Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Blikken in Bunyan's pelgrimsreis

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Blikken in Bunyan's pelgrimsreis

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

6.

Op die weg naar de Enge Poort wordt hij vergezeld door Halsstarrig en Plooibaar. Halstarrig is — laten we zijn ouders eens een passende naam geven — de zoon van mijnheer „Spaar de roede" en mevrouw „Bederf het kind." Hij was het enigst zoontje, hun op latere leeftijd geboren. Ze bedierven het kind geweldig en gaven het altijd z'n zin. Met minachting spreekt hij over Gods Woord: „Och wat! Weg met uw boek!" Plooibaar daarentegen is van plan met Christen mee te gaan, maar wat een verschil! Christen heeft een levendig gevoel van zonde en de schrik des Heeren in zijn ziel en Plooibaar, nu ja, die heeft enige gemoedelijke indrukken, maar zonder zelfkennis, zonder kennis van zonde, zonder behoefte en verlangen naar Christus. Hij heeft geen last, die hem drukt. Zijn geweten is niet ontwaakt, alleen maar Zijn verbeelding. Met zijn tijdgeloof komt hij al evenmin in de hemel als Hymeneüs en Alexander of als Demas, die de tegenwoordige wereld liefkreeg.

Halsstarrig, Plooibaar en Christen vertegenwoordigen de drie klassen, die we vinden onder hen, die het Evangelie horen. Beslist afkerige mensen, die zich verharden tegen de roepstemmen Gods; onbeslisten, aangeraakten, week-en teerhartigen, maar die, als het op het doen van een keus aankomt, met de wereld meegaan; en de besliste pelgrims, die ten koste van alles de weg naar de hemel verkiezen! Mijn lezer, tot welke van deze drie klassen behoort u?

Die last op de rug van de pelgrim was toch eigenlijk de beste vriend van hem, want hij hield het verlangen naar verlossing bij hem levendig. Toen hij dan ook in het moeras, de poel Moedeloosheid, lag, kroop hij niet naar zijn huis terug maar in de richting van het Hemels Sion. Ten koste van alles: niet meer terug naar de stad des verderfs! En dan mag hij ook gewagen van die vriendelijke Helper, die hem wees op de treden, de „stenen", de beloften Gods. Die greep hem bij de hand en trok hem zo uit het moeras om z'n voeten op vaste grond te zetten.

Dan verhaalt Bunyan ons, hoe Christen na deze droeve ervaring met poel Moedeloosheid „eenzaam" zijn weg vervolgt. Toevallig, zoals wij wel zeggen, ontmoet hij een vreemdeling op zijn weg, Mr. Wereldwijs geheten, uit de stad Zinnelust. Deze man, een tijdgelovige, die bij de minste tegenstand de weg der Godzaligheid verlaat, wordt het best getekend door Evangelist, die even later van hem zegt: „De man, die u ontmoette is een zekere Wereldwijs, en met recht wordt hij zo genoemd; enerzijds, omdat hem alleen de wijsheid dezer wereld smaakt en anderzijds ook, omdat deze wijsheid hem het liefst is, want zij ontslaat hem van het kruis." Hij is precies het tegenovergestelde van Evangelist, de man die hij van alle mensen het meest verfoeit.

U moet eens goed letten op deze samenspraak tussen Christen en Wereldwijs, want het is werkelijk ook uit letterkundig oogpunt een meesterstukje. De karakters worden prachtig volgehouden! Die zelfgenoegzame voldaanheid van Wereldwijs, zijn verachting voor de gevoelens van Christen; zijn voorname medelijden en zijn beoordeling van de raad van Evangelist; zijn manier om de moeilijkheden van de smalle weg, de onmógelijke avonturen van dat vrome volkje te tekenen: die dwazen, die daar maar op pad gaan, om.... ja, om wat eigenlijk er mee te winnen? Zijn verzekering, clat Christen héél wijs zal doen niet meer zo naar die onbereikbare dingen te streven, omdat hij op die manier voor zijn naaste plicht, zijn zaken en zijn familie ongeschikt wordt. Het wordt ons alles even levendig als kleurrijk beschreven.

En Christen op zijn beurt spreekt en antwoordt ook weer zo echt natuurlijk. Hij redeneert als een jong bekeerde, zeg maar liever, als een jong aangeraakte. Alles is nog onvast en onklaar voor hem en een goede raad gaat er graag bij hem in. Maar.... en daar begrijpt Wereldwijs nu niets van: Hij is tóch door God aangeraakt en God laat Zijn werk niet los, dat Hij in deze pelgrim begonnen is. Christen heeft in zijn Bijbel te veel gelezen over zonde en oordeel, om er maar zo gemakkelijk overheen te kunnen stappen. Waarlijk het is de moeite waard deze bladzijden eens rustig in uw eigen uitgave van Bunyan's boekje na te lezen en te herlezen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 december 1962

Daniel | 8 Pagina's

Blikken in Bunyan's pelgrimsreis

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 december 1962

Daniel | 8 Pagina's