HET DRIJVEN VAN ALLE BELIJDENDE LEDEN TEN AVONDMAAL MOET WORDEN AFGEWEZEN.

Nu geeft de belijdenis in art. 35 N.G.B, aan, dat het H. Avondmaal verordend en ingesteld is door Christus om te voeden en te onderhouden degenen, die Hij reeds wedergeboren, en in Zijn huisgezin, hetwelk is Zijne kerk, ingelijfd heeft. En verder spreekt ze waarschuwend uit, dat er een groot onderscheid is hoe men aan de tafel des Heeren komt en aanzit, en 'rekt zo het snode van het kostelijke uit, als daar wat verder op beleden wordt: Voorts, hoewel de Sacramenten met de betekende zaken tezamen gevoegd zijn, zo worden zij nochtans met deze twee zaken door allen niet ontvangen. De goddeloze ontvangt wel het sacrament tot zijn verdoemenis, maar hij ontvangt Met de waarheid des Sacraments, gehjk als Ju-°as en Simon de tovenaar wel het Sacrament ontvingen, maar niet Christus, die door datzelve betekend wordt, welke den gelovigen alleen Medegedeeld wordt. Ten laatste, wij ontvangen het H. Sacrament in de verzameling van het ^olk Gods met ootmoedigheid en eerbied, on-^er ons houdende ene heilige gedachtenis van * dood van Christus, onze Zaligmaker met uankzegging, en doen aldaar belijdenis van ons geloof en van de christelijke religie.

Daarom behoort zich niemand daartoe te befit"' ^°°^^r zichzelf eerst wel beproefd te Oeoben; opdat hij, etende van dit brood en nnkende uit deze drinkbeker, niet ete en «inke zichzelven een oordeel, 1 Cor. 11, 29. aar zit dus ook al in, dat men voorzichtig Moet zijn; dat de onherborene niet toetrede. opdat hij zich geen oordeel ete en drinke, niet onderscheidende het Hchaam des Heeren; en dat er zo ook gevallen kunnen zijn, en avondmaalstijden, waarbij ook de onbesproken begenadigde zich soms onthoude.

Niemand behoort zich tot het H. Avondmaal te begeven zonder zichzelf tevoren recht beproefd te hebben. De kerkeHjke toelating bezit elk belijdend lid der gemeente, dat onbesproken van wandel is. Maar in de voorbereidingspredikatie heeft de leraar de ware gronden en kenmerken van het genadeleven bloot te leggen en te vermanen om de tafel des Heeren niet te ontheiligen. Zo ook heeft de kerkeraad de roeping op huisbezoek te vermanen en te waarschuwen voor het verderf, als het belijdend Hd der gemeente blijk geeft wel niet onverschilHg te zijn, maar toch als genademissend, zich openbaart. Maar hem dan toch niet tevens aan te zetten en te. drijven naar de dis des verbonds door hem voor te houden, dat hij iets ontzettends doet door af te blijven en het bloed van Christus onrein te achten, enz. Al zulk drijven gaat tegen de belijdenis in.

Het Avondmaal dient tot versterking van het aanwezige geloof, maar het woord der prediking dient tot werking en sterking van het ware geloof. Maar om de onbegenadigde, de onbekeerde zo aan te zetten, als we daar straks zeiden, is de orde juist omkeren willen, het avondmaal als versterking tot werkingsmiddel van het geloof willen maken, wat al niet anders is dan medepüchtig zijn aan de zonde van hem als hij in die weg onwaardig aan de heilige dis komt.

De Meine in de genade kan men trachten op te wekken, en dat dan in de rechte weg, maar er zal toch een beginsel van ware genade aanwezig moeten zijn, zal er van versterking door het aangaan aan de heilige dis in waarheid sprake kunnen zijn. En zo is het nu ook met de Heid. Catechismus, die ook weer uitdrukkeüjk zegt in Zondag 30, antw. 81, dat alleen toegang hebben, degenen, die zichzelven mishagen vanwege hunne zonden, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus wil vergeven zijn, en dat ook de overbHjvende zwakheid met Zijn lijden en sterven bedekt is, die ook begeren, hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten, en die zich niet met een waar hart tot God bekeren, die eten en drinken zichzelven een oordeel.

Ook hier wordt al duidelijk onderscheid gemaakt tussen de ware gelovige of de werkelijk begenadigde ziel en de hypocriet of schijngelovige en de onbekeerde of onbegenadigde uitwendige belijder, die het wezen der zaak missen, en maar een uiterlijke belijdenis omdragen. Dezulken worden gewaarschuwd om niet toe te treden, waar ze zichzelf door aan te gaan, een oordeel eten en drinken.

Ook hier dus aangedrongen oni de wacht getrouw bij de poort te stellen en te waarschuwen tegen zelfbedrog, instede van een onheihge afschrik in te boezemen voor wegblijven van de tafel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen