FUNDAMEN­TALISME EN DE BASIS DER GEOLOGISCHE WETEN­SCHAPPEN

J. E. van de Fliert, FUNDAMEN­TALISME EN DE BASIS DER GEOLOGISCHE WETEN­SCHAPPEN, 32 blz., f2.50, Buyten en Schipperheyn N.V., Amsterdam, 1968.

In deze publicatie gaat prof. Van de Fliert, geoloog van professie, in op een boek van H. M. Morris en J. C. Whitcomb, getiteld The Genesis Flood, the Biblical Record and The Scientific Implications. In dat boek, dat meer dan 50Ü pagina's beslaat, doen de schrijvers een serieuze poging om de zondvloed-theorie opnieuw te introduceren als de enige, op bijbelse gronden aanvaardbare werkhypothese van de geologische wetenschappen.

Van de Fliert wijst de inhoud van dit boek, geschreven door een hoogleraar in de theologie en een hoogleraar in de wegen waterbouwkunde, scherp af. Hij stelt dat elke poging om de historische geologie van vandaag in overeenstemming te brengen met de eerste hoofdstukken van Genesis getuigt van een enorme overschatting van de wetenschap, terw^'l de kwestie van de betrouwbaarheid van de Schrift niet op het wetenschappelijke vlak kan worden uitgevochten; de wetenschap mag geen exegetisch werktuig z\jn voor de benadering van de Schrift.

In een scherp geologisch-wetenschappelijk gefundeerd betoog gaat hij in op de betekenis van het actualiteitsbeginsel van Lyell, betreffende de constantie van de natuurwetten. In dit verband komt hij tot de conclusie dat de „sleutel van het heden" inderdaad past op het geologisch verre verleden. Verder herinnert hij wel aan de noodzakelijke grenzen van het wetenschappelijk terrein, waarbinnen dan het actualiteitsbeginsel de enige basis kan zijn voor het wetenschappelijk benaderen van de geologische historie. In dit verband haalt hij ook E. Hooykaas aan die het actualiteitsbeginsel een methodologisch beginsel noemt, hetgeen iets anders is dan een dogma zonder meer.

We menen dat prof. Van de Fliert er goed aan heeft gedaan, te wijzen op het gevaar van natuurwetenschappelijke verificatie van de Schrift enerzijds en op de grenzen van de wetenschap anderzijds.

Evenwel blijft toch de indruk achter dat de visie, die Van de Fliert op het aetualiteitsbeginsel heeft, in deze studie - waarschijnlijk tegen de achtergrond van genoemd boek - iets minder genuanceerd uit de verf komt dan in een studie De ouderdom van de aarde (J. H. Kok, 1955), waarin hij enkele jaren geleden een bijdrage schreef. Toen sprak hij van het onbewezen en niet te bewijzen actualiteitsbeginsel en stelde hij dat, wanneer we ons rekenschap geven van de betekenis van dit beginsel, we het terrein van de zuivere geologie verlaten en te maken krijgen met ons geloof in de God der Schriften die hemel en aarde geschapen heeft en nog door Zijn voorzienigheid onderhoudt en regeert.

Deze brochure zou nog aan duidelijkheid gewonnen hebben wanneer deze facetten wat duidelijker uit de verf waren gekomen, zodat de feitelijke waarden van natuurwetenschappelijke uitspraken die hy aan de orde stelt, b.v. met betrekking tot de ouderdom van de aarde, een toch wat nauwkeuriger omlijnde natuurwetenschappelijke context hadden gekregen, en de uitspraak dat de sleutel van het heden

inderdaad op het verleden past wat minder „stellig" zou zijn gehanteerd.

Inmiddels bevelen we dit werkje van harte aan. De zaken die erin aan de orde komen z\jn het ten volle waard.

H.

J.v.d.G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen