Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Evangelist wijst de weg

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Evangelist wijst de weg

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zo wandelt een bedroefde man met een pak op zijn rug door het veld. Hij staat op een kruispunt in zijn leven. Terug naar de Stad Verderf, dat gaat niet meer. Maar waar hij naartoe moet, dat weet hij niet. Hij zou willen vluchten, maar hij weet niet waarheen. En zo roept hij wanhopig uit: Wat moet ik doen om zalig te worden?

Juist op dat kruispunt ontmoet hij een man. Zijn naam is Evangelist. Hij is in de Christenreis het beeld van een van God gezonden dienstknecht. Zie eens hoe voorzichtig hij met deze pelgrim omgaat. Hij vraagt eerst waarom hij zo huilt. Hij krijgt ten antwoord dat hij uit het boek begrepen heeft dat hij veroordeeld is om te sterven en dat daarna het oordeel komen zal. En het eerste (sterven) dat wil hij niet, en het tweede (God ontmoeten) dat kan hij niet!

Beproevend

Dat is voor Evangelist aanleiding om verder te vragen! Hij zegt niet: ‘O, u bent vast een christen, want christenen kennen zulke vragen’. Nee, hij gaat hem beproeven door erop te wijzen dat het leven met zoveel ellende gepaard gaat, dat het misschien wel beter is om te sterven. En dan komt openbaar waar deze pelgrim mee loopt. Dan roept hij uit: ‘Als ik ga sterven, dan ben ik bang dat ik door dat zware pak op mijn rug, dieper zal vallen dan het graf, in de hel’.

Wat ligt hier een duidelijke les in voor iedere hemelgezant. Leg niemand haastelijk de handen op. Maar stoot ook niemand af. Wat dan wel te doen? Beproeven. Op een eerlijke manier wijzen op de ernst van het leven en op de zekerheid van het sterven. En wat is het dan een wonder als openbaar komt dat een arme zondaar niet zozeer loopt met de gevolgen van de zonden, maar veel meer met de zonden zelf. En dat dat pak van zonden hem nu waardig maakt om naar de hel verwezen te worden.

Waarschuwend

Dan verandert de toon bij Evangelist: ‘Als u zich zo voelt, waarom staat u dan stil?’ Er is haast bij! U bent ieder ogenblik in groot gevaar! En dan moet de arme man het eerlijk belijden: ‘Omdat ik niet weet waar ik naartoe moet gaan’.

O, dan heeft Evangelist een boodschap. Hij geeft hem een perkamenten rol met daarop de woorden: ‘Vlied de toekomende toorn’. Daarop wordt hij zo bedroefd, omdat hij niet weet waarheen hij vluchten moet. Met grote ernst wordt hij gewezen op een klein, eng poortje. Maar hij ziet het niet. Het is verborgen voor zijn ogen.

Wat tekent Bunyan teer en treffend de toestand van een ziel die zo onder het Woord verkeert en de weg niet weet. Aan de ene kant zijn alle waarschuwingen voor hem of haar. Aan de andere kant is Christus, de Poort, een grote verborgenheid. En als u zulke mensen vraagt: Ziet u dan Christus niet? Dan zijn ze eerlijk gemaakt en zeggen: ‘Nee, Hij is verborgen voor mijn ogen’. Zulke mensen gevoelen zich zo ellendig, als ze door anderen maar worden opgejaagd met woorden als: ‘Vlucht toch gewoon naar Jezus’, en: ‘Neem Hem toch tot uw Zaligmaker aan’. Ze beleven tot in het diepst van hun ziel dat het eenvoudiger is om een ster van de hemel te plukken dan dat ze Jezus zouden kunnen aannemen. Het is zo totaal onmogelijk. En ze gevoelen zich zo nameloos blind.

Opmerkelijk dat Evangelist dat dan toch niet zegt! Hij waarschuwt wel en wijst vriendelijk op de enige weg tot behoud: de Poort. Maar hij weet ook best dat deze pelgrim er van zichzelf nooit komen kan.

Bemoedigend

Evangelist daalt nog iets lager af. Hoor, hij vraagt: ‘Ziet u dan daar ook niet een schijnend licht?’ Voorzichtig antwoordt de arme man: ‘Ja, ik geloof van wel’.

Ernstig krijgt hij de boodschap mee: ‘Houd dat licht dan in het oog en ga er recht op af. U zult daar het poortje wel zien. Daar zult u wel verder horen’.

Zo is de stem van de ware Evangeliedienaar ook bemoedigend. Wat een wonder immers als een arme zondaar door de prediking eens een ontsluiting ontvangt vanuit Gods Woord. Als de mogelijkheid van zalig worden in dat ene lichtpuntje wordt beleefd. Dat geeft moed. En zo trekt een arme pelgrim voort door de woestijn.

‘Waarom bent u bedroefd?’,
zo vraagt Evangelist,
‘Mijn ziel is in gevaar,
en weet dat het God mist!’
‘Wel, vlied dan nu Gods toorn,
en zoek de veiligheid’,
Gods toorn gevoelt hij wel;
de Poort is een verborgenheid.

(wordt vervolgd)

ds. B.J. van Boven, De Valk-Wekerom

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 februari 2019

De Saambinder | 20 Pagina's

Evangelist wijst de weg

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 februari 2019

De Saambinder | 20 Pagina's