Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ouderwetse burenhulp in een nieuw jasje

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ouderwetse burenhulp in een nieuw jasje

Netwerken in de gemeente

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het zal iedereen wel eens opgevallen zijn: veel oudere mensen zijn eenzaam. Hun kinderen wonen ver(der) weg, hun echtgenoot is overleden en ook andere leeftijdsgenoten vallen weg. Het wordt steeds stiller om hen heen. Er zijn weken dat ze bijna niemand zien of spreken. Of... kan het ook anders?

In het artikel hiervoor schreef ds. Visscher dat het bijzondere ambt niet opengesteld is voor vrouwen, maar dat betekent niet dat ze geen functie in de gemeente hebben. Eén van de taken van een vrouwenvereniging is het bezoeken van oudere, eenzame of zieke mensen. Zo ook bij de vrouwenvereniging in Woerden. Echter: het werk groeide hen boven het hoofd. Hun handen schoten te kort. Dat was jammer, want ondertussen werden ze regelmatig geconfronteerd met schrijnende situaties. Daar zouden ze zo graag meer willen helpen. Ook de kerkenraad signaleerde nood en eenzaamheid in de gemeente, maar de broeders wisten vaak geen pasklare oplossingen. Intussen draaide er ook een kerkelijke hulpdienst. Als er een vraag om hulp binnenkwam, werden er vrijwilligers gevraagd om bij die persoon of dat gezin in te springen. Echter... de drempel naar de hulpdienst voor 'gewone' dingen was te groot.

Zorg op maat

Bestuursleden van de vrouwenvereniging, iemand van de kerkelijke hulpdienst en de kerkenraad raakten daarover in gesprek. Ze besloten de handen ineen te slaan. Zo ontstond de commissie 'Onderlinge zorg' met drie vrouwen en één kerkenraadslid. Deze valt onder verantwoordelijkheid van de diaconie.

De commissie probeert 'zorg op maat' te bieden. Ze doet dat onder andere door netwerken op te zetten: meestal een groep mensen van ongeveer zes personen.

Waarom dat idee 'netwerken'? De commissie legt uit: "ledereen leeft in sociale netwerken. Dat zijn de mensen die om ons heen staan: het gezin, de familie, de buurt of de collega's. Als daar gaten in vallen, moeten die aangevuld worden."

Er zijn gemeenteleden die om wat voor reden ook te weinig mensen in hun directe omgeving hebben die voor hen kunnen zorgen. Daardoor kan er teveel neerkomen op een paar mensen in hun naaste omgeving. Het is de taak van de commissieleden om dit soort dingen te signaleren en ervoor te zorgen dat het werk over meerdere schouders verdeeld gaat worden. Allereerst wordt bekeken wat voor zorg iemand nodig heeft, en daarna welke mensen bij die persoon zouden passen. Het uitgangspunt daarbij is om mensen in de gemeente iets voor elkaar te laten doen, wat zo min mogelijk energie kost. Als mensen elkaar niet liggen, verlopen de bezoekjes immers alleen maar moeizaam? Men zoekt eerst in de naaste omgeving naar mensen die deel zouden kunnen uitmaken van het netwerk. Als dat niet lukt, wordt er verder gekeken. Dat levert eigenlijk weinig moeilijkheden op. De dames krijgen niet vaak 'nee' als ze iemand opbellen. De namen van de mensen die samen het netwerk gaan vormen, worden op papier gezet en er wordt een rooster gemaakt. Daarna loopt het meestal vanzelf.

Ook jongeren worden als het mogelijk is gevraagd om mee te helpen. Aan de jeugdvereniging wordt een lijst met namen doorgegeven van mensen die

zij kunnen bezoeken. Dat gaat goed: JeV-leden leggen soms alleen maar ook in tweetallen de bezoekjes af.

Netwerken in de praktijk

Door de jaren heen zijn er verschillende soorten 'netwerken' ontstaan. Er zijn mensen die elke week bezoek krijgen . Dat is al voldoende. Anderen gaan regelmatig met hun 'netwerkers' iets ondernemen: schoenen kopen of naar de dokter. De personen die op bezoek komen, nemen zo een stukje zorg over van de familie.

Een heel ander 'netwerk' is een groepje oudere dames, dat al jarenlang bij elkaar op de koffie kwam en tegelijk met elkaar iets bezinnends deed: een meditatie lezen bijvoorbeeld. Maar door het ouder worden waren de koffieochtenden gestopt. Sinds kort is daar echter een oplossing voor gevonden: er wordt eens per drie weken vervoer geregeld en er is een gastvrouw die de koffie voor hen verzorgt.

Tenslotte zijn er netwerken gevormd rond oudere mensen, die nu elke week een keer bij een gezin uit de gemeente de warme maaltijd kunnen gebruiken.

Meer betrokkenheid

Nu de commissie een aantal jaren draait, zien de commissieleden dat het goed werkt in de gemeente.

"Er komt ongemerkt meer betrokkenheid op elkaar. Mensen gaan op een andere manier naar elkaar kijken. Ze gaan zorg signaleren."

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 maart 2002

Daniel | 30 Pagina's

Ouderwetse burenhulp in een nieuw jasje

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 maart 2002

Daniel | 30 Pagina's