DE HERZIENE STATENVERTALING

Zaterdag 4 december 2010 was het zover: in de Grote Kerk te Dordrecht – de plaats waar in 1618 besloten werd tot het vervaardigen van de oude en nog altijd in gebruik zijnde Statenvertaling (SV) – werd de Herziene Statenvertaling gepresenteerd. Een project waar jarenlang aan gewerkt is door verschillende deskundigen (o.a. predikanten, taalkundigen) uit de kring van de Geref. Gezindte. Met regelmaat zijn de kerken op de hoogte gehouden van de vorderingen van het project: er verschenen deeluitgaven van Bijbelboeken (op een gegeven moment van het hele Nieuwe Testament) die gereed waren. Daar kon weer inhoudelijke kritiek op geleverd worden. En nu de gehele vertaling een feit is, zullen in de kornende tijd ongetwijfeld opnieuw suggesties voor verbetering worden aangedragen.

Noodzakelijke en wenselijke verbeteringen…dat is immers eigen aan vertalingen? Of ze nu uit 1637, 1951, 2004 of 2010 stammen, ze zijn nooit het onvervalste Woord van God. Ik wil dat met nadruk stellen, omdat die gedachte m.b.t. de SV in de kritische reaches in de week van 4 december meermalen werd geuit. En dat ook nog in zo feile bewoordingen dat ik er geschokt van was. Het onuerualste Woord van God is geschreven in de grondtalen. Vertalingen, al zijn ze nog zo zorgvuldig en met gebed om de kracht van de Geest opgemaakt, zijn en blijven mensenwerk (vals is nog weer iets anders). De SV is een kostbare vertaling – wie zou het ontkennen? Maar zeker tijdens het gebruik ervan in het catechisatielokaal merkt men de worsteling van catechisanten om de letterlijke betekenis van de woorden en de zinnen te doorgronden. En dan moet daarná nog het proces plaatsvinden van de geestelijke betekenis.

Uit de mond van tegenstanders van de HSV kon men horen: het werkelijke probleem is dat wij een verduisterd verstand en een boos hart hebben. Dat is toch een vergissing. D.w.z.: deze uitspraak is op zichzelf genomen helemaal waar, en moet uiterst serieus worden genomen. Zij doet echter tekort aan het aanwijsbare probleem van de kloof tussen het 17e eeuwse en het 21e eeuwse Nederlands. Wij geven een VMBO-leerling toch ook geen vertaling van de Bijbel in het Frans? En zo ja, en hij reageert dat hij er niets van begrijpt, wat is dan onze reactie? Toch niet dat ons verstand verduisterd is? De wenselijkheid van de HSV wordt bepaald door het probleem van het taalueld. En dan speelt Hand. 2:8 daar een belangrijke rol in: ‘Wij horen hen ieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn’. Dat gebeurt als de Geest gaat werken(Pinksterfeest)! De taal waarin wij geboren zijn, dus voor ons de 20e of 21e eeuw. Met een woord, waarin wij het woord dialect ontdekken. Moge de Geest daarmee werken, zoals met andere vertalingen.

Onze generale synode heeft op haar vergaderingen in 2010 de HSV vrijgegeven voor gebruik in de kerken, ook in de erediensten. Dat gebeurde op grond van een grondige pilotstudie, die binnen de particuliere synode van het Oosten was gedaan. Die wekte voldoende vertrouwen om te zeggen: ook door deze herziene (niet nieuwe) vertaling met begeleidend gebed om het licht van de Geest kan de Here mensen tot nieuw leven wekken.

n.a.v. Herziene Statenvertaling. Uitg. Jongbloed Heerenveen 2010.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen