Het dubbele leven.

RONDKIJK

Het bioscoopbezoek neemt in ons land op schrikbarende wijze toe. Het is er zelfs zo mee, dat door het veelvuldig gaan zien van films sprake is van een dubbel leven, men noemt het verschijnsel ook wel „het tweede leven."

Er worden in ons land jaarlijks 70 miljoen bioscoopbezoeken afgelegd, wat neerkomt op 6 a 7 bezoeken per Nederlander per jaar. Opmerkelijk is daarbij dat het grootste percentage bezoekers onder de onvolwassenen voorkomt, deze gaan minstens elke weck naaide bioscoop. In België is dit bezoek 2 a 3 maal zo groot, in Engeland zijn het vooral de 5 tot 15-jarigen die filmvoorstellingen bezoeken. Men heeft uitgerekend dat meerdere van die jongelui 1650 films hebben gezien!

Dat tweede of dubbele leven, heeft dus betrekking op enorm velen. Dan is er de televisie nog bijgekomen. In Nederland is het aantal televisiekijkers nog niet zo groot, maar het groeit geweldig. Er zijn in ons land plm. 100.000 toestellen; in Den Haag alleen komen er iedere week 1000 bij!

In Amerika heeft men op de 180 miljoen inwoners 60 miljoen televisietoestellen. Er zijn 500 zendstations, die uitzenden van 's ochtends kwart voor zeven tot na middernacht en die 15 films per dag bieden. De schooljeugd zit gemiddeld 20 a 30 uren voor het televisiescherm, wat even lang is als de schooltijd. Jong en oud leeft alleen „kijkend".

Dat hier een geweldig gevaar in schuilt, wordt ook ingezien door hen, die nu niet bepaald uit principieel - godsdienstig oogpunt tegen bioscoop en televisie zijn. Zo lazen we enige uitspraken van dr. J. M. L. Peters, directeur van het Ned. Filminstituut te Den Haag, uit een lezing: „De betekenis van onze film in onze samenleving." Dr. Peters meent dat de tijd niet ver af is, waarop ieder kind op elk moment van de dag een beeld te zien kan krijgen uit elk deel van de wereld. Een groot deel van de vrije tijd gaat dan weg aan: kijken! In het gewone leven geldt kijken, denken en handelen. Dat verschrompelt door film en televisie tot „perspectief leven", men leeft alleen kijkend. Bovendien is kijken naar film en televisie van een bepaalde soort; men is er bij, de camera dient, als subjectief oog. hij brengt in een hypnoïde toestand en men ondergaat een bewustzijn-verenging. Ook de sfeer in dc bioscoop werkt op de mens in; in het donker is men anoniem, het enige wat men kan zien is het witte doek, wat aandachtsconcentratie veroorzaakt. Bovendien heeft het „flimmeren" van de film een verdovende invloed, het kritisch denken verflauwt en als de film „aanslaat" ondergaat men „vereenzelviging" en wordt, men „die ander".

Door het lezen van een boek geraken wij ook in concentratie. maar het grote verschil met de film is, dat wij het beeld dan zelf opbouwen, dat onze fantasie werkt. Terzake de film heeft een Frans socioloog een boek geschreven, welks titel karakteriserend is: „De film of de imaginaire mens". Door de film leeft men met beelden. Men gaat naaide film om te ontsnappen uit het eigen leven — het eigen leven wordt zelfs het tweede leven!

Het is goed, dat wij eens kennis nemen van uitspraken als van deze Dr, Peters. Hij concludeert, dat door de film niemand volkomen geïsoleerd blijft en altijd onder invloed staat, waardoor men „anders" gaat leven, dan men voorheen geleefd heeft.

Nu wil men de mens gaan leren leven in dit tweede of dubbele leven. Dit poogt men ook door de Ned. Christelijke filmactie! Dat worden dan films die op „christelijke" leest zijn geschoeid, maar waarvoor dezelfde conclusies gelden als door Dr. Peters aangehaald, die eveneens leiden tot een dubbel leven. De z.g. „christelijke" film moet ook op de een of andere manier aantrekkelijk worden gemaakt; wordt het een film over Bijbelse fragmenten of over kerkelijk historische figuren zoals de Lutherfilm, moet eerst deze worden gespeeld. Nagebootst zouden we kunnen zeggen. Dan moet men ook nabootsen hetgeen Luther in de kracht Gods zei op de rijksdag te Worms: „Hier sta ik, ik kan niet anders, God helpe mij. Amen." Nu, nabootsen doet, de duivel ook, en voert alzo zijn tienduizenden naar het verderf.

Van de hand van de heer P. Kuyt, directeur van de Chr. Kweekschool te Gouda, verscheen kortgeleden een zeer mooie, goed gefundeerde brochure over het zien van films (in de Bibliotheek „Koop de Waarheid en verkoop ze niet") een brochure, die we iedere jongen en ieder meisje zeer ter lezing aanbevelen.

Ik meen het in deze rubriek al eens meer te hebben aangehaald, dat nooit iemand bekeerd is geworden door het zien van beelden of prenten. De Franse theoloog Johan d' Espagne zegt daar terecht van: „Zo zulks wezen kon, de schilders en beeldsnijders zouden de grootste godgeleerden zijn." Het zal altijd waar blijven: „het geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord Gods."

De kerken der Ger. Gemeenten in Amerika hebben het goed gezien om leden die televisie in huis hebben te censureren. Nu de televisie ook in ons land zo'n vlucht neemt, volgt men dit terecht na. Met de radio haalt men de wereld in huis, maar met de televisie zéker. Daarmee „verkijkt" men zijn zielszaligheid.

Van dat dubbele of tweede leven gesproken, mochten wij allen leren uitzien naar een leven dat uit God is. Het nieuwe leven, gewerkt door een krachtdadige wedergeboorte. Dan zal er geen lust zijn tot het „kijken" naar het zien-en zinlijke, maar door de werking van Gods Geest een zien naar binnen, waar steeds meer gruwelen gevonden worden. Om daaraan ontdekt te leren vragen, voor die vuile bron van ongerechtigheden bedekking en verzoening te vinden in het allesreinigende bloed van Christus. Het ene kijken werkt de dood, het andere, met verlichte ogen des verstands, het eeuwige leven.

RONDKIJKER.

Naschrift over een brief. Een lezer uit Middelburg deed het onsympathiek aan, dat in Rondkijk van 22 febr. j.1. een bepaalde provincie (Zeeland) was aangeduid, waar veel bastaardvloeken in zwang zijn. Ik moet daartegen opmerken, dat Zeeland slechts terloops is genoemd. Er staat „èn in Zeeland", wat dus wil zeggen: in deze provincie niet alleen. Uw rondkijker is in Zeeland geboren, heeft er zijn jongelingsjaren doorgebracht, en vaak die uitdrukkingen gehoord.

Geen wonder dus, dat hij ze in afkeurende zin aanhaalt! De geachte abonné moet hier dus niets achter zoeken, want Zeeland staat bij hem hoog aangeschreven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen