Op surveillance

Dienstdoen met de feestdagen is nu eenmaal iets wat moet gebeuren. Op tweede kerstdag heb ik nachtdienst. Ren heeft een zwak voor de bokssport. Vannacht is hij mijn maat. Om 22.00 uur zijn we klaar om het nachtleven in te gaan. Tot mijn verbazing strompelt Ron door het bureau. Mijn vragende blik beantwoordt hij met een korte uitleg dat hij vermoedelijk sinds vanmiddag een aanval heeft van spit.
Hij wilde zich vanmiddag niet ziek melden omdat dan een andere collega, die vrij zou zijn, in de nachtdienst moest komen. Hij zal wel zien hoe het vannacht gaat.
Nadat Ron zich kreunend achter het stuur heeft genesteld rijden we de poort uit. Ron heeft nog een zakelijke mededeling voor me. Als er gevochten moet worden, moet ik dat maar voor twee doen want hij kan nu niet uit de voeten. Ik doe het zwijgen er maar toe en hoop dat het niet nodig zal zijn. Je zal het natuurlijk net zien gebeuren. We zijn zo'n drie kwartier onderweg.als we bij een café een opstootje zien.Twee portiers/ uitsmijters van de horeca-gelegenheid zijn enthousiast bezig met het tweede gedeelte van hun taak.
Zij smijten werkelijk een man, die „kennelijk onder invloed van alcoholhoudende drank verkeert"! op de keien voor het café. Als wij dit tafereeltje waarnemen, besluiten we er op af te gaan. De man beweert met dubbelslaande tong dat ze daarbinnen nog niet van hem af zijn. Vanuit de kroeg klinken kerstliederen ons tegemoet die door het gebral van de man worden overstemd. We hebben geen zin in discussie en sturen hem weg. Met opvallend vaste tred gaat hij er scheldend van door. We willen net weer wegrijden als we tot onze stomme verbazing een auto zonder verlichting aan zien komen rijden. De auto rijdt met hoge snelheid het trottoir op en ramt de grote ruit van het café. De voorkant van de auto staat nu binnen en de scherven liggen meters ver. Allerlei cafébezoekers komen wit van schrik naar buiten. Schreeuwend komt de automobilist uit zijn voertuig. Hij heeft woord gehouden, ze zijn nog niet van hem af Het blijkt de zojuist uitgezette man te zijn. Hij gaat onmiddellijk op de vuist met cafébezoekers. Ron, die niet kan vechten vanwege zijn rugblessure, staat zich te verbijten. En Herman, tja die Herman hè. Die staat maar te kijken in plaats van te vechten. Met knikkende knieën en bonkend hart zie ik de straat in een chaos veranderen. Ik sta aan de grond genageld en voel beslist geen neiging om voor twee te gaan vechten. Dat hoeft ook niet want Ron heeft inmiddels assistentie gevraagd. Uit alle hoeken en gaten stormen politieauto's naderbij om Herman te helpen met het vechten. Alleen Herman moet nog beginnen met vechten. Enkele doorgewinterde dienders maken met wat welgemikte tikken van een gummylatje een einde aan de rampspoed en de orde wordt weer hersteld. De rest van de kerstnacht wordt doorgebracht met tikwerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen