De mens, Gods vijand!

De Vijanden Gods (7)

hl enige artikelen hebben we gelet op de satan, als de grote vijand van God en Zijn werken en Zijn schepselen. Nu moeten we een begin maken om de mens te tekenen als een schepsel, dat evenals de duivel, in briesende vijandschap tegen God staat.

Om de duivel een vijand van God te noemen, och, dat gaat nog al gemakkelijk. Maar om de mens, en in die mens uw eigen persoon, Gods vijand te noemen, zie, dat is moeilijker te erkennen. O, ja, met de mond gaat dat nog wel; maar om van ganser harte toe te stemmen, dat er in ons binnenste niets dan

haat en vijandschap tegen het hoogste en liefste en heiligste Wezen woont. .. om alzo het doodvonnis over onszelf te vellen, dat kan alleen genade ons leren. Laten we dan beginnen met er op te wijzen, dat de mens, wel door moedwillige ongehoorzaamheid (waarover later meer) is gevallen, en in een vijand Gods is veranderd, maar dat hij het toch niet door eigen aandrift deed, doch door verleiding van de duivel. Wij hebben dus ditmaal niet bij de satan alleen, of bij de mens alleen stil te staan, maar bij de eerste invloed, die van de satan op de mens is uitgegaan.

De gevallen troongeest heeft zich naar het Paradijs, de woonstede der eerste mensen begeven, om hen met zich mede van God af te trekken. Ilij wist zeer wel, dat Adam onder het proefgebod stond, en dat de overtreding daarvan hem de dood zou berokkenen. Wat lag meer voor de hand, dan dat de duivel trachten zou de mens tot verzaking van dit bijzondere gebod te bewegen?

Het eerste wat hij doet, is de mens tot ongeloof te bewegen. Hij neemt het zaad van de twijfel en strooit dat in het hart van Eva. Schijnbaar argeloos en heel vriendschappelijk doet hij slechts een vraag aan Eva: „Is het ook, dat God gezegd heeft: gij zult niet eten van enige boom in deze hof? "

Opzettelijk stelt hij zijn vraag verkeerd, wel wetende, dat het eten van slechts één boom verboden was; maar hij doet het voorkomen, alsof de Heere het gebruik van alle boomvruchten in de hof verboden had.

En wel is Eva terstond bereid met hem te verzekeren, dat er slechts één boomvrucht verboden is, maar de satan heeft in zoverre zijn doel reeds bereikt, dat Eva met hem aan het spreken is geraakt; dat ze hem te woord wil staan en niet van hem wegloopt.

In het antwoord van Eva vindt hij een nieuw aanknopingspunt om God van onrecht te betichten, want hij loochent, dat het eten van de vrucht de dood ten gevolge zal hebben; ja, hij durft te zeggen, dat na het eten daarvan de mens eerst recht leven zal, en dat het verbod des Heeren juist bedoelde, om de mens maar klein, zwak en afhankelijk te houden. Ilij stelt het zó voor, alsof God met opzet deze boomvrucht verbood, teneinde de mens alle wijsheid en ontwikkeling te onthouden. Met één woord, hij zaait twijfel aan de oprechte en eerlijke en goede bedoeling Gods in het hart der vrouw. En als eenmaal de twijfel in het hart van Eva een plaats vindt, dan is het slechts een klein stapje om van de twijfel tot volslagen ongeloof te bewegen.

„Gij zult als God zijn!" zo spiegelt de verleider Eva voor. O, had de vrouw de satan maar direkt ontlopen! Maar die voorspiegeling is haar iets heerlijks. Ze wordt geprikkeld tot zelfverheffing. Zinnelijke begeerte komt in het begoochelde hart op; het verbodene wordt nu het meest aantrekkelijke. Met begerige ogen ziet Eva de boom aan; even later strekt ze de hand uit, grijpt, plukt en eet, en voltooit daarmede haar zondige daad van ongeloof en hoogmoedig verzet tegen Gods gebod.

Eva is gevallen! Zij is niet meer de rein* vrouw. Uit haar kan geen rein en heilig zaad geboren worden. Maar zie, Adam is er nog! Hij, het hoofd der mensheid kan nog staande blijven, door zowel satan als zijn Eva van zich te stoten. Maar dat ook Adam de weg van Eva volgde, weten wij, en hopen we in een volgend artikel nader te beschouwen. De verleider heeft zijn werk volbracht. De verdere uitvoering laat hij gaarne aan Eva over. Hij trekt zich terug uit de hof. Hij trekt zich terug, zoals hij nu nog steeds doet, wanneer hij zijn onzalig werk van verleiding bij Gods kinderen heeft volbracht, en hen overlaat aan de ellende, waarin hij hen stortte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen