tegengaan. De man was naar lichaam en geest gebroken. Toen hij wat begon te herstellen, liep hij rond en zei tegen zijn vrienden en anderen: „Ik ben Judas, ik ben Judas." Tenslotte kreeg hij zijn geestelijke vermogens in zoverre terug, dat hij terug-

ging naar de communistische autoriteiten en zeide, dat hij niet wist of hij die bekentenis waarover zij spraken, ooit had geschreven, maar als hij het gedaan had, was hij niet bij zijn verstand geweest en dan wenste hij ze in te trekken, omdat zij niet zijn inzichten en overtuiging weergaf. De communisten namen hem toen opnieuw gevangen en sindsdien is niets meer van hem gehoord." Aldus Dr. Holdcroft.

Dit zijn uiteraard slechts enkele gevallen uit duizenden. Na lezing hiervan moeten we toch wel tot de conclusie komen, dat een christen niet onder het communistische regiem leven kan zonder verloochening van zijn principes.

Voor dit keer moeten we het bij deze ene brief laten, hoewel er veel meer diskussie inzit. Wie haakt hierop in en stuurt zijn mening in?

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 oktober 1962

Daniel | 8 Pagina's

Kernbewapening.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 oktober 1962

Daniel | 8 Pagina's