Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Woorden van wijlen ds. G. Boer

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Woorden van wijlen ds. G. Boer

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In dit artikel worden een aantal behartenswaardige woorden van ds. G. Boer aan u doorgegeven: ‘Hoe leven we? Ook in de christelijke gemeente? In het verborgen en in het openbaar? Leven we als eigenaars? Of leven we als vreemdelingen? Hoe vaak wordt ook onder ons het ideaal gekoesterd: gelukkig getrouwd, gezonde kinderen, een goede baan, de kinderen nog een beetje beter dan wijzelf, het liefst elk jaar een flinke loonsverhoging, een goede gezondheid, een aardige vriendenkring, waardering in je werk, en ga zo maar door. Gemeente, we zijn zo werelds. En als u daarvoor alleen leeft, dan bent u arm. Hoe groot de weldaden en zegeningen ook zijn, wat een aanpassing naar het schema van deze wereld. Hoewel we elke gave uit Gods hand dankbaar mogen ontvangen, waar is het vreemdelingschap? Waar is de verwachting? Mag de Heere Jezus van u wegblijven? Stel u voor dat Hij vandaag komt! Altijd maar zo blijven? Zo’n beetje tot de gevestigde stand gaan behoren? (...)

Gemeente, dan hebben we Gods zaak verraden. Onder de naam van Christus zijn we verraders van Zijn zaak, uitleveraars van Zijn boodschap. Dan zitten we op een tak die al voor drievierde is doorgezaagd en waarmee we weg zullen storten in de eeuwige nacht. Dan zijn we nooit pelgrims geweest. Want als je één keer pelgrim bent gemaakt, dan kun je wel een eind afdwalen. Maar dat snakkend verlangen naar God en Zijn gemeenschap raakt u niet meer kwijt. (...)  Alsof die cultuur niet helemaal doortrokken is met de zonde zelf. En er zijn wat kerken die zichzelf voor de mal gehouden hebben met hun cultuurtaken. En die zelf uit elkaar gevallen zijn als los zand, omdat ze het vreemdelingschap hebben opgegeven en de smalle weg hebben ingeruild voor hele brede terreinen waar ze bij duizenden verzuipen. En is dat onder ons ook niet aan de gang? Waar is het vreemdelingschap? Hoevelen vinden het al niet prachtig als ze ‘s morgens naar de kerk geweest zijn? Ook onder ons! Laat het in de gezinnen maar eens aan de orde gesteld worden. Waar is het, dat hijgend verlangen naar God en Zijn woord, Zijn dienst en Zijn koninkrijk? (...)

Bezitters van deze wereld? Jawel, in de belofte. Maar hoe maakt God ons tot een bezitter? Door ons aan onze verlorenheid te ontdekken. En hoe maakt God ons bezitter van de belofte? Door ons door veel nood en vuur en water heen te jagen. Opdat wij de ‘beestachtige liefde’, zegt Calvijn, ‘tot deze wereld zouden verliezen’. En daar zitten we allemaal vol van, zegt hij er eerlijkheidshalve bij. Door veel nood en tranen en schuld en ellende heen gaat God die belofte ontvouwen. Dat deed God bij Abraham ook niet in één keer. Maar hij kreeg iedere keer lessen. En dat doet pijn, als u op de school van God bent en u krijgt lessen, zodat al de zeeën niet kunnen uitwissen de woorden Gods die Hij in uw hart schreef.’

Overwegingen
1. Het is een wonderlijke zaak dat we bij iemand uit de twintigste eeuw dezelfde woorden horen als bij de kerkvader Augustinus uit de vierde eeuw.  Dit is kenmerkend voor de gereformeerde theologie. Ze is van alle tijden, omdat ze wordt gedragen door het besef van de eeuwigheid.
2. Ds. Boer maakte zich in zijn situatie zorgen over de beleving van het vreemdelingschap. Hij zag dat daaraan werd geknabbeld en dat kerken door het verlies van dit besef innerlijk uitholden. Laten we eerlijk in deze spiegel blikken en onszelf en ons kerkelijke leven onderzoeken. Vreemdelingschap bestaat niet in belijdenis ervan, maar in leven en beleven. En dat is een intense strijd tegen onszelf, want ons hart is zo werelds.
3. Het geheim van het vreemdelingschap is de verborgen omgang met de Heere. In de verborgenheid van onze ziel openbaart Hij de geheimenissen van Zijn heil. Hier doorleven wij het ontzaglijke gericht van God. Zo geeft de Heere de hoop op het eeuwige leven. Dan verbleken aardse belangen en wij zeggen ‘neen’ tegen de geest van de tijd. Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen die boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechterhand van God (Kol. 3:1).

Dit artikel werd u aangeboden door: Hersteld Hervormde Kerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 september 2004

Kerkblad | 12 Pagina's

Woorden van wijlen ds. G. Boer

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 september 2004

Kerkblad | 12 Pagina's