Nozems

RONDKIJK

Over de nozems is nogal wat te doen in ons land; als men de dagbladen leest is het een brandend probleem, vooral in onze grote steden. Wij hebben er in deze rubriek al meer over geschreven: Met nozems wordt de jeugd bedoeld in de teenager-leeftijd zo van 13—19 jaar, die door opvallende, excentrieke kleding, haardracht, en branieachtig optreden hun onwil demonstreren om zich aan te passen aan de huidige normen in onze maatschappij.

Hoe de vreemdsoortige naam „nozems" in onze omgangstaal is gekomen, valt niet met zekerheid te zeggen. Sommigen denken dat het een soort Jiddisch" is, afkomstig van de Joden in Oost Europa, als een mengsel van Hebreeuws, Duits en Romaans. Afkomstig uit de Amsterdamse Jodenwijk zijn ook dergelijke woorden in omloop, zoals „penose", d.i. „onderwereld". Mogelijk is de term daarvan afgeleid.

Nu is het nozem-probleem niet alleen een Nederlands, maar een internationaal verschijnsel: De Duitsers spreken van „Halbstarken" (halfsterken), de Engelsen van teddyboys (jongens met een soort teddyjasje aan) de Fransen van „bloussons-noirs" (zwartkielen), de Italianen „vittelone", (groot kalf!) de Amerikanen van „beatniks" (beat = slag en niks is hetzelfde achtervoegsel als van spoedniks). Het woord nozem is al zó ingeburgerd dat we wel weten wie er mee bedoeld worden; jongens en ook wel meisjes, die op de rand van criminaliteit leven en waarmee de politie vaak handen vol werk heeft. Laatst moesten in Den Haag drie politie-auto's uitrukken om twee, door 70 jongens omsingelde agenten, te ontzetten.

Psychologen en paedagogen maken er studie van, waar de oorzaak van het verschijnsel moet worden gezocht. Voor uw rondkijkeiligt dit niet moeilijk, we geven daar in enkele slotzinnen onze mening over. Er zijn er die denken, dat het een gevolg is, dat we in het atoombom-tijdperk leven, waardoor deze generatie zo labiel (onevenwichtig) is geworden, wat tenslotte in verwildering uitmondt. Van de schrijver Godfried Bomans lazen wij een artikel, dat hij daar niets van gelooft; aan de atoombom hebben de jongelui maling, ze liggen er geen minuut van wakker. Hij meent eerder het tegendeel: „Er is geen dreiging en daaraan gaan ze kapot."

Het nozem-vraagstuk moet gezien worden als een luxeverschijnsel, het doet zich speciaal voor in de landen van hoogconjunctuur zoals Duitsland, Nederland, Amerika en de Scandinavische landen. Het nozemgedoe tiert in de beschutting van welvaart, te veel vrije tijd en te veel aan geld waarover zij beschikken. Het is een soort jeugd dat een teveel heeft aan ontspanning, dat zich in wezen nergens voor interesseert, lusteloos is en zich verveelt, wat uiteindelijk, vooral door samenscholing, leidt tot explosies van baldadigheid en verzet tegen het geordend gezag.

Jongelui die op een HBS of Ulo gaan, die elke ochtend vroeg op moeten, het grootste deel van de dag op school zitten en 's avonds een vracht huiswerk hebben, daaronder bevinden zich geen nozems. Er mag eens een enkele rare onder zitten, die een beetje mee wil doen, maar hij of zij moet in de vaart van de anderen mee om bij te blijven. Werken, hard werken voor jongelui, hetzij op school óf als ze al vroeg in bedrijf of op kantoor zijn, kan heus geen kwaad. Want nog altijd is het waar, dat arbeid adelt en dat ledigheid des duivels oorkussen is.

Het nozem-vraagstuk is o.i. een kwestie van opvoeding en dus primair een zaak van de ouders. De ouders moeten maar niet te veel mopperen dat hun kinderen zoveel huiswerk hebben — al is het waar dat overdaad schaadt — maar als het goed geleid wordt is het tot hun bestwil. De nozems vindt men onder de jongeren die een zee van vrije tijd hebben en als de ouders dan avond aan avond televisie-kijken, gaat de jeugd de straat op. De huiselijkheid ontbreekt, er is geen intiem gezinsleven, ieder leeft voor zich. De Bijbel is een gesloten boek.

Rondkijker is van mening dat er onder de jongeren die „Daniël" lezen geen nozems zijn. Nozems immers, houden er geen normen op na en onze jongens en meisjes willen toch leven onder de vaste norm van Gods Woord en Wet. Daarom moeten wij het een voorrecht achten dat wij onder de norm van dat Woord worden opgevoed. Wie weet, waar wij anders toe zouden komen. Want wij zijn niet beter, van nature leeft het ook in ons hart: laat ons Zijn banden verbreken en Zijn touwen van ons werpen. Als jon-

geren mochten wij er oog voor hebben, dat de Heere ons nog vast houdt, dat wij niet overgegeven worden aan het goeddunken van ons boze hart, want ook wij zijn voor geen kwaad te goed. Soms denken wij misschien wel eens, dat onze ouders de lijn een beetje te strak houden, maar zij onderkennen de gevaren, die de jonkheid niet ziet. Bij het ouder worden zullen wij hen er dankbaar voor zijn.

David bad: Gedenk niet der zonden mijner jonkheid noch mijner overtredingen. Hij had er vergeving voor gevonden, maar ze kwamen hem nog wel eens te binnen. Weet U waarom? Omdat hij er achter was gekomen, dat de Heere met de minste zonde geen gemeenschap kan hebben. De bede mocht onze jonge mensen maar eigen zijn: leer ons, Heere, in voorzichtigheid voor Uw Aangezicht wandelen. Schade zullen wij daar niet van hebben. Want in het houden van Gods geboden is grote loon.

Rondkijker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen