Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Zeer geleerde dominee, zeer pastorale professor

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zeer geleerde dominee, zeer pastorale professor

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

<br />

Op maandag 23 september was er in de Christelijke Gereformeerde Kerk van Apeldoorn-Centrum een bijeenkomst waarin het vijfentwintigjarig-ambtsjubileum van professor dr. W.H. Velema gevierd werd. Het was een waardige bijeenkomst, die geopend werd door de president-curator ds. J. Brons. De samenkomst werd getoonzet met de samenzang van Ps. 103:1 en 11.

Verschillende sprekers wisten op boeiende wijze het leven en werken van de jubilaris te kenschetsen. Ik ga daar geen samenvatting van geven. Ik heb gewoon de behoefte om zelf ook via deze rubriek professor Velema te feliciteren en enkele indrukken aan het papier toe te vertrouwen.

Allereerst was het voor mij bij het binnentreden van het kerkgebouw tekenend om zo veel mensen te zien uit allerlei kerken en sectoren. Vanuit de boekwereld, vanuit de onderwijswereld, vanuit allerlei maatschappelijke instellingen. Ik zag directieleden van de Driestar, van het Van Lodensteincollege, van de VBOK en ga maar door.

Prof. Velema heeft zich op vele terreinen bewogen om met zijn doordenking van de Schriften handreikingen te verlenen aan de mensen in het veld. Hij kan ook geen néé zeggen. Dat is geen slapheid. Het is omdat hij in het verleden door Gods genade met heel zijn hart ja gezegd heeft tegen de God Die hem riep.

Geen woordspeling
Gelukkig ook dat hij geen néé kon zeggen, want de HEERE heeft hem vele gaven toevertrouwd. Zelf beleeft hij dit niet zo. En dat is maar gelukkig ook. De oprechten hebben geen gaven, zij hebben wel een Gever. Dat is geen woordspeling, maar diepe beleving.

Als de HEERE Zijn genade in zou houden, kwamen er alleen maar letters op papier en niet meer. De geestelijke toonzetting wordt immers alleen daar gevonden waar de Geest de pen drijft. Zo heb ik zelf in mijn recensie in het RD destijds over Velema's boek "Wet en Evangelie" geschreven dat er verschillende vondsten waren: dingen die de HEERE hem liet vinden op de akker van Boaz.

Ik kreeg na toezending van mijn zeer positieve recensie een kort briefje terug, waarin de Apeldoornse hoogleraar liet weten de inhoud op prijs te stellen. Tegelijk schreef hij -en daar hebben wij hem ten voeten uit-: „Mocht je eventueel een kritische vraag achterwege gelaten hebben, dan is het niet ongepast die hardop te stellen." En inzake de "vondsten": „Inderdaad heb ik bepaalde formuleringen gevonden -en ervoer dat ik ze kreeg- Gode zij de dank."

Een gevend God. En zo mogen wij in de gaven aan prof. Velema God danken voor de gave van deze hoogleraar.

Dienaar
Prof. Velema is een kwart eeuw ethicus geweest in een wereld waarin het ene probleem over het andere heenrolde. Leidsman in een tijdperk van de vloedgolf van het terugkerend heidendom. Te midden van alle verwarring mocht hij de Schriften laten spreken op conferenties van studenten, op bijeenkomsten van mannenverenigingen, op een ontmoetingsdag van verpleegkundigen, op een vergadering van zakenlieden, en ga maar door.

En hoe deed hij dat? In alle eenvoud probeerde hij de Schriften te laten klinken. Hij stond er niet als hoogleraar om zijn wijsheid te etaleren, maar als een dienaar van het Woord om de luisteraars tot zegen te mogen zijn. Tijdens een van zijn lezingen vertrouwde hij mij in een persoonlijk gesprek in de pauze toe: „Ik ben eigenlijk dominee. Zo voel ik mij en die aanspraak is mijn eretitel."

Ik ben dr. Velema met professor blijven aanspreken, maar in mijn hart zeg ik er altijd dominee bij: „Dominee professor." Een zeer geleerde dominee. Een zeer pastorale professor.

Getuigenis
Laten wij te midden van alle donkere wolken van onze tijd dat ook opmerken: wat een wonder dat de HEERE juist in deze gevaarlijke tijd naar Zijn belofte Zijn zorg voor Zijn Kerk toont door ook op verschillende posten mannen en vrouwen te schenken die leiding weten te geven tussen alle klippen door.

Ten slotte wil ik nog opmerken dat het mij een wonder was, dat prof Velema deze dag mocht beleven. Vorig jaar werd hij immers op de dag van Zijn Heere uit een kerk weggedragen met ernstige hartklachten. In zijn dankwoord gaf hij een persoonlijk getuigenis: hij dacht dat het moment van sterven gekomen was en het verschrikte hem niet. Alles mocht hij loslaten, ook zijn werk. Heerlijke momenten om dan te ervaren: Gij zijt met mij.

Heerlijk om het dan waar te bevinden en vervuld te zijn van Gods liefde die draagt. Dan kunnen wij achter de mannen van een ambulance engelen Gods ontdekken die ons liefelijk zullen dragen naar de eeuwige heerlijkheid. Maar tegelijk zijn wij dankbaar dat de HEERE ons deze leidsman teruggaf. En dat niet om hem, maar om datgene wat onze God in hem wil geven aan de kerken. Soli Deo Gloria!

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 oktober 1991

Terdege | 72 Pagina's

Zeer geleerde dominee, zeer pastorale professor

Bekijk de hele uitgave van woensdag 23 oktober 1991

Terdege | 72 Pagina's