Ontsnapping op de kinderboerderij - deel 3

Maar dan ziet hij pas goed wat er aan de hand is. Nee zeg, heb je nou ooit. Een pony in z'n kwekerij. Hoe kan dat nu. Dat gaat nooit goed. Hoe komt dat beest hier? Inmiddels is Lady helemaal aan het eind van de kwekerij aangekomen. Maar daar is een sloot. Ze maakt een wilde sprong en komt weer terug richting de ingang. En kijk, daar komt net meneer De Haan aanlopen met het touw over zijn schouder. Hij steekt z'n hand uit met een paar suikerklontjes erop. Maar nee hoor, Lady is zo dol. Ze ziet of hoort niets meer en blijft maar draven. Nu begrijpt meneer Eshuis ook waar de pony vandaan komt. Hoe krijgen ze dat beest weer te pakken? Kijk, nu rent hij naar de andere kant van het huis, de tuin in.

Achter in de tuin is mevrouw Eshuis de was aan het ophangen. Zo, dat is weer bijna klaar. Dan eerst maar eens even bij de kinderen kijken. Want die maken toch zo'n lawaai. Daar is vast iets aan de hand. Maar dan hoort ze achter zich ineens een gedreun, een klap en geluid van scherven. Verschrikt geeft ze een gil. De tuintafel is omgevallen, een paar prachtige bloempotten aan stukken en er draaft een pony door de tuin.

"Ooooh, mijn mooiste potten", roept mevrouw Eshuis.

Meneer De Haan is al hard aan 't werk om de boel weer rustig te krijgen.

"Stil, stil zijn jullie, en zitten, daar op het gras", zegt hij tegen de kinderen. En meneer Eshuis staat bij de ingang van de kwekerij op wacht met een paar knechts. Er kan even niemand meer in of uit gaan. Lady is nu in de hoek van de tuin. Heel rustig loopt meneer De Haan in de richting van de pony. Hij praat heel rustig en vriendelijk tegen haar, en voorzichtig, stapje voor stapje komt hij steeds dichterbij. Hij steekt z'n hand met suikerklontjes weer uit om Lady te lokken. Zou het nu wel lukken...? Nog één stap en dan is hij er. Als Lady nu maar niet weer weg springt! Jolein en Marieke houden hun adem in.

Als dit nu maar goed gaat... Ja, kijk! Lady hapt de suikerklontjes uit z'n hand. Snel legt meneer De Haan de lus van het touw om de hals van de pony. 't Is gelukt. Lady is weer gevangen. Marieke en Jolein zuchten opgelucht. Hè, hè, dat avontuur is gelukkig weer voorbij. Dat was echt niet leuk. Zou meneer De Haan nu erg boos zijn? Ze mogen vast voorlopig niet meer bij de pony's in de wei. Dat zou wel heel jammer zijn.

"Het is allemaal mijn schuld, ik heb het hekje niet goed dicht gedaan", zegt Jolein. Ze durven bijna niet meer terug te gaan naar de kinderboerderij. Maar ja, zo maar naar huis lopen kan natuurlijk ook niet.

Als ze het pad naar de kinderboerderij oplopen, zien ze dat Lady alweer in de wei staat. En meneer De Haan staat in de deuropening van het gebouwtje. Hij wenkt of ze even komen. Jolein zou wel weg willen rennen. Het is allemaal haar schuld.

"Zo dames, dat was wel even schrikken, of niet soms?" zegt meneer de Haan dan. "Kom maar eens even binnen. Hier, allebei een glaasje sinas voor de schrik. Dat jullie voortaan goed op het hekje moeten letten, hoef ik eigenlijk al niet meer te zeggen. Dat zullen jullie voorlopig wel heel goed doen. En dan moet je nog maar eens even goed luisteren. Aan het einde van deze week is het rommelmarkt hier op het plein bij de kinderboerderij. Nu dacht ik, misschien is het wel leuk als de kinderen dan ook een ritje kunnen maken met de pony. In de schuur heb ik nog zo'n mooi klein huifkarretje. Daar kunnen twee kinderen in, en Lady kan dat heel goed trekken."

Jolein en Marieke kunnen hun oren bijna niet geloven. Ze maken een sprongetje van plezier.

"Joepie, de huifkar!", daar hebben ze vorig jaar ook een keer mee gereden. Nou, wat hadden ze toen een schik. Daar zijn ze best voor te porren.

"Goed", zegt meneer De Haan, "dan halen we die huifkar weer eens uit de schuur. En dan willen jullie vrijdag misschien wel helpen. Er moet iemand voor kassa spelen. Weet je wat we doen? Een ritje kost twee kwartjes per kind. Eén kwartje is dan voor de kinderboerderij en het andere is voor jullie zelf.

"Ja", zegt Jolein blij, "dan geef ik mijn kwartjes aan mevrouw Eshuis. Dan kan ze een nieuwe bloempot kopen."

"Dat is heel aardig van jou", zegt meneer De Haan. "De kassa is dan geregeld. Verder moeten jullie er op letten dat iedereen eerlijk aan de beurt komt en vooral zorgen dat het hekje steeds goed dichtgaat".

Nou, daar weten Jolein en Marieke alles van, daar zullen ze zeker goed op letten. Tsjonge, dat alles nog zo goed af zou lopen, dat hadden ze toch niet kunnen denken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen