God en de wereld liefhebben kan niet

Voordat je iemand kunt corrigeren, moet je hem zien te overtuigen van zijn verkeerde levenswandel. Zonden en ongerechtigheid, lusten en begeerten zullen duidelijk voor ogen moeten worden gesteld. De vele dwalingen die in het hart en in de gemeente zijn binnengeslopen, moeten worden aangewezen en met krachtige woorden veroordeeld. Deze brief van Jakobus heeft daarom ook voor mensen van onze tijd veel te zeggen.

Waarom?

Waarom begint Jakobus hier over de liefde tot de wereld? Waarom snijdt hij het onderwerp ‘wereldgelijkvormigheid’ aan? Er is twist en tweedracht in de gemeente. Dat is erg. Dat werkt verwoestend. Daar kan geen zegen op rusten, het gaat ten koste van het geestelijk leven. Waar geen eensgezindheid en verdraagzaamheid is, is geen liefde. Waar de zonde heerst en de overhand heeft in persoonlijk, kerkelijk en staatkundig leven, daar wijkt de Geest. Het is dus niet vreemd dat er geklaagd moet worden over geesteloosheid en biddeloosheid. Lees de eerste drie verzen van dit hoofdstuk maar eens na. Ze bidden wel, maar niet oprecht. Daarom ontvangen ze niet. Hun motieven zijn onzuiver. De kanttekeningen spreken over kwade en vleselijke begeerlijkheden, daarin hebben zij lust. Hun hart gaat uit naar de wereld en ze houden er een wereldse levensstijl op na. Er is geen onderscheid meer tussen de gemeente die God vreest, dient en eert en de wereld die leeft voor zichzelf, naar het goeddunken van het eigen hart en de zonde indrinkt als water. Het geestelijk leven in de gemeente is ingezonken. Men bidt wel, maar de gebeden worden niet verhoord. En de schuld daarvan ligt niet bij God, maar bij henzelf. Waar de zonde welig tiert, kan Gods Geest niet wonen en werken. Wij staan door ons dubbelhartig leven het werk van Gods Geest tegen. Een werelds leven heeft zijn weerslag op het geestelijk leven, in het bijzonder op het gebedsleven. Wilt u daar ernstig over nadenken? Leg uw hart er eens naast, onderzoek uzelf eerlijk voor Gods aangezicht! Wie zich in de wereld thuis voelt, wie zich een wereldse levensstijl en een werelds gedachtegoed heeft eigen gemaakt, is een vriend van deze wereld en openbaart zich als een vijand van God.

Het oordeel

Jakobus trekt zijn conclusie. Het klinkt als een oordeel: overspelers en overspeleressen. Als we de duivel, de wereld en de zonden van ons eigen vlees dienen, bedrijven we geestelijk overspel. Dat moet als volgt worden opgevat: je doet aan geestelijk overspel als je de liefde die God in Christus toekomt, betoont aan de wereld. Ze geven dus hun liefde aan de verkeerde, aan de duivel, de wereld en de zonde en niet aan God, Die het alleen waard is om geliefd te worden. Het is net als een man die een andere vrouw liefheeft in plaats van zijn eigen vrouw. De christenen mogen geen gemeenschap met de wereld hebben, die vriendschap is ongeoorloofd. Daarmee maken zij zich tot een vijand van God. Zij behoren een vijand van de wereld te zijn, de zonden te haten en te laten en het goede en de gelukzaligheid na te jagen. Hoe teer zou dat moeten liggen in ons aller hart. Zijn wij werkelijk aller zonden vijand?

Wereldgelijkvormig

Hoe moet het als de kerk steeds meer als de wereld leeft en niet meer (te) onderscheiden is van de wereld? Wereldgelijkvormigheid ontkracht het spreken van de kerk in deze wereld. Het “gij, geheel anders” wordt zo gemist. Niet uit farizeïsme bedoel ik dat, maar uit liefde tot God, Zijn Woord en Wet. Het treft helaas ook de ambten. De hand moet ook in eigen boezem! Hoe moet het als ik geen Godgewijd leven leid en me geen vreemdeling op aarde voel, maar mijn thuis lijk te hebben in deze wereld en geen enkel geestelijk verlangen heb naar God en Zijn genade, naar vergeving en verzoening? Want ik zie geen zonde en voel geen schuld! Wat is ontdekking door de Heilige Geest toch nodig. Dat ik leer zien dat ik ogen heb vol van de wereld, nooit verzadigd van zien. Dat ik een hart heb vol liefde tot de afgoden van onze tijd. Oren die zich spitsen om niets van de wereld te missen, om alle nieuws en allerlei Godonterende muziek te horen. Een mond vol wereldse praat, handen gevuld met wereldse dingen, voeten gewend om het wereldse pad te lopen, te verkeren op de brede weg, leidend naar het eeuwig verderf. Is zonde nog wel zonde? En voelen we bij het woord ‘wereld’ nog de betekenis van wellust en het vermaak van het zondige vlees? Weet u eigenlijk wel hoe u leeft? Wie en wat u bent? Een overspeler, een overspeleres? Een vriend van God of een vriend van de wereld? Een vijand van de wereld of een vijand van God? Ga met deze vragen eens eerlijk op de knieën! Het lijkt wel of de hel niet meer verschrikt en de hemel niet meer verkwikt! Alles zo dor en doods. Misschien kunt u heel mooi en vroom praten. De wereld denkt u misschien buiten uw huis en buiten de kerk te kunnen houden. Weet dit: de wereld huist allang in de kerk, de duivel en de zonden regeren allang in uw huis, want ze wonen in uw hart! Laten we voor land en volk, kerk en staat op de knieën gaan en schuld belijden. De HEERE gedenke in Zijn rechtvaardige toorn om het bloed en de gerechtigheid van Christus nog des ontfermens. Dat er door genade en bekering een oprechte keus geboren mag worden om de HEERE te dienen en te vrezen als het allerhoogst en eeuwig goed. Als vijand van de wereld en vriend van God! Daar alleen is zegen op te verwachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen