Bittere tegenslagen

V.

Nog eenmaal deed de prins een poging om Anna op het goede spoor terug te brengen. De liefde voor cle prins was echter in Anna's koude hart gestorven.

In de spaarzame brieven die gewisseld waren in clie jaren vinden we geen enkel spoor van hartelijkheid of sympathie met de diepe teleurstellingen van cle prins. Toch was dat geen wonder, want de trotse eigenzinnige Anna van Saksen was in diepe zedelijke afdwalingen gevallen, die ons met weerzin vervult. Haar verdere levensloop kan ons dan ook niet behagen.

Een enkel feit willen we nog aanstippen.

Anna van Saksen had in haar dienst een rechtsgeleerde, die haar zaken behartigde. Met deze Rubens (de vader van cle Vlaamse schilder Rubens) leefde zij te Keulen in overspel. Prins Willem heeft daar waarschijnlijk een vermoeden van gehad, want toen Rubens op reis was, werd hij opgelicht en op last van de prins naar de Dillenburg gebracht, waar hij zijn misdadige streken bekende.

Anna schreef zelf aan de prins, clat het allemaal laster was, wat Rubens bekend had. Ongelukkigerwijs was de prins een briefje van Anna aan Rubens in handen gevallen, zodat haar misdaden bewezen waren.

De Prins had overeenkomstig de landwetten het recht om Rubens ter dood te brengen. Toch werd zijn leven gespaard. Later werd hij zelfs in vrijheid gesteld op voorwaarde, clat hij zich met zijn wettige echtgenote elders, buiten de landen van cle prins vestigde.

Maar nog had Anna niets geleerd, dieper zonk ze weg in het moeras van haar trotse hartstochtelijke eigenzinnigheid. Haar kinderen mocht ze niet meer bij zich houden en werden van haar weggenomen.

Hoe de diepe val van zijn vrouw, Prins Willem getroffen moet hebben, hij was er van overtuigd dat de schuld niet bij hem lag.

Treurig is het te zien hoe jammerlijk Anna haar leven geëindigd heeft.

In 1575 werd zij naar Saksen gebracht, na nog drie jaar in Nassau gewoond te hebben. Geen huis was er met haar meer te houden. Op de duur kon men geen dienaren meer vinden om bij haar te wonen, al boden zij het dubbele, van wat zij anders verdienden.

Zij ging soms zo te keer, dat haar gezelschap dikwijls in levensgevaar verkeerde. Eindelijk werd hier een eind aan gemaakt en werd zij opgesloten in een gevangenis.

Razend krankzinnig stierf zij op 33-jarige leeftijd op cle 18e december 1577. Jaren van verdriet waren voor Prins Willem van Oranje voorbij gegaan. Doch ook dit tijdperk van zijn leven heeft er aan meegewerkt zijn karakter te vormen.

Huiselijk geluk was hem vreemd geworden. Alle menselijke steun was hem ontvallen in de strijd tegen Spanje. Maar juist omdat alles hem tegen was, richtte hij zijn blik naar boven, en maakte een verbond met cle Heere der Heeren, vanwaar enkel hulp en verlossing te verwachten is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen