Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

COLUMN: JEZUS IN MIJN HART

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

COLUMN: JEZUS IN MIJN HART

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Regelmatig worden ambtsdragers geconfronteerd met gemeenteleden die op huisbezoek aangeven dat ze het in onze kerken niet meer zien zitten. Men kiest liever voor een evangelische gemeente. Niet zozeer omdat men zich niet thuis voelt binnen onze kerken of dat de prediking te zwaar of onder de maat zou zijn, nee meestal is het argument dat men in zo’n gemeente veel meer de Geest en de liefde voor Jezus ervaart. Onlangs sprak ik een jong echtpaar dat overgegaan is naar een evangelische gemeente en ze waren er zeer blij om. ‘We hebben Jezus leren kennen en Hem aangenomen. Ons leven is radicaal veranderd en we voelen dagelijks de blijdschap in ons hart’. En die uitstraling hodden ze ook en ze schroomden niet om met vreugde te verteilen hoe de Heer hun leven totaal had veranderd. Bij de Evangelische Omroep zien we meerdere malen programma’s met daarin mensen die Jezus ervaren als een Heer die daadwerkelijk in hun leven is gekomen en een ommekeer in denken en doen heeft bewerkstelligd. Daarbij is een grote blijdschap aanwezig. En het is niet een zaak die hen alleen aangaat. Integendeel, men wil het liefst de blijdschap met andere mensen delen. Verteilen over de grote daden die Jezus in hun leven heeft gedaan. Het wekt ons weleens tot jaloersheid hoe men over Jezus spreekt en hoe men uit het geloof leeft. Er wordt geleefd uit de Geest met vreugde.

Veel ambtsdragers kunnen onvoldoende antwoord geven op de keuze van die leden en dat vind ik begrijpelijk. Het is niet negatief dat men een dergelijke keuze maakt, maar wij zouden ze graag bij ons willen houden, want in onze kerken wordt Gods Woord op goede en betrouwbare wijze geleerd en onderwezen. Kennen we echter ook de vreugde van de Geest?

Leeft dat bij ons wel voldoende? Welke plaats heeft de Geest bij ons? Zijn wij er stellig van overtuigd dat de Geest mensen verandert naar het beeld van Christus ? En worden we daadwerkelijk geraakt door de Geest van God? En als dat nog niet gebeurd is, bidden we er aanhoudend om? Kunnen anderen aan onze daden en woorden zien en horen dat we leven in de Geest?

Als we eerlijk zijn dan moeten we bekennen dat we niet een traditie hebben waarin we zo openlijk onze gevoelens en ons enthousiasme laten zien. We zijn eerder bescheiden en terughoudend; we hebben veel schwom en schaamte over ons. En als je vraagt waarom, komt er zelden een antwoord. We zijn niet zo opgegroeid en opgevoed. In onze kerkdiensten gebeurt zelden iets onverwachts. Geen gemeenteleden die naar voren lopen en belijden dat ze Jezus willen aannemen. Toch hebben we altijd de persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus nodig. Als we Hem niet persoonlijk ontmoet hebben, zullen we niet tot geloof komen. Hebben we Hem persoonlijk ontmoet dan kunnen we niet meer nietgeloven; dan bezwijken we voor zijn Geest. lk ben ervan overtuigd dat, als Gods liefde in ons hart brandt dat we Jezus ook kennen als onze Verlosser. Het Woord van God staat vol van zijn genade. Als we daadwerkelijk beseffen hoe groot die is dan zouden we in ons doen en laten niet afwijken van de evangelischen. Als Gods liefde in ons hart zo aanwezig is en we spreiden de liefde uit naar de mensen in onze omgeving dan worden mensen geraakt door de liefde van Jezus en dan zullen ze, of ze willen of niet, gepakt worden door de liefde van Hem. Dan kan het niet anders dan dat je erover wilt spreken. Dat geldt voor ons hele kerkelijke leven, maar ook binnen de gezinnen. Als er ruzie en onbegrip over en weer is, hoe kan dan de liefde van Jezus gekend worden. Soms moet er veel vergeven worden. In zijn Woord spreekt Jezus over zeven maal zeventig maal. Dat zijn gefallen van volheid. Ze dwingen wel tot actie. En die actie kan alleen slagen wanneer we Jezus onvoorwaardelijk aannemen, omdat Hij ons heeft aangenomen als zondaars om niet. En Hij heeft beloofd ons de Geest te geven. Als de Here dat doet dan ontdek je wie je bent. De Geest overtuigt van zonde en van genade.

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 november 1999

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's

COLUMN: JEZUS IN MIJN HART

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 november 1999

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's